وجیهه، باشنده‌ی شهر مهترلام، مرکز لغمان که ۲۲ بهار عمرش را پشت سر گذاشته بی این که چیزی را دیده باشد، می‌گوید که داشتن معلولیت به معنای ناتوان‌بودن نیست و افراد دارای معلولیت نیز، می‌توانند مانند دیگر افراد جامعه، آموزش ببیند و کار کنند.
او می‌افزاید: «افراد دارای مشکل بینایی نیز می‌توانند در همه بخش‌ها کار کنند، اگر زمینه‌ی کار فراهم باشد؛ اگر زمینه‌ی درس‌خواندن فراهم باشد، می‌توانند درس بخوانند؛ آن‌ها می‌توانند مانند دیگران در جامعه سهیم باشند. باید به افراد دارای معلولیت بینایی بیشتر توجه شود.»
وجیهه و دو برادر و دو خواهرش نیز، توانایی دیدن ندارند، تنها در مکتب ویژه‌ی افراد دارای مشکل بینایی در شهر مهترلام آموزش می‌بینند. وجیهه پنج سال می‌شود که سرگرم فراگیری آموزش در این مکتب است و توانسته استفاده از خط بریل و حساب را بیاموزد. وجیهه با شکایت از برخورد شهروندان با افراد دارای معلولیت، می‌گوید: «وقتی ما به درس نمی‌رفتیم، بیشتر از زندگی خود ناامید بودیم؛ کسی که چشمانش هیچ چیزی را نمی‌بیند چطور می‌تواند مأیوس نباشد؛ مردم هم به نام خوب صدایش نمی‌کند و نابینا صدا می‌زنند.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
در مکتب ویژه‌ی افراد دارای مشکل بینایی، با فوزیه آشنا می‌شویم؛ دختری که ۱۳ سال دارد و هنوز نتوانسته چیزی را بشنود. او پس از ورود به این مکتب، حالا به استفاده از زبان اشاره‌ای مسلط شده و با همین زبان، پس از آموزگار، درس‌ها را برای دانش‌آموزان تکرار می‌کند.
فوزیه، به سلام‌وطندار می‌گوید: «ما در خانه مانند پرنده‌هایی که در قفس می‌باشد، بودیم؛ اما وقتی به درس‌خواندن آمدیم، ده‌ها تن دیگر مانند خود را دیدیم؛ حال که درس می‌خوانم، خیلی احساس خوش‌حالی می‌کنم. داکتر/ پزشک خواهیم شد و بیماران را درمان خواهیم کرد.»
مسئولان لیسه‌ی افراد دارای مشکل بینایی در شهر مهترلام، مرکز لغمان، می‌گویند که افراد دارای معلولیت به ویژه آن‌هایی که مشکل توانایی دیدن و شنیدن را ندارند، با ناتوانی اقتصادی نیز دست‌وگریبان استند.
خان سعیدوال، مدیر لیسه‌ی ویژه‌ی افراد دچار نابینایی در شهر مهترلام، از حکومت سرپرست و نهادهای امدادرسان، می‌خواهد که کمک‌های شان را برای رسیدگی به نیازهای افراد دارای معلولیت افزایش دهند. «اگر چه این مشکلی است که تمام مردم با آن روبه‌رو است؛ اما افراد دارای معلولیت بیشتر از همه مشکلات اقتصادی دارند. از مؤسسه‌های خیریه تقاضا دارم به این وضعیت توجه ویژه‌ای داشته باشند؛ زیرا آن‌ها بیشتر از افراد سالم به کمک نیاز دارند.»
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
به گفته‌ی آقای سعیدوال، در این مکتب، ۱۷ آموزگار مسلکی به ۱۸۴ دختر و پسر دچار نابینایی و ناشنوایی، خدمات آموزشی را ارائه می کنند.
در همین حال، برهان‌الدین، آمر تعلیمات تخنیکی و مسلکی لغمان، می‌گوید که تلاش می‌شود به نیازهای افراد داری معلولیت در این ولایت رسیدگی شده و سهولت‌های لازم به آن‌ها فراهم شود. او می‌افزاید: «برای حل مشکلات افراد داری معلولیت در تلاش استیم؛ برای ما مهم است که به مشکلات این افراد پایان دهیم؛ اگر این افراد به مشکلات اقتصادی و اجتماعی روبه‌رو باشند، باید حل شود، تا زندگی آن‌ها آسان شود.»
زنان دارای معلولیت در لغمان، از حکومت سرپرست می‌خواهند که به وضعیت آن‌ها توجه بیش‌تری کرده و زمینه‌ی آموزش‌های حرفه‌ای و کار را برای شان فراهم کند، تا باری از جامعه را به دوش بکشند.
