برنامه‌ی جهانی غذای سازمان ملل متحد، به تازگی هشدار داده است که اگر این برنامه بودجه‌ی مورد نیاز را به دست نیاورد، ماه آینده‌ی میلادی فعالیت خود در افغانستان را به گونه‌ی کامل متوقف و این کشور را ترک می‌کند. سیندی مک‌کین، رییس برنامه‌ی جهانی غذا، گفته است: «اگر نتوانیم بودجه‌ای برای افغانستان تأمین کنیم، باید این کشور را به طور کامل کنار بگذاریم.»
از سویی هم، مسئولان در برنامه‌ی جهانی غذا در افغانستان، می‌گویند که در شش ماه آینده، این برنامه به یک میلیارد دالر نیاز دارد. وحیدالله امانی، سخن‌گوی برنامه‌ی جهانی غذا در افغانستان، به سلام‌وطندار می‌گوید: «ما برای شش ماه آینده به یک میلیارد دالر نیاز داریم تا به ۲۱ میلیون تن که به کمک‌های مواد غذایی نیاز دارند، کمک برسانیم. این کمک‌ها شامل ذخیره‌کردن مواد غذایی در مناطق دوردست است که در نخستین برف‌باری راه‌های شان بسته می‌شود.»
برنامه‌ی جهانی غذا، افزوده که میزان علاقه‌مندی جهانی برای تأمین بودجه‌ی مورد نیاز این نهاد، کاهش یافته و از همین رو کم‌بود بودجه، این برنامه را در بدترین وضعیت در ۶۰ سال گذشته قرار داده است.
سلام‌وطندار را در شبکه‌ی «ایکس» دنبال کنید
در همین حال، شماری از نیازمندان در شهر کابل که زندگی شان را با دریافت کمک‌های انسان‌دوستانه سپری می‌کنند، می‌گویند که قطع این کمک‌ها آنان را با خطر گرسنگی روبه‌رو خواهد کرد.
غازی، باشنده‌ی منطقه‌ی «شهرآرا»ی شهر کابل که پنج کودک دارد، می‌گوید: «ما به کمک نیاز داریم، برای زمستان هم آمادگی نگرفته‌ایم، نه چوب داریم و نه زغال؛ چون وقتی امکاناتش نباشد، چه طور آمادگی بگیریم؟ ما بسیار مشکلات اقتصادی داریم. در چنین وضعیت، ما نیاز به کمک‌های بیشتر داریم.»
رستم، باشنده‌ی منطقه‌ی کارته‌نو شهر کابل، نیز می‌گوید: «سرپرست خانه، خودم هستم. اولادهایم خرد هستند، خانه نداریم، سه ماه کرایه‌ی خانه قرض‌دار هستم. چندین افغانی را که کمک می‌گرفتم، هم به من خوب بود. بسیاری از شب‌ها نان خشک برای خوردن نیست.»
با این همه، شماری از کارشناسان پالیسی عامه، می‌گویند که قطع کامل کمک‌های سازمان‌های کمک‌‌رسان در افغانستان، پیامدهای زیان‌باری را به دنبال خواهد داشت.
نیازمحمد همدرد، کارشناس پالیسی عامه، در این باره می‌گوید: «اگر این سازمان افغانستان را ترک کند و تمامی کمک‌هایش قطع شود، این کار به زندگی آنانی که آسیب‌پذیر هستند، تأثیر منفی می‌گذارد و سبب مهاجرت‌های غیرقانونی و حتا بحران انسانی شده می‌تواند. در حالی که حکومت هم توان این را ندارد که به نیازمندان کمک کند؛ چون بودجه و منابع مالی کافی در اختیار ندارد.»
محمدطیب نجیب، کارشناس مسائل اقتصادی، نیز در این باره می‌گوید: «ما نمی‌توانیم تأثیر این کمک‌ها را نادیده بگیریم. قطع این کمک‌ها، پیامدهای ناگواری را برای مردم افغانستان به ویژه آنانی که توانایی رفع نیازهای اولیه‌ی خود را ندارند و توسط کمک‌های بشردوستانه رفع می‌کند، به هم‌راه دارد؛ در حالی که پرکردن خلای قطع کمک‌ها برای حکومت کنونی هم ممکن نیست؛ چون به پول هنگفت نیاز است.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
با این حال، عبدالرحمان حبیب، سخن‌گوی وزارت اقتصاد، می‌گوید که این وزارت برای کاهش تدریجی فقر و رسیدگی به نیازمندان، برنامه‌هایی را روی دست دارد.
او می‌افزاید: «ادامه‌ی مساعدت‌های برنامه‌ی جهانی غذا به گونه‌ی شفاف پاسخ‌گو به ساحات آسیب‌پذیر و افراد نیازمند برای مبارزه با ناامنی غذایی و بهبود وضعیت معیشتی مردم ما مؤثر است؛ ولی تمرکز روی برنامه‌ها و فعالیت‌های عملی از طریق انسجام پالیسی‌ها و برنامه‌های ملی در سکتورهای مختلف در محور توجه ما قرار دارد.»
گفتنی است که برنامه‌ی جهانی غذای سازمان ملل متحد، دو هفته پیش با پخش اعلامیه‌ای اعلام کرد که به علت کم‌بود شدید بودجه، این برنامه در ماه سپتمبر امسال دو میلیون نیازمند دیگر در افغانستان را نیز از فهرست کمک‌رسانی‌اش کم کرده و در ماه‌های آینده قادر است تنها به سه میلیون نیازمند در افغانستان مواد غذایی کمک کند. با این رقم، شمار مجموعی کسانی که در سال جاری میلادی از کمک‌های برنامه‌ی جهانی غذا محروم شده اند، به ۱۰ میلیون تن می‌رسد.
