بی‌جاشدگان روستای مهاجرقشلاق در ولسوالی خواجه‌بهاءالدین تخار، از دشواری‌هایی که این روزها دامن‌گیر شان است، از درماندگی و دست کوتاه شان شکایت دارند. بی‌جاشدگان این روستان، می‌گویند که پس از این که نیروهای امارت اسلامی، آن‌ها را خانههای شان بیرون کرده و به دلیل این که چیزی در بساط ندارند، ناچار شده اند در فضای باز چادر بزنند. آن‌ها، ناچار اند، سرمای شب و گرمای روز را زیر این چادرها بگذرانند؛ چادرهایی که با استفاده از چند تکه چوب، پلاستیک و بوری ساخته شده و نمی‌تواند مانع ورود گرما و سرما به درون آن شود.
بیشتر بی‌جاشدگان مهاجرقشلاق که نزدیک به ۲۰۰ خانواده استند، به دلیل ناداری و ناتوانی در پرداخت هزینه‌ی خانههای کرایی، در دشت لاله‌گذر «ملک‌آباد» در ولسوالی خواجه‌بهاءالدین، چادر زده اند و شب‌وروز شان را بدون هیچ درونمای روشنی، در زیر این چادرها به سر می‌رسانند؛ شب‌هایی که با سوز سرما و شکم گرسنه به روز می‌رسد و روزهایی که با حسرت فردای بهتر به شب.
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
نزدیک به صد خانواده‌ی دیگر بی‌جاشدگان مهاجرقشلاق که وضع اقتصادی خیلی بدی ندارند، شماری در خانههای کرایی و شماری هم در خانههای بستگان شان زندگی می‌کنند؛ البته آن‌ها نیز حال‌وروز خوشی ندارند. در بیشتر موردها، یک خانواده‌ی ده‌نفری، ناچار شده در یک اتاق زندگی کند.
آن شمار از بی‌جاشدگان مهاجرقشلاق که در دشت لاله‌گذر چادر زده اند، به دلیل ناداری و شماری هم به دلیل نداشتن سرپرست مرد، این روزها حتا توان سیرکردن شکم خود و فرزندان شان را ندارند و ناچار اند که با نداشتن‌های شان کنار بیایند؛ کنارآمدنی که گریه‌های گاه‌ناگاه کودکان شان در اثر گرسنگی و سرما، آن را سخت‌تر می‌کند.
بی‌‌بی‌لیلا، یکی از بی‌جاشدگان مهاجرقشلاق، می‌گوید که همه داروندارش را در گذشته برای ساختن خانه هزینه کرده؛ اما اکنون که از خانه‌اش بیرون رانده شده، به دلیل ناداری، نه می‌تواند برایش خانه کرایه کند و نه هم می‌تواند روی زمینی که امارت اسلامی برای بی‌جاشدگان این روستا اختصاص داده، سرپناهی برای خود و فرزندانش بسازد. او، از مسئولان امارت اسلامی می‌خواهد که در همکاری با مؤسسه‌های مددرسان، برای بی‌جاشدگان، سرپناهی بسازد؛ تا ناچار نشوند در ماه‌های پیش رو به ویژه در زمستان، زیر چادرها بمانند؛ ماندنی که می‌تواند به مرگ احتمالی یا بیماری‌های دشوار برای شماری از آن‌ها بینجامد.
رحمت‌الله، یکی دیگر از بی‌جاشدگان مهاجرقشلاق، می‌گوید: «در این فصل سرد و خرابی ملک، همه را بی‌جا کردند. خودم با ۱۰ عضو خانواده‌ام در یک مسجد زندگی می‌کنیم که وضعیت خیلی خراب داریم. این زندگی من در هیچ فرهنگی گنجایش ندارد. مثل من ۳۱۷ خانواده در چنین حالت قرار دارند.»
عایشه –نام مستعار- از دیگر بی‌جاشدگان مهاجرقشلاق، می‌گوید: «چندین روز می‌شود ما را از خانههای مان بیرون کردند، توان پرداخت کرایه به خانههای دیگران را نداریم که بنشینیم. مجبور شدیم که خیمه بزنیم.» هنوز درددل‌های عایشه به پایان نرسیده که زیبا‌گل، خانم دیگری از بی‌جاشدگان مهاجرقشلاق، می‌گوید: «دادر جان، ما سختی کشیدیم؛ فرزند بزرگ نداریم یک همسر پیر دارم که به مشکل خانه ساختیم. ما چی کار کنیم؟ این حالت را ناقلین بالای ما آورده. حالا چیزی برای خوردن نداریم؛ طفل‌های ما گرسنه است.»
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
خانم دیگری از بی‌جاشدگان، می‌گوید: «ما خانه و دَر داشتیم، بیشتر از ۳۰ سال زندگی کردیم، ما در خانه‌ی خود بودیم، آن‌ها آمدند ما را بیرون کردند که بیشتر از ۳ ماه میشه دربه‌در شدیم.» او، گلایه‌کنان می‌افزاید: «نیروهای امارت اسلامی آمدند، ما را قناعت دادند و گفتند ما برای تان حویلی می‌دهیم، پوشاک و موادخوراکی می‌دهیم. ما خیمه زدیم آمدند خیمه‌های ما را چپه کردند. اگر ما خیمه زده ننشینیم، پیسه نداریم برویم کرایه بدهیم و خانه بگیریم، مجبور خیمه زده بشینیم.»
اکنون که بیشتر از سه ماه از آوارگی باشندگان مهاجرقشلاق می‌گذرد، شمار زیادی از این خانواده‌ها، هنوز سرپناهی برای شان نیافته اند؛ بی‌سرپناهی‌ای که آن‌ها را از نزدیک‌شدن زمستان نگران کرده و نداشتن امکان‌های گرمایشی نگران کرده است.
