شبرغان در آستانۀ سقوط

شماری از اعضای شورای ولایتی جوزجان می‌گویند که شدت جنگ از چند روز به این‌سو تا سه کیلومتری شهر شبرغان، مرکز این ولایت رسیده است و با گذشت هر روز، طالبان حمله‌های‌شان را بر نیروهای امنیتی افزایش می‌دهند. به گفتۀ اعضای شورای ولایتی جوزجان، اگر بی‌توجهی‌ها هم‌چنان ادامه یابد، این ولایت به‌دست طالبان سقوط خواهد کرد.

افغانستان خواستار برگزاری نشست خاص شورای امنیت سازمان ملل متحد شد

محمدحنیف اتمر، وزیر خارجه می‌گوید که جامعۀ جهانی باید به گونۀ فوری با افغانستان هم‌کاری کند و با ایستادن در کنار این کشور، هرچه زودتر جلو جنگ جاری را بگیرد. او می‌افزاید که از جامعۀ جهانی خواسته است تا نشست خاص شورای امنیت سازمان ملل متحد را برگزار کند و اقدامات سیاسی، قانونی و امنیتی را در این زمینه روی‌دست گیرد.

جنگ جاری در لشکرگاه فاجعۀ انسانی به‌بار می‌آورد

امروز چهارمین روز است که تمام دکان‌ها در شهر لشکرگاه مسدود است و مردم در خانه‌های خود گیر مانده‌اند. باشنده‌گان محل می‌گویند که هیچ‌کس نمی‌تواند از خانه‌اش بیرون شود و بسیاری از خانواده‌ها با گرسنگی مواجه‌اند. به گفتۀ آنان، بسیاری از خانه‌ها در دوران جنگ مورد حمله‌های هوایی و زمینی قرار گرفته و کشته‌ها و زخمی‌ها در خانه‌ها باقی مانده‌اند.

فریاد الله‌اکبر و پیش‌روی نیروهای امنیتی در هرات

شهروندان هرات شب گذشته با سردادن نعرۀ الله‌اکبر، این پیام را به هراس‌افگنان رساندند که شهر هرات جایی برای طالبان نیست. هم‌زمان از شام دیروز عملیات پاک‌سازی نیروهای امنیتی، کماندوها و نیروهای حرکت مقاومت مردمی در بخش‌های گوناگون غرب، جنوب و شمال هرات آغاز شده و طالبان از دروازه‌های شهر هرات به حومه‌های شهر متواری شده‌اند.

خدمات نامنظم شهری بار دیگر انتقاد باشنده‌گان بدخشان را برانگیخته است

ارایۀ خدمات شهری نامنظم در شهر فیض‌آباد، مرکز بدخشان، منجر به اعتراض‌های ۱۸ جوزای سال روان خورشیدی شد. در این اعتراض‌ها که به خشونت کشیده شد، چندین تن کشته و زخمی شدند و کار به‌ جایی رسید که والی مجبور به استعفا شد.

آواره‌گان مالستانی در کابل در انتظار آیندۀ نامعلوم

پس از سپری‌کردن روزهای سخت و سفر دشوار، برای نوشیدن چای آماده می‌شوند، جنگ‌های اخیر بین طالبان و نیروهای امنیتی در ولسوالی مالستان، آنان را مجبور کرده به کابل فرار کنند. آواره‌گان مالستانی که توانسته‌اند تنها مقدار کمی از لباس‌ و فرش و ظرف‌شان را با خود بیاورند، اکنون در غرب کابل در خانه‌های کرایی و در انتظار آیندۀ نامعلوم زنده‌گی می‌کنند.