پس از سپری‌کردن روزهای سخت و سفر دشوار، برای نوشیدن چای آماده می‌شوند، جنگ‌های اخیر بین طالبان و نیروهای امنیتی در ولسوالی مالستان، آنان را مجبور کرده به کابل فرار کنند.
آواره‌گان مالستانی که توانسته‌اند تنها مقدار کمی از لباس و فرش و ظرف‌شان را با خود بیاورند، اکنون در غرب کابل در خانه‌های کرایی و در انتظار آیندۀ نامعلوم زنده‌گی می‌کنند.
از میان این آواره‌گان، تنها زن کهن‌سالی که در اتاق نیمه فرش‌شده در کنار پنجره زانوهایش را بغل کرده و پی‌هم اشک می‌ریزد، حاضر می‌شود آن‌چه بر او و اطرافیانش گذشته را با سلام‌وطندار در میان بگذارد.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
او که نمی‌خواهد نامش در گزارش ذکر شود، می‌گوید، «جنگ شدید شروع شد و خُرد و بزرگ فرار کردیم و با بدترشدن وضعیت راهی کابل شدیم.» او می‌افزاید که طالبان برادرش را که نه اسلحه داشت و نه ارتباطی با دولت و مصروف گاوداری بود، کشتند.
علیسینا، باشندۀ روستای «قول آدم» ولسوالی مالستان است. او می‌گوید که روستاهای سبز و آرام این ولسوالی توسط طالبان محاصره شده است و این روزها وحشت بی‌سابقه‌یی در این دهکده‌ها حاکم است.
این باشندۀ ولسوالی مالستان که با خانواده‌اش به کابل آواره شده‌اند، می‌گوید که بیشتر مردم خانه، زمین و مواشی خود را جا گذاشته و برای زنده‌ماندن به مناطق دیگر فرار کرده‌اند.
به گفتۀ علیسینا، پس از چند روز که ولسوالی مالستان در اختیار طالبان بود، نیروهای دولتی این ولسوالی را پس گرفتند و وقتی طالبان دوباره بر این ولسوالی مسلط شدند، آغاز به کشتار مردم کردند.
دولت تاکنون آمار دقیق از کشته‌ها و زخمی‌های ولسوالی مالستان ارائه نکرده است، اما چندی پیش شورای مردمی این ولسوالی در کابل گفته بود که ۴۰ نظامی و غیرنظامی در مالستان کشته شده‌اند.
سلام‌وطندار را در یوتیوب دنبال کنید
آنان ادعا کردند که خانه‌ها، دکان‌ها و زمین‌های زراعتی مردم توسط طالبان تخریب می‌شود که این عمل مصداق جنایت جنگی به شمار می‌رود.
با این حال، ذبیح‌الله مجاهد، از سخنگویان طالبان می‌گوید که غیرنظامیان در این ولسوالی مصون‌اند و تنها کسانی که با طالبان جنگیده‌اند، کشته شده یا آسیب دیده‌اند.
