«وضعیت زندگی خوب نیست؛ کاروبار نیست. از ساعت هفت صبح تا اکنون ۲۰ افغانی کار کردم.» این حرف‌های وحیدالله، باشنده‌ی تایمنی شهر کابل است که همه‌روزه صبح زود به کوچه‌های شهر می‌زند تا بایسکلی برای ترمیم‌کردن پیدا کند و از این راه چند افغانی به دست بیاورد. او که نزدیک به ۴۰‌ساله می‌نماید و سرپرست یک خانواده‌ی شش‌نفره است، می‌گوید که از صبح زود تا چاشت امروز،  ۲۰ افغانی درآمد داشته است؛ پولی که با آن حتا نمی‌تواند غذای چاشت خود را تهیه کند.