شماری از زنان در کابل امروز بار دیگر به خیابان‌ها آمدند و شعار «نان، کار، آزادی» سر دادند. آنان در اعتراض به گسترش فقر و ادامۀ وضع محدودیت‌ها بر زنان از سوی امارت اسلامی، راه‌پیمایی کردند.
این اعتراض که قرار بود در چهارراهی «حاجی یعقوب» در شهرنو کابل برگزار شود، با ممانعت نیروهای امارت اسلامی روبه‌رو شد. شماری از زنان می‌گویند که آنان با تهدید و ارعاب از ادامۀ اعتراض بازداشته شده‌اند و اجازۀ خواندن قطع‌نامه نیز به آنان داده نشده است.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
یک منبع به سلام‌وطندار می‌گوید کسانی که از جریان اعتراض تصویر و ویدیو می‌گرفتند با خشونت نیروهای امارت اسلامی روبه‌ور و لت‌وکوب شده‌اند. گفته شده که به خبرنگاران نیز اجازۀ پوشش این اعتراض داده نشده است. رومان کریمی، خبرنگار سلام‌وطندار نیز برای پوشش این اعتراض رفته بود، اما او با یک تن از راننده‌گان سلام‌وطندار هنوز ناپدید اند و هیچ خبری از آنان نیست.
زنان معترض در قطع‌نامۀ‌شان گفته‌اند که پس از تسلط امارت اسلامی بر افغانستان، فقر و بیکاری به‌طور گسترده دامن‌گیر مردم افغانستان شده است و بسیاری از شهروندان از تأمین حداقل موادغذایی و مایحتاج زندگی‌شان عاجز مانده‌اند.
در این قطع‌نامه آمده است: «لمیده‌گان بر کرسی‌های مدیریت کشور، به‌جای این‌که به فکر حل مشکلات مردم و چاره‌جویی برای رفع فقر و بیکاری باشند، تمام توان‌شان را برای ایجاد محدودیت بر زنان و دخالت در خصوصی‌ترین امور شهروندان به‌کار می‌برند.»
معترضان خواهان افزایش فشارها بر امارت اسلامی شده‌اند تا حکومت سرپرست خود را در برابر مردم مسئول بداند و برای رهایی و نجات مردم از فقر و بیکاری چاره بجوید. آنان افزوده‌اند که نهادهای امدادرسان خارجی و کشورهای کمک‌کننده بر توزیع کمک‌ها نظارت درست ندارند و بیشتر کمک‌ها با هدایت مسئولان امارت اسلامی به مناطق و ولایت‌های خاص توزیع می‌شود و مستحقین واقعی از دریافت این کمک‌ها محروم می‌مانند.
سلام‌وطندار فارسی را در توییتر دنبال کنید
زنان معترض هم‌چنان خواهان بازگشایی هرچه زودتر مکتب‌ها به‌روی دختران بالاتر از صنف ششم شده و از مردم نیز خواسته‌اند که در برابر «شرایط خفقان» تن به تسلیمی و سکوت ندهند و تحت هر شرایطی از حقوق اساسی و آزادی‌های مشروع و برحق‌شان دفاع کنند.
این در حالی‌ست که پس از روی‌کارآمدن امارت اسلامی و وضع محدودیت بر زنان از سوی حکومت سرپرست، زنان بارها دست به اعتراض زده و خواهان اعادۀ حقوق‌شان شده‌اند؛ اما این اعتراض‌ها همواره سرکوب و با خشونت روبه‌رو شده است.
