شال‌‌بافی یا شَعربافی، یکی از پیشه‌های قدیمی مردم هرات است که روزگاری از اهمیت و شهرت بسیاری برخوردار بود. شَعربافان از تارهای باریک ابریشم دستار، شال، دستمال و انواع پارچه‌های ظریف را تولید می‌کردند؛ اما اکنون این صنعت با رکود روبه‌رو شده است.
عباس اعظمی، وکیل شعربافان هرات، دربارۀ دلیل‌های رکود این صنعت چنین می‌گوید: «متأسفانه در دورۀ قبلی به‌عنوان بازار تجارت آزاد، اجناس تولید داخلی ما را به چین و پاکستان انتقال دادند و مشابه آن را ساختند و به داخل افغانستان وارد کردند. یکی از دلایل رکود و شکست صنعت بافنده‌گی در هرات همین واردات اجناس مشابه خارجی بوده است، بافنده‌گان و تولیدکننده‌گان ما توان رقابت با چین را ندارند و این باعث شده که صنعت ما رکود کند.»
اعظمی از امارت اسلامی می‌خواهد که جلوی واردات خارجی را در کشور بگیرد تا پیشۀ شَعربافی دوباره رشد کند.
سلام‌وطندار فارسی را در توییتر دنبال کنید
از سویی هم، آصف ۵۳ ساله، یکی از شَعربافان هرات، می‌گوید که بهای اندک در برابر تولیدات پاکستانی و چینایی سبب شده است تا مردم را به سمت خود بکشاند و تولیدات شعربافان فروش نداشته باشد.
به گفتۀ شَعربافان هراتی، در گذشته حدود ۱۰۰۰ دستگاه بافنده‌گی در این ولایت وجود داشت، اما به مرور زمان کم شد و هم‌اکنون به تعداد اندک وجود دارد.
در همین حال، نعیم‌الحق حقانی، رئیس اطلاعات و فرهنگ هرات، ضمن اعلام پشتی‌بانی از پیشۀ شَعربافی، می‌گوید که آنان از هر راه ممکن برای تداوم این صنعت کار می‌کنند.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
شَعربافان در هرات هم‌چنان می‌گویند که «شَعر» واژۀ عربی و به‌معنای باریک‌بافی از تار ابریشم و موی انسان است. به گفتۀ آنان، این پیشه از عصر تیموریان تاکنون در این ولایت رواج دارد.
