همه‌روزه با ترمیم ساعت، ساعت‌هایش را می‌گذراند و در پایان روز با چند افغانی به خانه باز می‌گردد. او پدر یک خانواده‌ی نُه‌نفره است و برای فراهم‌آوردن نیازهای آن‌ها، بیش از ۱۰ ساعت در روز را سر کار می‌ماند. «ما در همین روی پیاده‌رو کار می‌کنیم؛ نُه سر فامیل در گردن ما است؛ تمام شان خرج و مصرف کار دارند. سه بچه‌ نظامی بودند، فعلاً بی‌کار استند، جایی وظیفه برای شان نداده.»

می‌گوید که نان‌های سرد، این روزها بازار گرمی دارد. به گفته‌ی او روزانه صدها شهروند، به نیم بهای نان در نانوایی‌ها از او نان سرد می‌خرند. «نان‌هایی که از دیروز مانده، نانوایی برای ما به سه یا سه‌ونیم روپیه می‌فروشه، ما می‌فروشیم به چهار یا پنج روپپه. روزانه تا ۳۰۰ تا ۴۰۰ نفر مشتری داریم؛ هر کس ۱۰ تا ۲۰ تا و شش تا هر چه قدر توانش برسه، می‌خره.»