ناداری، بی‌کاری و بی‌سرپرستی، پای کودکان بسیاری را برای کار به خیابان‌های کابل کشانده و به نان‌آوران خانواده‌های شان تبدیل کرده است. شاداب ۱۱ساله و شعیب ۱۲ساله، از جمله‌ی هزاران کودکی اند که از چهار سال به این سو در جاده‌های کابل سرگرم کفاشی هستند. این کودکان، مسئولیت تهیه‌ی نیازهای نخستین خانواده‌های شان را برعهده دارند.
این برنامه، از کمک سه میلیون‌یورویی فرانسه به آسیب‌پذیرترین افراد در افغانستان خبر داده و گفته که به دلیل کم‌بود بودجه، بیش از دو میلیون زن و کودک مبتلا به سوءتغذیه در سال روان میلادی و هم‌چنان در سال گذشته ۱۰ میلیون تن را از روند کمک‌رسانی حذف کرده است.
این دادگاه، گفته که این حکم امروز (چهارشنبه، ۲۳ عقرب) در ورزش‌گاه شهر گردیز، مرکز پکتیا، با حضور سراج‌الدین حقانی، سرپرست وزارت امور داخله؛ خلیل‌الرحمان حقانی، سرپرست وزارت امور مهاجرین و عودت‌کنندگان و شماری دیگر از مقام‌های امارت اسلامی اجرا شده است.
صندوق نجات کودکان (Save the Children)، گفته که برای اجرای فعالیت‌های کمک زمستانی خود در افغانستان به ویژه برای خانواده‌های آسیب‌دیده از سیلاب‌های سال روان در این کشور، با کم‌بود ۴.۲ میلیون دالر بودجه روبه‌رو است.
دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد، اعلام کرده که حدود ۷۰ درصد قربانیان حمله‌های اسرائیل بر غزه زنان و کودکان اند. این نهاد، با پخش گزارشی افزوده که دست‌کم ۸۰ درصد قربانیان در ساختمان‌های رهایشی و خانه‌ها جان باخته اند.
در گزارش آمده که بسیاری از کودکانی که در غزه جان باخته اند، میان پنج تا نُه سال داشتند.
سازمان حقوق بشری ایران، با پخش گزارشی گفته که پس از روی‌کارآمدن امارت اسلامی در افغانستان، روند اعدام‌شدن افغان‌ها در ایران بیش‌تر شده است. این سازمان، افزوده است که در ۱۰ ماه سال روان میلادی دست‌کم ۴۹ افغان در ایران اعدام شده اند که حکم ۱۳ تن شان در اکتبر همین سال اجرا شده است.
صندوق پشتیبانی از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف)، اعلام کرده که در حمله‌های ۴۸ ساعت گذشته‌ی اسرائیل بر غزه بیش از ۵۰ کودک جان باخته اند.
شماری از گفت‌وگوشوندگان در این گزارش، می‌گویند که به دلیل سخت‌گیری‌ها بر رفت‌وآمد زنان بدون محرم، با دشواری روبه‌رو اند. مرسل، باشنده‌ی کاپیسا و لیلا، باشنده‌ی کندز، در گفت‌وگو با سلام‌وطندار می‌گویند که برای رفتن به درمان‌گاه، بازار یا حتا برای رسیدگی به نیازهای نخستین زندگی، با مشکلات جدی روبه‌رو شده اند.
