شاه‌ولی، باشنده‌ی کابل و یکی از کارگران روزمزد است که در کنار یکی از جاده‌های شهر کابل نشسته و در انتظار این است که کسی بیاید و او را برای انجام کاری ببرد.
او می‌گوید که روزهاست با دستان خالی به خانه‌اش برمی‌گردد. «این کمک‌ها می‌آید بین وکیلان توزیع می‌شود و این مردم معلوم است که این کمک را من نگرفته‌ام و به من نرسیده است.»
در کنار شاه‌ولی، حمید دیگر کارگر روزمزد در شهر کابل، با چهره‌ی پریشان و با ناامیدی به هر سو چشم می‌دوزد تا کسی پیدا شود و او را برای انجام کاری ببرد.
سلام‌وطندار را در شبکه‌ی «ایکس» دنبال کنید
حمید که ساعت دستش نیمه‌ی روز را نشان می‌دهد، می‌گوید که روزهاست با ناامیدی از یافتن کار به خانه‌اش رفته است. او از حکومت سرپرست، می‌خواهد که زمینه‌ی کار را به آنان فراهم کند.
او می‌افزاید: «ما این جا ماه‌ها بی‌کار می‌مانیم. خواست ما این است که به ما زمینه‌ی کار فراهم شود و زمانی هم که کمک‌ها برای افراد مستحق می‌آید، وکیلان گذر به اشخاص مستحق توزیع نمی‌کنند.»
در همین حال، دفتر هم‌آهنگ‌کننده‌ی کمک‌های انسان‌دوستانه‌ی سازمان ملل متحد (اوچا)، با نگرانی از گسترش ناداری در افغانستان، گفته است که حدود ۲۳ میلیون تن از جمعیت افغانستان در سال روان میلادی به کمک‌های انسان‌دوستانه نیاز خواهند داشت.
این نهاد، افزوده است که نیمی از جمعیت افغانستان هم‌اکنون با ناداری دست‌وپنجه نرم می‌کنند و بیشتر شان زنان اند.
با این حال، مسئولان در وزارت اقتصاد، می‌گویند که آنان برای کاهش میزان فقر در کشور، برنامه‌های کارآفرینی را روی دست گرفته اند.
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
عبدالرحمان حبیب، سخن‌گوی این وزارت، در این باره می‌گوید: «تمرکز و انسجام پالیسی‌ها و برنامه‌های ملی در سکتور‌های مختلف که منجر به ایجاد فرصت‌های کاری، کاهش میزان فقر و ثبات پایدار اقتصادی شود، در محراق توجه وزارت اقتصاد قرار دارد. هم‌چنان سرمایه‌گذاری در زیربناهای سبک، انکشاف صنایع کوچک و متوسط، حمایت از سکتور زراعت، باغ‌داری و مالداری برای افزایش تولیدات داخلی و آموزش‌های فنی و حرفه‌ای، از جمله اهداف کوتاه‌مدت این وزارت برای ایجاد فرصت‌های کاری و کاهش تدریجی میزان فقر مورد تمرکز قرار گرفته است.»
با این همه، آگاهان مسائل اقتصادی، تغییرات آب‌وهوایی، خشک‌سالی و سیلاب‌های ویرانگر را، از عامل‌های عمده‌ی گسترش دامنه‌ی فقر در کشور می‌دانند.
بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، سال گذشته بیش از ۲۹ میلیون تن در افغانستان به کمک‌های انسان‌دوستانه نیاز داشتند و از این میان ۱۶ میلیون تن آنان نمی‌دانستند که وعده‌ی بعدی غذایی خود و خانواده‌های شان را چه گونه پیدا کنند.
