سازمان ملل در دوشنبهی هفتهی روان در بارهی وضعیت بشری افغانستان نشست برگزار میکند
قرار است شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، دوشنبهی هفتهی روان، در بارهی وضعیت حقوق بشری در افغانستان، نشستی را در شهر ژینو، پایتخت سویس
قرار است شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، دوشنبهی هفتهی روان، در بارهی وضعیت حقوق بشری در افغانستان، نشستی را در شهر ژینو، پایتخت سویس
«کوشش کردم از فضای تنگ خانه استفاده و خود را مصروف کنم. این را درک میکردم که استعدادهایم سرکوب میشود و خواستم موضوعات را از طریق نوشتههایم بیان کنم و روحیهی ازدسترفتهام را بازگردانم.» این گفتههای سحر شریفی است؛ بانویی که پس از بستهشدن دانشگاهها، از تحصیل باز مانده است.
شماری از فعالان حقوق زن، میگویند که به دلیل توقف فعالیت نهادهای حامی حقوق زنان، از جمله وزارت امور زنان، آمار دقیقی از میزان ازدواجهای زیرسن و اجباری در دست نیست؛ اما اطلاعات و گزارشهایی که در اختیار شان قرار گرفته، نشان میدهد که ازدواجهای اجباری و کودکهمسری در کشور افزایش یافته است.
خانمی در هرات، با ایجاد یک کارخانهی پروسس و بستهبندی مواد خوارکی، به شماری از زنان نیازمند و بازمانده از آموزش، زمینهی کار را فراهم کرده است.
نهاد حامی زنان افغان، امروز (سهشنبه، ۹ جوزا) نمایشگاهی را زیر نام «نمای هریوا» به منظور تشویق زنان هنرمند، در هرات گشایش کرد.
نمایشگاه سهروزهی صنایع دستی زنان رورستانشین بادغیس، روز گذشته- یکشنبه، ۷ جوزا- به هدف رشد و معرفی تولیدات آنها به بازارهای زنانه گشایش یافت.
در تازهترین اظهارنظرهای جهانی در بارهی نقض حقوق زنان در افغانستان، بخش زنان سازمان ملل متحد، با نشر بیانیهای از ادامهی محدودیتهای امارت اسلامی بر زنان، ابراز نگرانی کرده است.
وزارت امور مهاجرین و عودتکنندگان و نهاد زنان برای زنان افغان، امروز (سهشنبه، ۲ جوزا)، به ۴۰۰ خانوادهی نیازمند در شهر کابل، مواد غذایی توزیع کرد. این مواد، شامل آرد، روغن، برنج و برخی خوراکیهای دیگر است.
بخش زنان سازمان ملل متحد در افغانستان، میگوید که این نهاد بیشتر از دیگر دفترهای سازمان ملل متحد در افغانستان، از فرمان بازداشتن کار زنان متأثر شده؛ اما حاضر نیست با گروههای مردانه کار کند.
بخش زنان سازمان ملل، امروز (دوشنبه، ۱ جوزا) در بیانیهای، گفته که در هیچ کجای جهان، به جز افغانستان، مأموریت سازمان ملل به چالش کشیده نشده و زیر تأثیر قرار نگرفته است.
بستهشدن درِ مکانهای آموزشی و اکادمیک به روی زنان در نزدیک به دو سال گذشته، باعث شده که آنها به گشودن درهای دیگری برای ادامهدادن بکوشند؛ درهایی که با رفتن به آن سوی آن، در کنار فرار از تنهایی، به خود شان و دیگر زنان، منبع درآمدی نیز بسازند. وجمه سخی و ماری محمدی، از این زنان است؛ زنانی که با اندکترین امکانهای دستداشتهی شان، کارگاهی را زیر نام «کارگاه خیاطی بانوان هنرجو» در شهر کابل راه انداخته اند و در آن، زمینهی کار را به دختران و زنان بازمانده از تحصیل یا زنانی که برای پیشبرد زندگی به مشکل خورده، فراهم کرده اند.
«از کاپیسا به کابل آمدیم، به امید این که کاری برای ما پیدا شود؛ اما فعلاً شوهرم کراچیرانی میکند و مه هم خانم خانه استم. خانه خسورانم که مصرفش سر معاش ما بود، حالی دَ امان خدا مانده.» این را شیبا میگوید؛ زنی که پیش از رویکارآمدن امارت اسلامی، در یکی از مؤسسههای خارجی به عنوان آموزگار کار میکرد؛ اما پس از وضع محدودیت کاری بر زنان، خانهنشین شده و همزمان با او، شوهرش نیز بیکار شده است.
دفتر توسعهای سازمان ملل متحد (UNDP) در افغانستان، امروز (چهارشنبه، ۲۷ ثور)، گفته است که با بودجه و کمک مالی جاپان و صندوق امانی ویژه برای افغانستان، از ۳۴ هزار تجارت خرد در سراسر افغانستان که ۸۰ درصد آن توسط زنان رهبری میشود، پشتیبانی کرده است.
خبرگزاری رویترز، گزارش داده است که در آستانهی برگزاری نشست سازمان ملل متحد در دوحه، شورای امنیت این سازمان، امروز پیشنویس قطعنامهای را در بارهی محدودیتهای وضعشده از سوی امارت اسلامی بر زنان، به رأیگیری میگذارد. رویترز نوشته که پیشنویس این قطعنامه، توسط امارات متحدهی عربی و جاپان تهیه شده است.
شماری از زنان در شهر کابل، میگویند که پس از بستهشدن تفریحگاهها به روی زنان، ناچار اند برای حفظ سلامتی شان، در بیرون از تفریحگاهها ورزش کنند؛ زنانی که اضافهی وزن دارند و هر صبح پشت دیوارهای تفریحگاههای نزدیک خانهی شان میدوند و خواستار اجازهیافتن برای ورود به تفریحگاهها اند.
پس از گردآوری تکدیگران زن از سوی امارت اسلامی، اکنون، زنان با روشهای تازهای به تکدیگری در شهر کابل، رو آورده اند. شماری از این زنان، چند بسته قلم، شماری خریطههای پلاستیکی و شماری دیگر هم چند بسته ماسک با خود دارند و به بهانهی فروش آن، از رهگذران درخواست کمک میکنند.
بیبی نوریهی ۲۸ ساله، باشندهی کندهار که تحصیلات عالی خود را در رشتهی قابلگی به پایان رسانده است، میگوید که از چند سال به این سو در سفرهای درونشهری، به نشستن در صندوق پشتی موتر/داله، مجبور میشود.
درباره سلام وطندار
سیاست نشراتی و اصول مسلکی
سیاست حریم خصوصی
تماس با ما
فرصتهای شغلی
ارسال معلومات و اسناد
شرایط همکاری با ما
شکایت
برنامههای رادیویی
فلم و عکس
آر اس اس
اشتراک در خبرنامه