در سال‌های پسین به ویژه پس از تحولات سیاسی، استفاده از لباس‌های سنتی میان جوانان در بلخ افزایش یافته است؛ گرایشی که در میان برخی مهاجران افغان نیز دیده می‌شود و پارچه‌های بومی را دوباره از بازارهای افغانستان تا فروش‌گاه‌های بین‌المللی رسانده است.
شال‌های ابریشمی، پیراهن‌های افغانی و کلاه‌های کندهاری، اکنون بیش از هر زمان دیگری در فروش‌گاه‌های شهر مزارشریف، مرکز بلخ به فروش می‌رسند.
مشعل شریفی، باشنده‌ی شهر مزارشریف، می‌گوید: «امروز میان مردم، لباس‌های سنتی به دلیل طراحی‌های خاص، تنوع، راحتی و اصالت فرهنگی، مورد توجه زیاد قرار گرفته است. این لباس‌ها نمایان‌گر هویت و فرهنگ یک ملت هستند.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
این روزها نوع پوشش در افغانستان تغییراتی را تجربه کرده است. بسیاری از جوانان به ویژه در شهرها، بیشتر به پوشیدن لباس‌های سنتی رو آورده اند؛ انتخابی که هم از باورهای فرهنگی تأثیر گرفته و هم با شرایط اجتماعی موجود سازگارتر دانسته می‌شود.
هیبت‌الله احمدی، یکی از فروشندگان لباس‌های سنتی در بلخ، در این باره می‌گوید: «مردم در یکی_دو سال اخیر بیشتر تقاضای لباس‌های سنتی کرده اند و ما نیز به فروش رسانده‌ایم.»
برخی از جوانان، نیز تلاش دارند با تلفیق مُد روز و پوشش سنتی، پلی میان ریشه‌های فرهنگی و زندگی مُدرن امروزی ایجاد کنند.
مژده عمر، دیگر باشنده‌ی شهر مزارشریف، چنین اظهارنظر می‌کند: «سبک جدیدی به نام مُد بومی یا مُد سنتی مُدرن نیز به وجود آمده که پوشیدن آن در زندگی روزمره مروج‌تر شده است. این سبک ترکیبی از دیزاین‌های سنتی، مُدرن و راحتی است؛ پارچه‌ای که در عین حال هم سنتی است، هم زیبایی‌های شرقی و غربی را دارد و هم راحت است.»
ترکیب مُد سنتی با مُدهای غربی، سبب شده است که لباس‌های افغانستان کاربرد گسترده‌تری در کشورهای بیرونی نیز پیدا کنند.
عارف صاحب‌زاده، یکی از خیاطان در بلخ، در گفت‌وگو با سلام‌وطندار می‌گوید که بیشتر مراجعه‌کنندگان به کارگاهش را زنان و جوانان تشکیل می‌دهند. او می‌افزاید: «برای مثال، جوانانی که در خارج از کشور زندگی می‌کنند و هم‌چنین آن‌هایی که در داخل کشور هستند، دوست دارند لباس‌های سنتی بپوشند.»
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
افزایش تمایل به پوشش‌های محلی و گسترش استفاده از آن، بازار کار را دگرگون کرده و فرصت‌های جدیدی را به وجود آورده است.
نعمت‌الله آصفی، کارشناس فرهنگی، به این باور است که پیامدهای این تغییر برای فرهنگ و اجتماع «بسیار مثبت» است. او می‌گوید: «از یک سو احساس هویت و اتحاد فرهنگی به ویژه در میان نسل جوان تقویت می‌شود و از سوی دیگر، فرصت‌های اقتصادی ایجاد شده و به خصوص برای زنان و دختران، زمینه‌ی اشتغال و کار بیشتر فراهم می‌شود.»
نخ‌به‌نخ این پارچه‌ها روایت‌گر تاریخ افغانستان اند. لباس‌های سنتی نه تنها نمادی از گذشته‌ی این سرزمین اند، بل زبان تازه‌ای برای بیان خلاقیت، هویت و تلاش مردم نیز به شمار می‌روند.
