عبدالله جمیل، یک تن از بازنشستگان، می‌گوید که پس از دهه‌ها خدمت در دولت، چهار سال پیش بازنشسته شده و دو سال می‌شود که بینایی‌اش را از دست داده و با پشت‌سرگذاشتن سکته‌ی مغزی، اکنون در بستر بیماری افتاده است.
او، هر روزش را در انتظار دریافت حقوق بازنشستگی‌اش به شب می‌رساند؛ حقوقی که می‌تواند داروی مورد نیازش را فراهم کند و نانی هم سر سفره‌ی نیمه‌خالی خانه‌اش بیاورد.
آقای جمیل، به سلام‌وطندار می‌افزاید: «مریض شدم و سکته‌ی مغزی کردم، سال سوم است که در بستر بیماری هستم، معاش‌های ما مانده. متقاعدین بسیار مشکلات دارند و در زمستان روزهای سختی را می‌گذرانند. یک تعداد مثل من مریض اند و یک تعداد هم خانم‌ها اند؛ حتا همین حالا چشم‌های خودم کور شده و پول ندارم که رفته دوا بگیرم.»
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
در دو سال گذشته، بازنشستگان بارها به امید دریافت حقوق شان پشت در خزینه‌ی تقاعد رفته؛ اما هر بار با دستان خالی به خانه برگشته اند.
عبدالفتاح، شهروند دیگری که سرپرستی خانواده‌ی هشت‌نفری‌اش را بر عهده دارد و در ماه‌های پایانی حکومت پیشین بازنشسته شده، با شکایت از بی‌کاری و ناداری‌ای که در دو سال گذشته دامن‌گیرش بوده، می‌گوید: «ما در همین ۳۵ سال کاش یک کسب دیگر می‌کردیم. همه مأمورین آرزو داشتند که خدمت بکنند و تقاعد کنند.»
در دیگر سوی نیازمندان جامعه، شهروندان دارای معلولیت قرار دارند که برای ادامه‌ی زندگی، نیازمند دست‌گیری اند.
مسیح‌الله، باشنده‌ی پکتیا که نُه سال پیش در اثر جنگ‌ها در این ولایت از هر دو پایش معلول شده، می‌گوید با این که در کنار او، پدر و خواهرش نیز از معلولیت رنج می‌برند؛ اما در بیشتر از یک سال گذشته هیچ کمکی از سوی حکومت دریافت نکرده اند.
مسیح‌الله و شماری دیگر از افراد دارای معلولیت، هنگامی که امید دست‌گیری از سوی حکومت را از دست می‌دهند، برای حق‌خواهی به افراد دارای معلولیت، شورایی تشکیل می‌دهند؛ اما تا کنون هیچ نهادی به نیازهای آن‌ها رسیدگی نکرده است.
به گفته‌ی او، شماری از افراد دارای معلولیت، گاه‌گاهی که بیشتر زیر فشار زندگی له می‌شوند، ویلچر شان را می‌فروشند تا چند افغانی‌ای برای ادامه‌دادن به دست بیاورند.
او می‌افزاید: «معلولان فعلاً در حکومت امارت اسلامی بسیار در شرایطی بدی قرار دارند. چند روز پیش، یکی از معلولان حتا ویلچر خود را برای فروش به بازار آورده بود، معلولان بسیار وضعیت خرابی دارند.»
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
مسیح‌الله که مدرک کارشناسی کمپیوترساینس دارد، می‌گوید که در میان افراد دارای معلولیت، ظرفیت‌هایی در بخش‌های مختلف وجود دارد که بایستی زمینه‌ی کار به آن‌ها فراهم شود.
مطیع‌الله عطایی، شهروند دیگری که از معلولیت رنج می‌برد، می‌گوید: «بزرگ‌ترین مشکل معلولین، مشکل مالی است. بسیاری از ما تا سطح عالی درس خوانده‌ایم؛ اما شغلی نداریم.»
گفتنی است که روند توزیع امتیاز افراد دارای معلولیت، پیش از این از سوی حکومت آغاز شده بود، اما به گفته‌ی افراد دارای معلولیت، خیلی از آن‌ها به ویژه افرادی که در نقاط دوردست زندگی می‌کنند، هنوز امتیازی دریافت نکرده اند.
