باشندگان دایکندی از محدودیت دست‌رسی به خدمات درمانی و کیفیت پایین آن شاکی اند

«ما گفتیم که مریض مان وضعیتش خوب نیست، سکته‌ی مغزی دارد؛ اما آن‌ها گفتند که اتاق‌ها پر است و جای نیست؛ به خاطر همین مریض ما در سالون ماند. از ساعت دوازده شب تا دوازده روز، در سالون ماندیم و بعداً انتقال دادند.»

این حرف‌های خداداد است که به دیوار شفاخانه‌ی ولایتی دایکندی، تکیه داده و برای به‌هوش‌آمدن بیمارش، انتظاری می‌کشد. او به سلام‌وطندار می‌گوید که به دلیل دست‌رسی‌نداشتن به خدمات درمانی مورد نیاز در شفاخانه‌ی ولسوالی نومیش دایکندی، ۱۲ ساعت راه را پیموده است تا مادر بیمارش را به شفاخانه‌ی ولایتی این ولایت، بیاورد. خداداد، هم‌چنان از نبود دارو در شفاخانه‌ی ولایتی دایکندی گلایه دارد. «۲۴ ساعت است که از شفاخانه دارو نگرفته‌ام، تنها سیرم از شفاخانه است. نسخه می‌دهند و سایر داروها مانند تابلیت و آمپول را از بیرون می‌آوریم. همین صبح دو قلم آمپول آوردم که هزینه‌اش یک هزار افغانی شد.»

سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید

همین گونه، محمد رضایی، باشنده‌ی ولسوالی اشترلی دایکندی، می‌گوید که به دلیل کم‌بود پزشک و دارو در این ولسوالی، یکی از بستگانش که بیمار بود، در مسیر انتقال به شفاخانه‌ی ولایتی دایکندی، جان داده است. «بیمار داشتم که به دلیل دوری راه، در مسیر انتقال به شفاخانه جان باخت. این خودش یک معضل و مشکل بسیار بزرگ است که مردم با آن روبه‌رو اند.»

باشندگان دایکندی، خواهان استخدام پزشکان بیش‌تر و فراهم‌شدن تجهیزات درمانی در شفاخانه‌های این ولایت اند.

ابراهیم، باشنده‌ی روستای «جرف» شهر نیلی، مرکز دایکندی، از ریاست صحت عامه‌ی این ولایت، می‌خواهد که برای رسیدگی به نیازهای درمانی مردم، شفاخانه‌ی صدبستر شهر نیلی را فعال کند. او می‌افزاید: «ما تقاضا داریم که باید تجهیزات انکشاف یابد و داکتران/پزشکان متخصص در دایکندی استخدام شوند که بخش بزرگی از مشکلات مردم حل شود. شفاخانه‌ی صدبستر که در این جا است، تا کنون از آن استفاده نشده است و امیدواریم به زودی مورد استفاده و بهره‌برداری قرار بگیرد.»

با این همه، زین‌الله تیموری، مدیر تغذی و مسئول بخش رسانه‌های ریاست صحت عامه‌ی دایکندی، می‌گوید که نبود ساختمان معیاری و کم‌بود بودجه، سبب شده است که خدمات درمانی دولتی به گونه‌ی درست به بیماران عرضه نشود.

سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید

آقای تیموری، می‌افزاید: «در شفاخانه‌ی ولایتی، فضا بسیار قید است. هم‌چنان در بخش‌های تغذی و عاجل، فضای کافی برای بستر نیست. یک صدبستر کووید ۱۹ در منطقه‌ی دشت، مرکز دایکندی است که می‌خواهیم همه‌ی شفاخانه را به آن جا انتقال بدهیم.»

کم‌بود پزشکان مسلکی و مرکزهای درمانی معیاری در دایکندی، سبب شده است که شماری از بیماران در این ولایت، برای درمان شان به ولایت‌های دیگری مانند کابل سفر کنند.