هم‌زمان با گسترش بی‌کاری و دامنه‌ی فقر در کشور، صدها کودک در پکتیا از آموزش دست کشیده و به کارهای شاق رو آورده اند. عادل و ذبیح‌الله، دو کودکی که در شهر گردیز، مرکز پکتیا با ترمیم‌کاران موتر کار می‌کنند، به سلام‌وطندار می‌گویند که مجبور اند برای تأمین هزینه‌ی خانواده‌های شان کار کنند.
این کودکان از مسئولان می‌خواهند که به نیازهای اقتصادی شان رسیدگی و زمینه‌ی آموزش را به آن‌ها فراهم کنند. عادل می‌گوید: «چهار سال می‌شود که آموزش را ترک کرده‌ام و هزاران کودک دیگر نیز، مکتب را رها کرده و مشغول کارهای شاق اند. امیدواریم مکتب بخوانیم و به ما زمینه‌ی آموزش فراهم شود.»
ذبیح‌الله نیز می‌گوید: «من حالا این جا مستری‌گری می‌کنم و بچه‌های دیگری هم این جا مستری‌گری می‌کنند. ما کارهای شاق انجام می‌دهیم، ما می‌خواهیم درس بخوانیم و به ما زمینه‌ی آموزش فراهم شود.»
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
اعضای خانواده‌ی این کودکان، می‌گویند که تنگ‌دستی آن‌ها را مجبور کرده است که فرزندان خود را به جای رفتن به مکتب، به کارگری بفرستند.
عبدالمبین، باشنده‌ی شهر گردیز که یکی از پسرانش در شهر با کراچی دستی کار می‌کند و پسر دومش در سبزی‌فروشی، از مؤسسه‌های کمک‌کننده، می‌خواهد که به خانواده‌های فقیر کمک کنند.
او می‌گوید: «من در بازار کار می‌کنم، گاهی کار هست و گاهی نیست. مجبورم به پسرانم کراچی دستی بدهم تا کار کنند؛ چون مشکلات اقتصادی داریم و وقت‌هایی هم شده که از برادرم پول قرض خواسته‌ام و او هم نداده، خودم چنین درمانده‌ام.»
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
در همین حال، محمدرحیم نصرت، رییس کار و امور اجتماعی پکتیا، می‌گوید که برای رسیدگی به نیازهای کودکان کار، در آینده تلاش خواهد شد و همین گونه زمینه‌ی آموزش نیز به آن‌ها فراهم خواهد شد.
او می‌‌افزاید: «بیشتر کودکانی که به دلیل مشکلات اقتصادی به کارهای شاق رو آورده اند، نه تنها از آموزش بازمانده که از لحاظ جسمانی نیز، در وضعیت مناسب نیستند. امروز با نهادها نشست داشتیم و پیشنهاد دادیم تا برای کودکانی که به کارهای شاق مشغول اند، زمینه‌ی کار سبک و آموزش برای شان فراهم شود.»
به دنبال افزایش ناداری، شمار کودکان کار در پکتیا افزایش یافته است و بر اساس آمار رسمی، تنها در شهر گردیز نزدیک به ۵۰۰ کودک به کارهای شاق مشغول اند.
