اراده‌ی راسخ و پولادین؛ روایتی از زندگی سه دختر دارای معلولیت

هیچ چالشی نمی‌تواند مانع اراده‌ی راسخ جوانان برای دست‌یابی به موفقیت شود. مشکلات اجتماعی و حقوقی ممکن است برای هر جوان در افغانستان دردسرساز باشد؛ اما جوانان دارای معلولیت علاوه بر این چالش‌ها، بار ناتوانی‌های جسمانی را نیز حمل می‌کنند تا به سوی هدف‌های شان پیش بروند. در این گزارش، سلام‌وطندار به بررسی موفقیت‌ها و تلاش‌های سه جوان دارای معلولیت پرداخته است که با وجود روبه‌روشدن با مشکلات بیش‌تر از دیگران توانسته ‌اند در مسیر خود دست‌آوردهای مهمی را رقم بزنند.

افراد دارای معلولیت خواستار فراهم‌شدن زمینه‌ی تحصیل و کار اند

هم‌زمان با روز جهانی افراد دارای معلولیت، شماری از این افراد با شکایت از رفتار تبعیض‌آمیز در جامعه و دست‌رسی‌نداشتن به فرصت‌های آموزشی و شغلی، از حکومت سرپرست می‌خواهند که به آن‌ها خدمات نخستین زندگی را فراهم کند.

بازماندن زنان از کار؛ «از وقتی که بی‌وظیفه شده‌ام، نه پدر به من ارزش می‌دهد نه مادر»

شماری از دختران و زنان، می‌گویند که پس از تحولات سیاسی پسین و با وضع شماری از محدودیت‌ها از سوی حکومت سرپرست بر زنان، جایگاه آنان در خانواده و اجتماع تضعیف شده است. در این گزارش با ۲۵ دختر و زن بازمانده از آموزش و کار گفت‌وگو شده است و همه‌ی آنان از تضعیف جایگاه شان در خانواده و اجتماع روایت می‌کنند.

شماری از جوانان تحصیل‌کرده: فراگیری حرفه به رشد اقتصاد ما کمک کرده است

سلام‌وطندار برای بررسی نقش فراگیری حرفه در زندگی جوانان تحصیل‌کرده، گفت‌وگویی را با ۳۴ جوان در شماری از ولایت‌ها انجام داده که نتیجه‌ی آن نشان می‌دهد جوانانی که افزون بر تحصیل حرفه‌ای را نیز فرا گرفته اند، در زندگی شان موفق و از اقتصاد پایدارتری برخودار اند.

زنان دارای معلولیت در لغمان خواستار فراهم‌شدن زمینه‌ی آموزش و کار اند

وجیهه، باشنده‌ی شهر مهترلام، مرکز لغمان که ۲۲ بهار عمرش را پشت سر گذاشته بی‌ این که چیزی را دیده باشد، می‌گوید که داشتن معلولیت به معنای ناتوان‌بودن نیست و افراد دارای معلولیت نیز، می‌توانند مانند دیگر افراد جامعه، آموزش ببیند و کار کنند.

دست‌فروشان در غزنی از کاهش میزان فروش شان شکایت دارند

این روزها هیچ خیابانی را در شهر غزنی نمی‌توان یافت که دست‌فروشان در آن برای تأمین نیازهای خانواده‌ی شان تقلا نکنند؛ اما کسادشدن بازار کار سبب شده است که آن‌ها پس از ساعت‌ها ماندن در گرما و سرمای خیابان‌، چیز زیادی دست‌گیر شان نشود. 

کودک تکدی‌گر: «می‌خواهم در آینده داکتر شوم و مادرم را تداوی کنم»

چادر چروکیده‌ای را دور سرش پیچیده و لباس‌های نازکش، نمی‌تواند در برابر سرما از او محافظت کند و هر چند ثانیه، سرفه‌اش می‌گیرد. وقتی به حرف‌های مان با هم ادامه دادیم، فهمیدم که او، همه‌روزه از صبح تا تاریک‌شدن هوا این جا می‌نشیند تا بتواند شب با چند قرص نانی که مردم برایش می‌خرند، به خانه برود.

روز جهانی کودک؛ کودکان افغان از ناداری به انجام کارهای شاق تن می‌دهند

روح‌الله، باشنده‌ی کابل که ۱۰ساله‌ دارد و در حالی که سرگرم گردآوری زباله‌ها از روی خیابان است، می‌گوید که ناداری او را به این کار مجبور کرده تا بتواند کمک‌دست پدرش باشد. او می‌گوید که کاغذها و بتری‌های پلاستیکی را از خیابان گرد می‌آورد و با پولی که از فروش آن به دست می‌آورد، در تأمین نیازهای خانواده سهم می‌گیرد.

توماس وست: بزرگ‌ترین امید ما این است که دختران و زنان افغان به مکتب و کار برگردند

توماس وست، نماینده‌ی ویژه‌ی ایالات متحده‌ی امریکا برای افغانستان، در پیام خود به مناسبت جشن نوروز گفته که بزرگ‌ترین امیدش بازگشت دختران و زنان افغان به مکتب و کار است. نماینده‌ی ویژه‌ی امریکا برای افغانستان، امروز (سه‌شنبه، ۱ حمل) در رشته‌تویتی نوروز را به همه تبریک گفته است.

رؤیایی بریده؛ روایت دختری که امیدی به برگشتن به سر کار ندارد

«آرزو داشتم که خودم یک مکانی داشته باشم تا از طریق آن، بتوانم به شماری از افرادی که معلول اند، به دختران و زنان یا حداقل به کودکان یتیم، فعالیتی کرده باشم.» این، آرزوی دختری به نام رؤیا است که اکنون، حتا نمی‌تواند از چهاردیواری خانه بیرون بزند و برای خودش کاری با درآمدی بخورونمیر دست‌وپاکند؛ دست‌وپایی که در یک‌ سال‌ونیم گذشته، پیوسته برای رسیدن کوتاهی کرده است.

«برایم کار پیدا نمی‌شود؛ چون می‌گویند ناشنوا هستی!»

«زمانی که دو فرد شنوا با یک‌دیگر صحبت می‌کنند؛ از یک طرف حس حسادت به من پیش می‌آید و در برخی وقت‌ها که فهمیده نمی‌توانم آیا آنان در باره‌ی من حرف می‌زنند یا کس دیگری، برایم رنج‌آور است.» این حرف‌های امین‌الله است؛ پسری که ۱۷ سال می‌شود هیچ صدایی را نشنیده است.