«وضعیت زندگی خوب نیست؛ کاروبار نیست. از ساعت هفت صبح تا اکنون ۲۰ افغانی کار کردم.» این حرف‌های وحیدالله، باشنده‌ی تایمنی شهر کابل است که همه‌روزه صبح زود به کوچه‌های شهر می‌زند تا بایسکلی برای ترمیم‌کردن پیدا کند و از این راه چند افغانی به دست بیاورد. او که نزدیک به ۴۰ساله می‌نماید و سرپرست یک خانواده‌ی شش‌نفره است، می‌گوید که از صبح زود تا چاشت امروز، ۲۰ افغانی درآمد داشته است؛ پولی که با آن حتا نمی‌تواند غذای چاشت خود را تهیه کند.
وحیدالله و خانواده‌اش که بیشتر روزها را با گرسنگی به شب می‌رسانند، در بیش از دو سال گذشته، توانسته اند تنها یک بار از کمک مواد خوراکی برنامه‌های انسان‌دوستانه‌ی جهانی بهره‌مند شود.
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
همین گونه، ظاهر، دست‌فروشی در شهر کابل، با شکایت از نابسنده‌بودن درآمد روزانه‌اش، می‌گوید: «غریبی بسیار زیاد است. ما کار می‌کنیم؛ اما کار پیدا نمی‌شود، وضعیت بسیار خراب است.»
این در حالی است که به تازگی دفتر هم‌آهنگ‌کننده‌ی کمک‌های انسان‌دوستانه‌ی سازمان ملل متحد (اوچا)، در گزارشی گفته که در حال حاضر سقف نیازمندان در افغانستان به ۲۴ میلیون تن رسیده و از این میان، ۱۷ میلیون انسان به خدمات اساسی بهداشتی دست‌رسی ندارد.
وزارت اقتصاد حکومت سرپرست، در واکنش به گزارش اوچا از گسترش ناداری در افغانستان، می‌گوید که جهان برای مبارزه با ناداری در افغانستان، باید روی بخش‌های زیربنایی سرمایه‌گذاری کند.
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
عبدالرحمان حبیب، این وزارت در این باره سلام‌وطندار می‌گوید: «برای بهبود وضعیت اقتصادی و کاهش تدریجی فقر، باید ما به برنامه‌های اساسی تمرکز کنیم. برای فعلاً راه‌حل اساسی این است که جامعه‌ی جهانی باید از برنامه‌های اقتصادی مطابق اولویت‌های اقتصادی تمرکز کند.»
نگرانی‌های اوچا از میزان بلند نیازمندی در میان شهروندان افغانستان در حالی مطرح می‌شود که این نهاد در چند ماه گذشته، همواره از دریافت‌نکردن منابع مالی مورد نیاز برای ارائه کمک‌ها به نیازمندان در افغانستان خبر داده بود؛ چیزی که سبب شده این نهاد، نتواند به همه نیازمندان کمک‌رسانی کند.