سفارت اوزبیکستان در کابل، با ارسال خبرنامه‌ای به سلام‌وطندار گفته است که در ۲۷ اکتبر سال روان، انتخابات پارلمانی (انتخابات مجلس قانون‌گذاری و شوراهای محلی)
سلام‌وطندار با ۲۲ زن گفت‌وگو کرده است که شوهران شان مسئولیت سرپرستی و تأمین مخارج خانواده را به درستی انجام نمی‌دهند. این زنان، می‌گویند که با مشکلات جدی در تأمین نیازهای نخستین زندگی روبه‌رو اند و بسیاری از آن‌ها از رفتارهای خشونت‌آمیز شوهران شان نیز رنج می‌برند. یافته‌های گفت‌وگوهای سلام‌وطندار نشان می‌دهد که از میان این ۲۲ زن، ۱۵ زن به دلیل بی‌کاری و مسئولیت‌پذیرنبودن شوهران شان، خود شان سرپرستی و تأمین مخارج خانواده را برعهده گرفته اند. هم‌چنان، هفت زن دیگر به دلیل ناتوانی در تأمین نیازهای نخستین زندگی، با مشکلات جدی روبه‌رو اند.
پس از پخش گزارش‌ها در باره‌ی تیرباران گروهی از مهاجران افغان توسط مرزبانان ایرانی، حمدالله فطرت، معاون سخن‌گوی امارت اسلامی، در حساب کاربری اکس خود نوشته است که نهادهای مختلف و نمایندگی‌های دیپلماتیک امارت اسلامی در حال بررسی این رویداد اند و به دلیل این که رویداد در بیرون از کشور رخ داده، هنوز اطلاعات تأیید نشده است.
آرزو وداع، زنی که نزدیک به دو دهه در جامعه‌ی رسانه‌ای، سینما و تئاتر فعالیت داشته، امروز با چالش‌های اقتصادی و روانی سختی روبه‌رو است و تلاش می‌کند از این مشکل بیرون برآید. او سه سال می‌شود بی‌کار شده، در این مدت تمام لوازم دفترش را به فروش رسانده و صرف مصارف زندگی و درمانش کرده است.
بهار می‌گوید که مکتب، هم‌صنفان و آموزگارانش را چنان دوست دارد که حاضر است حتا روزهای جمعه نیز به مکتب برود. با گفتن این حرف، بغض گلوی بهار را می‌فشارد و اشک محوطه‌ی چشم‌هایش را که داد از معصومیت کودکانه می‌زند، احاطه می‌کند و می‌گوید نمی‌داند پس از دو ماه آینده جای خالی مکتبش را با چه پر کند.
در پی تحولات پسین سیاسی و نظامی در افغانستان و محدودیت‌های تحصیلی و اجتماعی بر زنان، شماری از دختران در این کشور به تنهایی اقدام به مهاجرت کرده اند. سلام‌وطندار در گفت‌وگو با ۱۸ دختر که به تنهایی مهاجرت کرده اند، دریافته است که این دختران چالش‌های روانی، جسمی و اجتماعی را در مسیر مهاجرت تجربه کرده اند.
مریم (نام مستعار)، دختری در هرات است که پس از بسته‌شدن مکتب‌ها به روی دانش‌آموزان دختر بالاتر از صنف ششم در کشور، دچار افسردگی شده است. او می‌گوید: «از روزی که مکتب‌ها بسته شده، هیچ طاقت و قرار ندارم؛ فکر می‌کنم چیزی را گم کرده‌ام. دیگر هیچ آرزویی ندارم؛ فکر می‌کنم تمام دل‌خوشی‌هایم نابود شده است.»
شماری از آسیب‌دیدگان زمین‌لرزه‌ی مرگ‌بار در ولسوالی زنده‌جان هرات، می‌گویند که با گذشت یک سال از وقوع زمین‌لرزه در این ولسوالی، هنوز به امکانات نخستین زندگی دست‌رسی ندارند. محمدعلی، باشنده‌ی ولسوالی زنده‌جان، می‌گوید که نبود سرپناه، آب آشامیدنی و مرکزهای درمانی، آنان را با مشکل روبه‌رو کرده است.
درباره سلام وطن‌دار
سیاست نشراتی و اصول مسلکی
سیاست حریم خصوصی
تماس با ما
فرصت‌های شغلی
ارسال معلومات و اسناد
شرایط همکاری با ما
شکایت
برنامه‌های رادیویی
فلم و عکس
آر اس اس
اشتراک در خبرنامه
