در یک اتاق، چند زن بزرگ‌سال روی زمین نشسته و چند زن هم روی چوکی و همه سرگرم مهره‌دوزی استند. در اتاق کناری، چند دختر جوان با چرخ خیاطی مصروف دوختن لباس‌های زنانه استند. در این زیرزمینی در ده‌دانای دارالامان شهر کابل، نزدیک به ۲۰ زن و دختر مصروف خیاطی، بافند‌گی، مهره‌دوزی، یخن‌دوزی و خامک‌دوزی استند؛ اما به گفته‌ی مسئولان این کارگاه، این جا نزدیک به ۵۰ زن کار می‌کنند.
شاکره شمس، یکی از مسئولان «کارگاه خیاطی بانوان شمس سنایی» که از سال‌های زیادی به این سو برای کارآفرینی به دختران و زنان کار می‌کند، می‌گوید که از این پیش، مصروف فعالیت خبرنگاری بوده؛ اما علاقه‌ی زیادش به کار صنایع دستی، سبب شده که این کارگاه آموزشی-تجاری را ایجاد کرده و برای زنان و دختران بی‌کار و بازمانده از آموزش و تحصیل نیز، زمینه‌ی کار را فراهم کند. او می‌گوید: «وقتی به خاطر تهیه‌ی گزارش به ساحه می‌رفتم، علاقه‌‌ای که در قبال صنایع دستی پیدا کرده بودم، یک کارگاه ایجاد کردم به نام بانوان شمس که در شروع ۱۰ تا شاگرد داشتم و بعد تعداد شاگردها افزایش یافت.»
سلام‌وطندار را در شبکه‌ی «ایکس» دنبال کنید
کارگاه خیاطی بانوان شمس سنایی، یک فروش‌گاه نیز در شهرنو کابل دارد که پوشاک‌ها، خامک‌دوزی‌ها و مهره‌دوزی‌هایی که تولید می‌کند را در آن جا به فروش می‌گذارد.
لیزا شمس، عروس شاکره شمس و یکی دیگر از مسئولان کارگاه خیاطی بانوان شمس سنایی، می‌گوید که زنان در این کارگاه، در کنار یادگیری صنایع دستی، آموزش زبان انگلیسی و مضمون‌های مکتب را نیز فرامی‌گیرند.
خانم شمس، می‌گوید که این کارگاه برای این ایجاد شده تا دختران و زنان بازمانده از آموزش و تحصیل را از دچارشدن به افسردگی و ناامیدی دور کرده و به شماری از زنان تنگ‌دست نیز، زمینه‌ی کار فراهم شود. «وقتی مکاتب و دانشگاه‌ها به روی دختران بسته شد و از تعلیم و کار محروم شدن، خودم نیز به افسردگی دچار شدم و به خاطر این خواستم تا برای خانم‌ها زمینه‌ی کار ایجاد شود و هدفم، خدمت به بانوانی است که بتوانند از این طریق خود و خانواده‌های شان را حمایت کنند.»
شماری از زنانی که در کارگاه خیاطی بانوان شمس سنایی سرگرم کار اند، با خوش‌حالی از این که می‌توانند برای خود درآمدی داشته باشند، می‌گویند که با کار در این جا، وضعیت اقتصادی شان بهبود یافته است. خاطره که دو سال می‌شود در این کارگاه مصروف کار است، می‌گوید که شوهرش بی‌کار است و او با درآمدی که از کار در این جا به دست می‌آورد، نیازهای خانواده‌اش را فراهم می‌کند.
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
ثویبه، دختر جوانی که پس از بازماندن از آموزش، در کارگاه خیاطی بانوان شمس سنایی، به یادگیری صنایع دستی رو آورده، می‌گوید که حالا او تنها نان‌آور خانواده‌‌ی هشت‌نفره‌اش است. «صنف ۱۰ بودم که دروازه‌های مکتب به روی دختران بسته شد. پدرم زنده نیست و مشکلات اقتصادی ما زیاد بود. خودم نان‌آور خانواده خود استم. از امارت اسلامی می‌خواهم که برای ما دختران زمینه‌های کاری بیشتر شود.» خاطره می‌گوید که می‌خواهد پس از یادگیری خیاطی خودش یک کارگاه خیاطی ایجاد کرده و برای زنان بیش‌تری زمینه‌ی کار را فراهم کند.
به دنبال بازماندن دختران و زنان از آموزش و کار، شماری از زنان در کابل و برخی دیگر از ولایت‌ها، با ایجاد کار‌گاه‌های خیاطی، صنایع دستی و رستورانت، برای دختران و زنان بازمانده از آموزش و کار، زمینه‌ی کار را فراهم کرده اند.
