مقامهای بلندپایهی امارت اسلامی، امروز (چهارشنبه، ۱۰ حوت) در یک گردهمآیی در قصر سلامخانهی ارگ، از سومین سالروز امضای توافقنامهی دوحه یادبود کردند؛ توافقنامهای که زمینهی بازگشت امارت اسلامی به قدرت در افغانستان را هموار کرد.
امارت اسلامی و امریکا پس از امضای توافقنامهی دوحه، تا کنون بارها یکدیگر را به نقض آن متهم کرده اند؛ اتهامی که در محفل سومین سالروز امضای آن، بار دیگر از سوی امارت اسلامی متوجه امریکا شد.
شهابالدین دلاور، سرپرست وزارت معادن و پترولیم، در این گردهمآیی میگوید: «بر اساس این توافق، امریکا نباید به تمامیت ارضی افغانستان داخل شود و به استقلالیت سیاسی افغانستان دخالت کند؛ اما شما میبینید، هم به حریم ما وارد میشود و هم به استقلالیت سیاسی ما دخالت میکند.»
سلاموطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
همزمان با این، انتقادهایی مبنی بر پابندنماندن امارت اسلامی به مواد توافقنامهی دوحه مطرح است. عبدالغنی برادر، معاون اقتصادی ریاستالوزرای امارت اسلامی، میگوید: «ما متعهد و مطمئن هستیم که در این توافقنامه خلافورزی نمیکنیم. پس چرا یک قدرت بزرگ در برابر ما خلافورزی بکند؟»
سران امارت اسلامی با انتقاد از اعمال فشارها و تحریمها از سوی جهان، خواهان برداشتهشدن تحریمهای اقتصادی و بیرونشدن نام رهبران امارت اسلامی از فهرست سیاه سازمان ملل متحد اند.
عبداللطیف منصور، سرپرست وزارت انرژی و آب، میگوید: «خواست ما از جهان این است که در برابر این مردم مظلوم به بهانههای مختلف نه مشکل اقتصادی و نه مشکلات دیگر را ایجاد نکند.»
این در حالی است که امارت اسلامی بر اساس توافقنامهی دوحه، به تشکیل حکومت همهشمول، تأمین امنیت سراسری در کشور و جلوگیری از فعالیت گروههای هراسافکن ملزم است.
امارت اسلامی، نه تنها که در موارد نامبرده قناعت جامعهی جهانی را به دست نیاورده؛ بل با اعمال محدودیتها بر شهروندان، محدودیتهای کاری و آموزشی در برابر زنان، در تقابل بیشتر با جهان قرار گرفته است.
سلاموطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
دینمحمد حنیف، سرپرست وزارت اقتصاد، در سخنرانیاش در این گردهمآیی، میگوید: «به حیث یک حکومت، در قبال مردم مسئولیت داریم، کار و نان پیدا کنیم، به خواستهای مشروع شان احترام بگذاریم، کار میخواهد، نان میخواهد یا هم میخواهند که زمینهی تعلیم مساعد شود، خواستهی مشروع است.»
شریف زدران، عضو اکادمی علوم، نیز در سخنرانیاش در این گردهمآیی، میگوید: «حالا شما در برابر ملت مسئولیت دارید، ملت از شما کار، وظیفه، تعلیم، آبادی، عدالت و وحدت میخواهد. شما هم به این خواستهای ملت پاسخ مثبت بدهید.»
با گذشت یک سالونیم از قدرتگیری امارت اسلامی، نه تنها که این حکومت از سوی جامعهی جهانی به رسمیت شناخته نشده؛ بل افغانستان در انزوای اقتصادی و سیاسی بیشتری نیز فرو رفته است.