Tag: مهاجرت نامنظم

با آن‌که افغانستان یک کشور رو به توسعه است، جنگ، ناامنی و وضعیت بد اقتصادی در این کشور سبب شده است عده‌یی از شهروندانش با پذیرفتن خطرهای بسیار جانی و مالی به کشورهای همسایه و اروپایی بی‌مدرک قانونی/نامنظم مهاجرت کنند. بیش‌تر شهروندان افغانستان به‌ویژه جوانان که در مناطق دوردست یا هم در مناطق زیر حاکمیت طالبان زنده‌گی می‌کنند، راه مهاجرت نامنظم را در پیش می‌گیرند.

عبدالوهاب سلیمانی، جوان ۳۰ ساله، باشندۀ ولایت زابل ا‌ست. عبدالوهاب دو سال پیش با کوله‌باری از امید راه‌های پُرخطر مهاجرت نامنظم را به‌جان خرید و راهی ایران شد. او می‌گوید که پیش از گسترش کرونا در ایران، روزانه ۱۶۰ تا ۱۷۰ هزار تومان کار می‌کرد، اما با گسترش این ویروس تمامی کارخانه‌ها تعطیل شد و مزد کارگری به ۵۰ هزار تومان کاهش یافت.

با دلهره‌گی بریده‌بریده صحبت می‌کند و با ادای هر جمله زبانش گیر می‌کند. با شنیدن واژۀ مهاجرت چنان به خود می‌پیچد که فکر می‌کنی ترس بزرگی او را فرا گرفته است.

ناامنی، بی‌کاری، مشکلات اقتصادی و محدودبودن فضای مناسب برای زنده‌گی در کشور، از جمله عامل‌هایی‌اند که منجر شده عده‌یی از جوانان دست به مهاجرت منظم یا نامنظم بزنند. 

امیرخان، چند سال پیش با تصور رسیدن به یک کشور امن، بدون داشتن سند رسمی به مهاجرت نامنظم رو آورد. او که اکنون با مشکلات زیاد خود را به یکی از کشورهای اروپایی رسانده است، از رنج‌های فراوانی که در مسیر رسیدن به اروپا کشیده است، حکایت می‌کند.

افغانستان از جمله‌ کشورهایی‌ست که شهروندان آن به دلیل‌های گونه‌گون دست به مهاجرت‌های منظم و نامنظم می‌زنند؛ عده‌یی به سودای رسیدن به جهانی بهتر، برخی‌ دیگر برای دریافت لقمه‌یی و کسانی هم برای نجات جان‌شان از جنگ.

شیرمحمد اویغون، جوان دانش‌آموخته و فعال رسانه‌یی‌ست که در جریان وظیفۀ دولتی (به‌حیث شهردار ولسوالی دولت‌آباد ولایت فاریاب) با هم‌‌روستایا‌نش در تقابل شده و عده‌یی از این اشخاص در تبانی با طالبان او را تهدید جانی می‌کنند. اویغون وقتی فشارها را می‌بیند، فرار را بر قرار ترجیح می‌دهد و مجبور می‌شود خانواده و کشورش را ترک کند.

مهاجران افغانستانی به دلیل عدم دریافت مدرک شناسایی در کشورهای اروپایی با سرنوشت ناروشنی روبه‌رواند.
امرالله یکی از پناهجویان‌ست که دو سال پیش به دلیل ناامنی و عدم فراهم بودن زمینۀ کار به گونۀ نامنظم به یکی از کشورهای اروپایی مهاجرت کرد.

هزاران تن از شهروندان افغانستان به‌ دلیل ناامنی، فقر و بی‌کاری کشور را ترک کرده‌اند و در دیگر کشورها در وضعیت دشواری زنده‌گی می‌کنند.

ذبیح‌الله کارگر، ۳۱ سال دارد و باشندۀ اصلی ولسوالی قلعۀزال ولایت کندز است. او مدرک کارشناسی‌اش را از رشتۀ کیمیای دانشگاه کندز به‌دست آورده و مدتی به‌عنوان آمر انتخاباتی در کمیسیون مستقل انتخابات کندز کار کرده است. ذبیح‌الله پس از تهدیدات امنیتی از سوی طالبان راه مهاجرت نامنظم را در پیش می‌گیرد و وارد ترکیه می‌شود.

هرچند پیش از همه‌گیری کرونا مهاجران افغانستان در کشورهای دیگر روزگار خوبی نداشتند، گسترش این ویروس این وضعیت را بدتر از گذشته ساخته ‌است.

شماری از مهاجران افغانستان در کشورهای ترکیه، ایران و اروپایی از محدودیت‌های شغلی و عدم برخورداری از امکانات بهداشتی سخت شکایت و انتقاد می‌کنند.

«می‌خواست به اروپا برود؛ ولی زیر خاک رفت.» این بریده‌یی از گفته‌های خواهری‌ست که برادرش را که از مسیر نامنظم به ترکیه مهاجرت کرده بود، از دست داده است.

مینا، خواهر نوراحمد قرلق می‌گوید، برادر جوانش که می‌خواست به یکی از کشورهای اروپایی مهاجرت کند، با تمام آرزوهایش زیر خاک رفت. به گفتۀ مینا، برادرش از ۱۰ سال به این‌سو در ترکیه زنده‌گی می‌کرد و قصد سفر به کشورهای اروپایی را داشت.