به دنبال بازداشتن دانش‌آموزان دختر از آموزش، شمار زیادی از دانش‌آموزان و دانش‌جویان دختر در تخار، به تولید صنایع دستی رو آورده اند. برشنا، دانش‌آموز صنف دهم در تخار که پس از بسته‌شدن مکتب‌ها به روی دختران، به تهیه‌ی صنایع دستی رو آورده است، به سلام‌وطندار می‌گوید: «صنف دهم مکتب هستم. از بی‌کاری و خانه‌نشینی خسته شده‌ام و به صنایع دستی رو آورده‌ام. سه ماه زحمت می‌کشم تا [یک جنس را] بدوزم، آن را هم که به بازار می‌برم، درست خریدار ندارد.»
ریزه‌گل ۴۵ ساله، باشنده‌ی شهر تالقان، مرکز تخار که تکه‌های بلوچی، دست‌کول/کیف و یخن را برای دوختن به دختران روستانشین توزیع می‌کند، می‌گوید بیشتر دخترانی که از او تکه‌های بلوچی برای دوختن می‌گیرند، دانش‌جو یا فارغان دانشگاهها اند.
او می‌افزاید: «در هنگامی که دختران دوخت را تکمیل می‌کنند، ما آن‌ها (اجناس دوخته‌شده) را به شهر می‌آوریم و به تمام دکان‌ها می‌بریم. اگر کسی با نرخ مناسب بخرد، می‌دهیم، اگر نخرد به بهای پایین‌تر تا ۵۰۰ افغانی به آنان تحویل می‌دهیم.»
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
همین گونه، شیرین‌گل، یک تن دیگر از صنعت‌کاران در تخار، می‌گوید: «بسیار به مشکل می‌دوزیم و بر اعصاب ما فشار می‌آید. معده و رگ‌های گردن ما را درد می‌گیرد؛ اما با آن هم به زحمت آن‌ها را دوخته و به بازار می‌آوریم که تا ۵۰۰ افغانی هم خریدار ندارد و پول یک نسخه داروی ما هم نمی‌شود. از مجبوری می‌دوزیم.»
در همین حال، تولیدکنندگان و تاجران صنایع دستی در تخار، می‌گویند که پیش از این، بیشتر زنان روستانشین دست‌دوزی می‌کردند؛ اما در این اواخر، دختران و زنان بسیاری در شهر تالقان نیز به تولید صنایع دستی رو آورده اند.
عبدالقدیم اوچقون، تاجر صنایع دستی، با گلایه از نبود بازار خوب فروش صنایع دستی زنان، می‌گوید که در ماه‌های پسین، صادرات این صنایع به کشورهای دیگر نیز با موانع روبه‌رو شده است.
او به سلام‌وطندار می‌گوید: «بدبختانه به دلیل بسته‌بودن ویزا، نمی‌توانیم به خارج صادر کنیم و خرید داخلی نیز نداریم. قبلاً تنها زنان بی‌بضاعت صنایع دستی می‌دوختند و حالا بیشتر دختران جوان نیز به صنایع دستی رو آورده اند که تولیدات چندبرابر افزایش یافته است؛ اما بازار فروش داخلی و خارجی نیست.»
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
از سویی هم، ضیاءالدین دلاور، آمر صنعت و تجارت تخار، با تأیید رونق‌گرفتن تولید صنایع دستی در این ولایت، از برگزاری نمایش‌گاهی در این بخش در روزهای نزدیک خبر می‌دهد.
او می‌افزاید: «تاجران می‌توانند در بخش مالیه‌دهی و رونق کارهای شان جواز تجارت بگیرند. ما از طریق مکتوب رسمی آنان را معرفی می‌کنیم که با اخذ گذرنامه، می‌توانند اجناس تجارتی خود را به بیرون نیز صادر کنند.»
این در حالی است که پس از بسته‌شدن دروازه‌های مکتب‌ها و دانشگاهها به روی دختران، شمار چشم‌گیری از زنان و دختران برای فرار از تنهایی و بی‌کاری، به تولید صنایع دستی رو آورده اند.
