باشندگان بامیان و دایکندی: توانایی گرم‌‌کردن خانه‌های خود را نداریم

به دنبال بارش سنگین برف در بامیان و دایکندی در روزهای پسین، شماری از باشندگان این دو ولایت، با گلایه از ناداری‌ای که دامن‌گیر شان است، می‌گویند که توانایی خرید مواد سوختی و خوراکی را ندارند. خانواده‌های نادار در بامیان و دایکندی، هم‌چنان از دریافت‌نکردن کمک از سوی نهادهای امدادرسان و توزیع ناعادلانه‌ی آن، شکایت دارند.

بانویی در بغلان به ۳۰ بانوی دیگر زمینه‌ی کار را فراهم کرده است

زرمینه نوابی، بانوی تجارت‌پیشه در شهر پلخمری، مرکز بغلان، با ایجاد کارخانه‌ی تولید کیک‌ و کلچه‌ به ۳۰ بانوی دیگر، زمینه‌ی کار را فراهم کرده است. بانو نوابی، به سلام‌وطندار می‌گوید که با هزینه‌ی دو میلیون افغانی از سرمایه‌ی شخصی‌اش این کارخانه را ایجاد کرده است و ۳۰ بانوی تنگ‌دست در آن سرگرم کار اند.

بسته‌شدن راه‌های مواصلاتی هفت روستا در بغلان؛ روستانشینان از انتقال بیماران شان عاجز مانده اند

یک منبع محلی در ولسوالی گذرگاه نور بغلان، می‌گوید که راه‌های مواصلاتی هفت روستا، در نتیجه‌ی بارش برف و یخ‌بندان زیاد، به روی ترافیک بسته شده و باشندگان این روستاها را با مشکلات بسیاری روبه‌رو کرده است. منبع می‌افزاید که روستانشینان به دنبال بسته‌شدن راه‌های مواصلاتی این روستاها، از انتقال بیماران شان به درمان‌گاه‌ها عاجز مانده اند.

سازمان حفاظت از کودکان برخی از فعالیت‌هایش را در افغانستان از سر می‌گیرد

دیوید رایت، مدیر عامل سازمان حفاظت از کودکان (Save the Children)، روز یک‌شنبه، ۲۵ جدی، گفته که برخی از فعالیت‌هایش را در مناطقی از افغانستان که تضمین‌های قابل اعتمادی برای بازگشت کامل زنان به کار داده شده است، از سر می‌گیرد. به گفته‌ی او، زنان ۵۰ درصد نیروی کار سازمان حفاظت از کودکان در افغانستان را تشکیل می‌دهند.

سرمای شدید؛ باشندگان غور و بدخشان: توان فراهم‌کردن نیازهای خوراکی و گرمایشی مان را نداریم

مریم ۲۷ ساله، باشنده‌ی شهر فیروزکوه، مرکز غور که مسئولیت تأمین نیازهای خانواده‌ی شش‌نفری‌اش را برعهده دارد، می‌گوید که پس از قطع کمک‌ها از سوی مؤسسه‌های امدادرسان و افزایش بیش‌ از اندازه‌ی سرما، مجبور شده است که با کودکانش همه‌ی روز را برای یافتن نان و هیزم مورد نیاز شان، در بازارهای شهر فیروزکوه سرگردانی بکشد.

کراچی‌رانان در کابل: چند شب در هفته را گرسنه می‌خوابیم

عبدالرحمان، باشنده‌ی کابل که بیش‌تر ساعت‌های روز را با کراچی تک‌چرخش در جاده‌ها، خاک و سرما می‌خورد تا لقمه‌نانی سر سفره‌ی خالی خانه ببرد، می‌گوید که شماری از روزهای هفته، نمی‌تواند باری برای بردن پیدا کند و ناچار می‌شود که شام با دستان خالی به خانه برگردد.