سمکنی، یکی از ولسوالی‌های پرجمعیت و دورافتاده‌ی پکتیا است که در نزدیکی خط فرضی دیورند قرار دارد؛ اما باشندگان آن به خدمات صحی مناسب دست‌رسی ندارند و از دست‌رسی‌نداشتن به امکانات صحی، شکایت می‌کنند.
شماری از باشندگان ولسوالی سمکنی، میگویند که شفاخانه‌ی ۷۰ بستر این ولسوالی تنها برای باشندگان این ولسوالی ساخته شده است، اما اکنون باشندگان شش ولسوالی دیگر نیز بیماران خود را برای درمان به این شفاخانه می‌آورند؛ به همین دلیل شمار بیماران بسیار و امکانات صحی اندک است و این مسئله آنان را با مشکل روبه‌رو کرده است.
به گفته‌ی آنان، این شفاخانه دستگاه‌های «اکسری» پیش‌رفته ندارد و به همین دلیل، برخی از بیماران مجبور می‌شوند برای گرفتن اکسری، به کابل بروند. آنان، می‌افزایند که با توجه به افزایش شمار بیماران، این شفاخانه با کم‌بود دارو روبه‌رو بوده است و تنها یک آمبولانس دارد که بسنده نیست.
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
نذیر، یکی از بیمارداران در ولسوالی سمکنی، می‌گوید: «اگر در مورد امکانات بگویم، این جا امکانات بسیاری وجود ندارد. مثلاً اگر ام‌آر‌آی یا اکسری بخواهم، این جا نیست، باید کابل بروم یا اگر بخواهم سی‌تی‌اسکن انجام دهم، این جا نیست، باید کابل بروم. دیگر این که برای درمان یک بیمار مبتلا به سوء‌تغذیه امکانات وجود ندارد. یک طفل خودم مبتلا به سوء‌تغذیه است و من برای درمان آن باید به شفاخانه‌ی صحت طفل کابل بروم.»
نورالرحمان، یکی دیگر از بیمارداران در ولسوالی سمکنی، نیز می‌گوید: «داروی مورد نیاز و سایر مواد ضروری مانند آمبولانس، در این جا به اندازه‌ی کافی نیست. وقتی مریض را به شفاخانه می‌آوریم، داروی لازم در این جا موجود نیست و از بیرون می‌آوریم. بنابر این، باید به این شفاخانه توجه بیش‌تری شود؛ زیرا مردم از چندین ولسوالی به این جا می‌آیند.»
در همین حال، مسئولان شفاخانه‌ی ۷۰ بستر ولسوالی سمکنی، نیز میگویند که شمار مراجعه‌کنندگان زیاد؛ اما امکانات اندک است. امان‌الله منگل، رییس شفاخانه‌ی ۷۰ بستر ولسوالی سمکنی، می‌گوید که روزانه ۳۰۰ تا ۷۰۰ بیمار به این شفاخانه مراجعه می‌کنند که با توجه به این شمار مراجعه‌کننده، امکانات آنان اندک است، به همین دلیل به بیماران خدمات صحی مناسب ارائه نمی‌شود.
به گفته‌ی او، افزون بر کم‌بود دارو، این شفاخانه اتاق انتظار هم ندارد و به همین دلیل، باشندگان ولسوالی یادشده با مشکلات بسیاری روبه‌رو اند. آقای منگل، می‌افزاید که روزانه ۳ تا ۴ بیمار به این شفاخانه مراجعه می‌کنند که نیاز است به کابل منتقل شوند؛ اما این شفاخانه تنها یک آمبولانس دارد که نمی‌تواند تمام بیماران را به کابل انتقال دهد.
او نیز می‌گوید: «مراجعه‌کنندگان به این شفاخانه نه تنها باشندگان یک ولسوالی؛ بل باشندگان هفت ولسوالی اند. امکانات و دارو برای یک ولسوالی می‌آید؛ اما مراجعان از ۶ یا ۷ ولسوالی می‌آیند. بنابر این، در بخش دارو و درمان با مشکل روبه‌روییم؛ زیرا شمار بیماران زیاد و دارو کم است.»
با این حال، مسئولان ریاست صحت عامه‌ی پکتیا، میگویند که آنان تلاش می‌کنند تا مشکلات شفاخانه‌ی ۷۰ بستر ولسوالی سمکنی را حل کنند و بخشی از این مشکلات نیز به زودی حل خواهد شد.
سلام‌وطندار را در شبکه‌ی «ایکس» دنبال کنید
خیرمحمد، رییس صحت عامه‌ی پکتیا، می‌گوید که قرار است برای شفاخانه‌ی ۷۰ بستر ولسوالی سمکنی سالن انتظار ساخته شود و شمار آمبولانس‌های آن نیز افزایش یابد.
او می‌افزاید: «در مورد دارو، ما موضوع را با دفتر ولایتی مؤسسه‌ی ادا و یونیسف در میان گذاشته‌ایم. هم‌چنین از ذخیره‌گاه خود هرازگاهی به این شفاخانه و دیگر شفاخانه‌ها، داروی مورد نیاز را ارسال می‌کنیم.»
ولسوالی سمکنی که از شهر گردیز، مرکز پکتیا حدود ۷۰کیلومتر فاصله دارد، یکی از ولسوالی‌های پرجمعیت این ولایت است و به دلیل مراجعه‌ی بیماران ولسوالی‌های احمدخیل، لجه‌منگل، جانی‌خیل، دندپتان و میرزکه به شفاخانه‌ی این ولسوالی، امکانات موجود تکافوی همه‌ی بیماران را نمی‌کند.
