معاون دوم رئیس‌جمهور می‌گوید که گفت‌وگوهای دوحه میان هیأت‌های گفتوگوکنندۀ دولت افغانستان و گروه طالبان در حالت نسبی بن‌بست قرار گرفته است.
محمدسرور دانش، معاون دوم رئیس‌جمهور امروز (جمعه، بیست‌وچهارم دلو/بهمن) در نخستین سال‌یاد محمدباقر محقق فرزند محمدمحقق، مشاور ارشد رئیس‌جمهور این گفته را مطرح کرده است. او می‌گوید که هیأت گفتوگوکنندۀ گروه طالبان سرگرم سفرهای سیاسی‌ست و حتی پیش‌شرط‌های جدیدی را برای ادامۀ گفت‌وگوها گذاشته است.
آقای دانش فرصت کنونی را برای تأمین صلح در کشور طلایی می‌خواند و اقدامات دولت را در راستای تأمین صلح شجاعانه توصیف می‌کند، اما به گفتۀ او، طالبان برای تأمین صلح در کشور از خود صداقت و جدیت نشان نداده‌اند.
معاون دوم رئیس‌جمهور می‌افزاید، خشونت و جنگ در کشور افزایش یافته و تعهداتی را که آمریکا و طالبان برای کاهش خشونت‌ها داده بودند، عملی نشده است. او می‌گوید، زلمی خلیل‌زاد، نمایندۀ ویژۀ وزارت خارجۀ آمریکا برای صلح افغانستان در نشستی که محمداشرف غنی، رئیس‌جمهور و جمعی از سیاست‌گران در آن حضور داشتند، با لحن تهدیدآمیز گفته بود، اگر ۴۰۰ زندانی طالبان رها نشوند، خشونت‌ها تشدید می‌شود.
سرور دانش نیز می‌گوید که حکومت براساس فیصلۀ لویه جرگۀ مشورتی صلح ۴۰۰ زندانی طالبان را رها کرد؛ اما وعدۀ کاهش خشونت تحقق نیافت. او عملی‌نشدن تعهدات طالبان در قبال کاهش خشونت‌ها را پرسش‌برانگیز می‌خواند و می‌افزاید که بیشتر زندانیان رهاشدۀ طالبان به میدان نبرد برگشته‌اند.
آقای دانش تأکید می‌کند، به هیأت گفتوگوکنندۀ صلح دولت به تأکید گفته شده است که در هر لحظه و زمان آمادۀ گفت‌وگو باشد. معاون دوم رئیس‌جمهور نیز می‌افزاید که تدوام نظام سیاسی کنونی و قانون اساسی کشور ضامن بقا و صلح پایدار در کشور است.
به گفتۀ آقای دانش، اگر روند صلح به انحلال نظام کنونی و الغای قانون اساسی منجر شود، صلح پایدار تأمین نمی‌شود؛ بل خشونت به شکل دیگری ادامه خواهد یافت. او می‌گوید، انحلال نظام کنونی به معنای وادارکردن مردم به پذیرش امارت اسلامی یا نظام مورد نظر طالبان خواهد بود که مورد پذیرش مردم و کشورهای منطقه نیست.
معاون دوم رئیس‌جمهور هم‌چنان طرح حکومت موقت را به معنای بازگشت به گذشته و فروپاشی توصیف می‌کند و می‌گوید، تجربه‌های تاریخی نشان داده که حکومت‌های موقت پس از فروپاشی نظام‌ها تشکیل شده‌اند.
سرور دانش بر حفظ انسجام سیاسی و تحکیم وحدت ملی برای رسیدن به صلح تأکید می‌کند و می‌گوید که هرگونه شکاف سیاسی، اجتماعی و زبانی در کشور، خطرناک‌تر از جنگ است و کشور را در سراشیب فروپاشی قرار می‌دهد.
