در کنار مشکلاتی که زندگی را به باشندگان ولسوالی‌های مرزی و دوردست بدخشان دشوار کرده، نبود مرکزهای درمانی و کم‌بود دارو نیز، به مشکلات روزمره‌ی آن‌ها افزوده است.
شماری از باشندگان ولسوالی‌های اشکاشم و زیباک بدخشان، می‌گویند که دست‌رسی‌نداشتن به مرکزهای درمانی و دارو، آن‌ها را با دشواری‌های بسیاری گرفتار کرده است.
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
به گفته‌ی باشندگان این دو ولسوالی، بیشتر بیمارانی که وضعیت وخیم دارند، به دلیل دست‌رسی‌نداشتن به مرکزهای درمانی و دارو، جان شان را از دست می‌دهند.
محمداکرم، باشنده‌ی ولسوالی زیباک، می‌گوید: «در قدم اول کلینیک نداریم؛ یگان دوست ما اگر مریض شود، پول ندارد، مدت چهار ساعت راه از این جا تا ولسوالی است، آن جا برویم درمان شویم. بالاخره اگر مریض هم شویم، کسی اگر چیزی دارد، می‌آورد، اگر ندارد، همین جا می‌میرد و کسی از حال او خبر نیست.»
در همین حال، مسئولان وزارت صحت عامه، از تلاش‌ها برای عرضه‌ی خدمات درمانی به باشندگان بخش‌های مرزی بدخشان، اطمینان می‌دهند.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
شرافت زمان، سخن‌گوی این وزارت، می‌گوید: «ما طی سفری که به ولسوالی‌های پامیر بدخشان داشتیم، هدف سفر ما مشاهده‌ی مناطق و مشکلات مردم و نحوه‌ی عرضه‌ی خدمات صحی آن بود. ما چالش‌ها را یادداشت کردیم و روی آن کار خواهد شد. در حال حاضر، از مرکز برای شش ماه ادویه به خاطر زمستان به این مناطق فرستاده شده است و در آینده هم، تلاش‌های آنان ادامه خواهد داشت.»
بدخشان در شمال‌شرقی افغانستان، ولایتی سردسیر و محروم است که باشندگان بخش‌های مرزی آن، از سال‌های سال به این سو، به خدمات آموزشی و درمانی مورد نیاز، دست‌رسی ندارند.
