محمد بن عبدالرحمان آل ثانی، نخست‌وزیر قطر، به تاز‌گی گفته که برای بیرون‌رفت افغانستان از وضعیت کنونی، به شکل‌گیری یک اجماع جهانی نیاز است. او، با هشدار از ناکام‌بودن تلاش‌های پراکنده‌ی جهانی برای حل بحران افغانستان، از جهان خواسته که با یک اجماع با حکومت سرپرست افغانستان وارد تعامل شود؛ خواستی‌که به باور آگاهان، باید از میان رقابت‌های جهانی و منطقه‌ای که کشورها با یک‌دیگر دارند، بگذرد.
آگاهان اما می‌گویند در شرایطی که رقابت‌های جهانی روی مسائل گونا‌گون به ویژه بحران اوکراین اوج گرفته و افغانستان بودن در مرکز توجه سیاست جهانی را از دست داده است، امکان شکل‌گیری اجماع جهانی روی بحران افغانستان وجود ندارد.
سلام‌وطندار را در تویتر دنبال کنید
محمود اضطرابی، آگاه روابط بین‌الملل، در این باره می‌گوید: «نقطه‌ی متضاد این مسئله/اجماع بین‌المللی، این است که هرکدام از کشورها بر مبنای منافع خود حرکت می‌کنند و خیلی روی اجماع فکر نمی‌کنند.»
به باور اضطرابی، روی‌کرد امارت اسلامی در افغانستان نیز کشور را بیشتر از پیش، از جهان دور و تلاش‌ها برای حل بحران سیاسی و اقتصادی کنونی را با چالش روبه‌رو کرده است.
آگاهان، هم‌چنان می‌گویند که نبود یک سیاست خارجی واضح و تعریف‌شده در حکومت کنونی، نداشتن مشروعیت این حکومت، فیصله‌ها و اقدام‌های تنش‌زا با جهان و ایستادگی در برابر خواست‌های جهانی، از مهم‌ترین عمل‌کردهای حکومت سرپرست است. به باور آگاهان، راه بیرون‌رفت افغانستان از وضعیت کنونی، نزدیک‌شدن به جهان است.
طارق فرهادی، آگاه مسائل سیاسی، می‌گوید که قطر با قناعت‌دادن امارت اسلامی برای پذیرش خواست‌های جهانی، نقشش را برای حل بحران کنونی افغانستان بهتر می‌تواند بازی کند تا این که از جهان خواستار تعامل بیشتر با امارت اسلامی باشد.
او می‌افزاید: «قطر خودش تا اندازه‌ای به حالت افغانستان مسئول است؛ زیرا از حکومت نمی‌خواهد که به روی‌کرد خودش تغییر بیاورد.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
آگاهان، باورمند اند که قطر با فراخواندن جهان برای شکل‌دادن به یک اجماع جهانی برای حل بحران کنونی افغانستان، خواستار شکل‌گیری حکومت هم‌سو با منافعش در این کشور است.
ویس ناصری، دیگر آگاه مسائل سیاسی، می‌گوید که نگران استفاده‌ی ابزاری مسئله‌ی افغانستان در سیاست خارجی قطر است. او می‌افزاید: «تازمانی که افغانستان قربانی سیاست‌ها و ماجراجویی قطری‌ها قرار داشته باشد، افغانستان و امارت اسلامی متاسفانه به یک تصمیم منطقی و ملی روی نخواهد آورد.»
این در حالی است که دو سال از بازگشت امارت اسلامی به قدرت می‌گذرد؛ اما حاکمیت آن بر افغانستان هنوز از سوی هیچ کشوری به رسمیت شناخته نشده و همه‌ی تلاش‌های حکومت سرپرست در این بخش بی‌نتیجه بوده است.
