زنان و رنج ناداری؛ «زمستان سخت در پیش رو داریم؛ نه چوب است، نه زغال!»
او، که در دوره‌ی جمهوری وکیل مدافع بود، حالا مانند دیگر وکیلان مدافع زن، ناچار است در خانه بماند و همه‌ی روزش را با ناخوشی ناشی از بی‌کاری و ناداری سر کند.
او، که در دوره‌ی جمهوری وکیل مدافع بود، حالا مانند دیگر وکیلان مدافع زن، ناچار است در خانه بماند و همه‌ی روزش را با ناخوشی ناشی از بی‌کاری و ناداری سر کند.
سلام‌وطندار در گفت‌وگو با ۳۰ زن که به دنبال دریافت جواز کار اند، دریافته است که آن‌ها، نمی‌توانند در شماری از بخش‌ها جواز کار دریافت کنند. بر اساس یافته‌ها، بخش‌های بهداشت، آموزش، خدمات، کشاورزی، صنعت‌وتجارت و رسانه‌ها، تنها بخش‌هایی اند که زنان اجازه‌ی کار در آن‌ها را دارند؛ اما بیش‌تر زنان در این بخش‌ها نیز مجوز ندارند.
در حالی که بغضی در گلویش گره خورده و لحن صدایش غم‌زده شده، می‌گوید: «یک روز هوا بسیار گرم بود. نو خانه رسیدم؛ از بس از مردم پرسیدم صفا کار کار ندارید، خسته و ناامید شده بودم. به خانه رسیدم شوهرم پرسید برای چاشت چی است؟ نان قاق شده از چند شب گذشته هم‌راه با چای سبزی در گیلاس انداختم و نزدش گذاشتم.»
یافته‌های سلام‌وطندار از جمع‌آوری ۱۷۳ مورد قتل و خودکشی زنان پس از تحولات پسین در کشور، نشان می‌دهد که آمار قتل و خودکشی زنان به گونه‌ی سرسام‌آوری رو به افزایش است.
یافته‌های سلام‌وطندار از گفت‌وگو با ۱۹ زنی که شوهران شان چندهمسره هستند، نشان می‌دهد که این زنان زندگی رضایت‌بخشی ندارند و از ازدواج مجدد شوهران شان، متحمل آسیب‌های روانی شده اند.
شماری از زنان در شهر کابل، میگویند که در هنگام نشستن در سِت/چوکی پیش روی موترهای مسافربری خرد، ناچار اند دو برابر دیگران کرایه بدهند.
شبانه، باشنده‌ی مکروریان شهر کابل که او نیز در دوره‌ی جمهوری در یکی از نهادهای خارجی کار می‌کرد، می‌گوید: «کودکانم دیگر نتوانستند غذایی را داشته باشند که در گذشته می‌خوردند. پوشاک شان تغییر کرد. این هر روز مرا رنج می‌دهد و هر روز مرگ تدریجی را تجربه می‌کنم.»
مسئولان شماری از کلینیک‌ها در تخار، میگویند که در یک سال پسین، ابتلا به کم‌خونی در میان زنان به ویژه زنان باردار در این ولایت، افزایش یافته است.
یافته‌های سروی مؤسسه‌ی رسانه‌ای سلام افغانستان (رادیو سلام‌وطندار) از بررسی مصاحبه‌های ۳۲۶ زن در ۲۷ ولایت، نشان می‌دهد که ۲۵۰ تن از این زنان که ۷۷ درصد جامعه‌ی آماری این سروی را تشکیل می‌دهد، با خشونت روبه‌رو بوده اند.
صندوق پشتیبانی از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف)، وضعیت زنان را در افغانستان «غم‌انگیز و نگران‌کننده» خوانده است.
سال دوم حاکمیت امارت اسلامی نیز در ادامه‌ی سال نخست آن، برای زنان پر از دستورهای محدودکننده‌ی حقوق اجتماعی شان بود؛ حقوقی که بیش‌تر از دو دهه با آن زندگی کرده و آن را ازدست‌ندادنی می‌پنداشتند. در سالی که گذشت، زنان و دختران حق تحصیل، کار در سازمان‌های بین‌المللی، حق تفریح، ورزش و شمارd دیگر از حقوق شان را از دست دادند.
امروز (سه‌شنبه، ۳ اسد) پایان مهلت بستن آرایش‌گاه‌های زنانه است؛ پایانی که برای هزاران تن، پایان کارکردن در بیرون از خانه و سرآغاز دشواری‌ها و دست‌وگریبان‌شدن با ناداری است.
در مرکز تجارتی «داوودزدی» در کوچه‌ی وزارت امور خارجه، شماری از زنان گرد آمده اند تا حاصل سه ماه سخت‌کوشی شان را رونمایی و به شماری از زنان دیگر نیز فرصت کاری فراهم کنند.
بررسی‌های سلام‌وطندار در ۱۷ ولایت، نشان می‌دهد که زنان در ۱۳ ولایت، با محدودیت دست‌رسی به خدمات صحی روبه‌رو استند. این ولایت‌ها شامل کابل، لوگر، پنجشیر، کاپیسا، سمنگان، بغلان، بدخشان، پروان، سرپل، بامیان، دایکندی، کندز و نیمروز است.
دومین نمایش‌گاه ملی و بین‌المللی امام ابوحنیفه، امروز (یک‌شنبه، ۲۵ سرطان) با اشتراک مقام‌های بلندپایه‌ی امارت اسلامی، در کابل گشایش یافت و برای هفت روز ادامه می‌یابد. مسئولان اتاق تجارت و سرمایه‌گذاری افغانستان، میگویند که از حدود ۷۰۰ غرفه در این نمایش‌گاه، ۲۵۰ غرفه‌ی آن برای زنان تجارت‌پیشه اختصاص یافته است و در روز نخست آن زنان حضور چشم‌گیر داشته اند.
سازمان عفو بین‌الملل، باری دیگر از محدودیت‌ها بر زنان افغان ابراز نگرانی کرده و گفته است که زنان در افغانستان از تمام حقوق و آزادی‌های اساسی شان محروم و حتا از شرکت در مکان‌های عمومی نیز منع شده اند. شماری از دختران و زنان که از درس و تحصیل محروم شده اند، میگویند که زنان در افغانستان فراموش و محکوم به خانه‌نشینی شده اند.
درباره سلام وطن‌دار
سیاست نشراتی و اصول مسلکی
سیاست حریم خصوصی
تماس با ما
فرصت‌های شغلی
ارسال معلومات و اسناد
شرایط همکاری با ما
شکایت
برنامه‌های رادیویی
فلم و عکس
آر اس اس
اشتراک در خبرنامه