هم‌زمان با آغاز فصل سرما و گسترش روزافزون فقر و گرسنه‌گی در کشور به‌ویژه در بامیان، شماری از باشنده‌گان این ولایت از آن‌چه بی‌عدالتی و موجودیت فساد در روند توزیع کمک‌ها از سوی نهادهای امدادرسان عنوان می‌کنند، شاکی‌اند.
حسین، باشندۀ مرکز بامیان به سلام‌وطندار می‌گوید که در روند توزیع کمک‌ها در این ولایت عدالت وجود ندارد؛ زیرا به باور او، افرادی مستحق کمک شناخته شده که عضوی از خویش، قوم یا دوست‌شان در نهادهای امدادرسان کارمند بوده است.
حسین می‌افزاید: «من تاکنون کمکی دریافت نکرده‌ام و شمار اندکی از مردم که از سوی WFP کمک دریافت کرده، توسط ریاست‌های مهاجران و عودت‌کننده‌گان و مبارزه با حوادث طبیعی برای‌شان کمک توزیع شده است. کمک‌ها در بامیان به نیازمندان توزیع نمی‌شود؛ بل‌که در روند توزیع کمک‌ها فساد و خویش‌خوری وجود دارد.»
حسین از افزایش بهای مواد غذایی و بی‌کاری نیز شکایت دارد. به گفتۀ او، با افزایش ارزش دالر در برابر افغانی در روزهای گذشته، بهای مواد غذایی در بازار بامیان به‌طور سرسام‌آوری دو برابر افزایش یافته است.
نجیب، باشندۀ ولسوالی پنجاب بامیان، نیز می‌گوید که او و هزاران مرد و زن دیگر به‌دلیل بی‌کاری و فقر فزاینده، همه‌روزه پشت دروازه‌های نهادهای خیریه و امدادرسان برای دریافت کمک سرگردان‌اند؛ اما از کمک خبری نیست.
او با ناامیدی می‌افزاید: «شماری از سازمان‌های کمک‌رسان، به قوم مشخص کمک توزیع می‌کنند که این ناعادلانه است. فقر قومیت نمی‌شناسد، باید افراد فقیر از همۀ اقوام از کمک‌ها مستفید شوند.»
سلام‌وطندار فارسی را در تلگرام دنبال کنید
بختاور و معصومه، دو تن از بانوان فقیر در شهر بامیان که هر روز صبح باهم برای دریافت کمک به نهادهای خیریه مراجعه می‌کنند، میگویند که نهادهای خیریه و مسئولان محلی این ولایت، باید در روند توزیع کمک‌ها تجدید نظر و عدالت را تأمین کنند. به گفتۀ آنان، اگر توزیع کمک‌ها براساس قومیت، واسطه و آشنایی ادامه یابد، صدها خانوادۀ فقیر در بامیان از گرسنه‌گی تلف خواهند شد.
بختاور و معصومه می‌افزایند: «چند روز پیش در همسایه‌گی ما یک خانواده کودک دوونیم ساله‌اش را در اثر فقر و گرسنه‌گی فروخت، کودکان ما هم در تهدید گرسنه‌گی است. اگر به ما کمک نرسد، از گرسنه‌گی و سرما تلف خواهیم شد.»
این دو بانوی فقیر در ادامه هم‌چنان میگویند که در جریان تقلا برای دریافت کمک از نهادهای خیریه و اداره‌های مسئول، از سوی نیروهای امارت اسلامی مورد توهین، تحقیر و حتی ضرب‌وشتم قرار گرفته‌اند.
در همین حال، مولوی مهدی، رئیس استخبارات امارت اسلامی برای بامیان، نیز با پخش اعلامیه‌یی شماری از کارمندان نهادهای خیریۀ ملی و بین‌المللی را «تبعیض‌گرا و ناصالح» عنوان کرده و از نهادها خواسته است که آنان را از تشکیل‌شان منفک کنند تا روند کمک‌رسانی بدون تبعیض و به‌طور یک‌سان به باشنده‌گان بامیان انجام شود.
در بخشی از اعلامیه آمده است: «باشنده‌گان مناطق مرکزی به‌دلیل تبعیض نظام‌مند در نظام‌های گذشته، بیشتر از سایر شهروندان کشور در فقر و گرسنه‌گی به‌سر می‌برند و به کمک‌های فوری بشردوستانه نیازمند اند.»
از سویی هم، سیف‌الرحمان محمدی، رئیس اطلاعات و فرهنگ بامیان، با تأیید نگرانی‌های باشنده‌گان این ولایت مبنی بر این‌که کمک‌ها به باشنده‌گان بامیان به‌طور عادلانه توزیع نشده و در روند توزیع کمک‌ها فساد و خویش‌خوری وجود داشته است، می‌گوید: «در ابتدا بی‌نظمی‌هایی وجود داشت، هر نهاد و موسسه سر به خود سروی انجام می‌داد و کمک توزیع می‌کرد. اما اکنون، شخص والی بامیان از روند توزیع کمک‌ها نظارت می‌کند و به‌طور جدی تلاش دارد تا کمک‌ها به موقع به فقرا و نیازمندان توزیع شود.»
سلام‌وطندار فارسی را در توییتر دنبال کنید
به گفتۀ آقای محمدی، تاکنون به صدها خانوادۀ فقیر و در تهدید گرسنه‌گی در بامیان، بسته‌های کمک غذایی، لباس، پول نقد و ظرف‌های آشپزخانه توزیع شده است و این روند جریان دارد. رئیس اطلاعات و فرهنگ بامیان تأیید می‌کند که در جریان تأمین امنیت برنامه‌های توزیع کمک و در اثر هجوم افراد ممکن است برخی از باشنده‌گان این ولایت از سوی نیروهای امارت اسلامی مورد بدرفتاری قرار گرفته باشد که در آن لحظه نیروهای امارت اسلامی مجبور به چنین رفتار بوده‌‌اند.
بامیان، در مرکز کشور از ولایت‌های سردسیر است که در پی خشک‌سالی‌ها و تحولات پسین، حدود ۹۵ درصد از باشنده‌گان آن دچار فقر و گرسنه‌گی شده‌اند. روزانه هزاران مرد و زن فقیر در مرکز بامیان در هوای سرد و سوزناک برای دریافت کمک و ترس از گرسنه‌گی پشت دروازه‌های نهادهای خیریه و اداره‌های دولتی صف می‌کشند.
هرچند تاکنون نهادهای خیریه‌یی چون بنیاد «تیکا»، سازمان بین‌المللی مهاجرت، کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهنده‌گان، بنیاد بیات، برنامۀ جهانی غذا و … به شماری از باشنده‌گان فقیر و نیازمند بامیان کمک‌هایی از قبیل بسته‌های کمک غذایی، لباس‌های زمستانی، پول نقد، ظرف‌های آشپزخانه و مواد سوخت توزیع کرده‌اند؛ اما این کمک‌ها در برابر فقر فزایندۀ موجود در این ولایت بسنده نیست.
