در زمینلرزهی ویرانگر دوازدهم عقرب در ولایتهای شمالی، خانههای شماری از خبرنگاران و کارمندان رسانهای در سمنگان آسیب دیده و بسیاری از آنها به دلیل مشکلهای اقتصادی و نداشتن امکانات مالی، قادر به بازسازی خانههای خود نیستند. این خبرنگاران خواستار رسیدگی فوری نهادهای مسئول و سازمانهای حامی رسانهها شده اند.
بازگشت روزافزون شهروندان افغانستان از ایران و پاکستان همچنان ادامه دارد و هر روز هزاران تن به کشور بازگردانده میشوند. بسیاری از این افراد که سالها در این دو کشور زندگی کرده، ناچار شدها ند در حالی به افغانستان برگردند که همهی داراییهای خود را پشت سر گذاشته و اکنون با دستان خالی با مشکلهای تازه روبهرو شده اند. شماری از بازگشتکنندگان در غزنی میگویند که نبود شغل و فقر، مهمترین چالشهای آنها است و کمکها نیز برای حل مشکل شان بسنده نیست.
تاجالدین اویواله، رییس صندوق پشتیبانی از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) در افغانستان، گفته فقر رو به افزایش، درگیریها، شوکهای اقلیمی و کاهش شدید بودجه برای خدمات حیاتی، آیندهی کودکان را از آنها میگیرد.
احمد ۱۵ساله، کمتر از پنج سال داشت که روی جادهها سرگرم کار شد؛ اکنون وسایل مورد نیاز کودکان را میفروشد و روزانه میان ۲۰۰ تا ۵۰۰ افغانی درآمد دارد. او که به دلیل کارکردن ناگزیر شد از صنف هفتم مکتب را ترک کند، میگوید که آرزو دارد دوباره مکتب برود و پزشک شود، در غیر آن مهاجرت خواهد کرد.
همزمان با روز جهانی غذا، شماری از زنان سرپرست در افغانستان میگویند که به دلیل بیکاری و ناداری، توان تأمین سه وعدهی غذایی روزانه برای خانوادههای خود را ندارند.
سمیه، ۵۵ساله و باشندهی کابل، سرپرست یک خانواده پنجنفره است. او، میگوید که در شبانهروز تنها یک وعده غذا میتواند برای خانوادهاش فراهم کند و آن هم نان سرد است. «توانایی خرید نان را ندارم و از نانواییها نان سرد شدهی شان را میگیرم تا یک وعدهی غذایی را برای خانوادهام تأمین کنم. ما فقط نان سرد و چای میخوریم، اصلا به غذایی مغذی دیگر دسترسی نداریم.»
آندری راجولینا، رییسجمهور ماداگاسکار، پس از چند روز اعتراضهای گسترده و درگیریهای خونین در این کشور، برای حفظ جان خود به «مکان امنی» منتقل شده است.
راجولینا ، روز گذشته –دوشنبه، ۲۱ میزان- در سخنرانی زنده از طریق صفحهی رسمی فیسبوک ریاستجمهوری ماداگاسکار، گفت که کشور را ترک کرده است.
در آستانهی فرارسیدن عید قربان، بسیاری از شهروندان افغانستان با وجود ناداری و بیکاری تلاش دارند تا این روز را طبق سنتها و رسوم فرهنگی گرامی بدارند. باشندگان ولایتهای مختلف میگویند که عید، فرصتی برای دیدار، همدلی و لبخند است؛ به همین دلیل، با وجود تنگدستی، تلاش دارند با آمادگی هرچند اندک، به استقبال آن بروند.
در افغانستان، جایی که ناداری از دیوار خانهها بالا میرود و سقفها را پایین میکشد، بیماری برای زنان تنگدست فقط یک رنج جسمی نیست؛ بل کابوسی بیپایان است که هر روز با آن چشم باز میکنند. این گزارش روایتی است از ۳۳ زن بیمار در ولایتهای مختلف کشور که میان دو سنگ گیر کرده؛ یکی ناداری و دیگری بیماری.
به گفتهی این زنان، اعتیاد اعضای خانواده نه تنها زندگی شان را در فقر و تاریکی مطلق فرو برده؛ بل موجب اعتیاد دیگر اعضای خانواده نیز شده است. سلما، دختری ۲۱ساله، میگوید که اعتیاد پدرش به مواد مخدر (چرس)، او را مجبور کرده است سرپرستی چهار خواهر و برادر خردترش را برعهده بگیرد.
ملک، باشندهی کابل، میگوید که به خاطر میزبانی از مهمانانش در روزهای عید قربان برای چیدن میوههای خشک و تازه و گونههای شیرینی بر سر سفرهی عیدیاش، برای خرید به شهر آمده است. شماری دیگر از پایتختنشینان اما میگویند که تنگدست هستند و برای این که پیش نزدیکان شان کم نیایند، ناچار اند اندکی میوهی عید بخرند.
مسئولان برنامهی توسعهای سازمان ملل متحد در افغانستان، با پخش این گزارش میگویند که پس از بهقدرترسیدن امارت اسلامی در افغانستان، تا کنون این کشور گواه دستآوردهایی در بخشهای اقتصاد کلان، تأمین امنیت و پیشگیری از تجارت قاچاقی بوده؛ اما وضعیت اقتصادی خانوادهها بهبود نیافته است و همچنان در وضعیت نگرانکنندهای قرار دارند.
مسئولان در برنامهی جهانی غذا، با نگرانی از گسترش ناداری در افغانستان، میگویند که در زمستان امسال نزدیک به ۱۶ میلیون شهروند این کشور نمیدانند که وعدهی غذایی بعدی شان را از کجا پیدا کنند. آنها، میافزایند که برنامهی جهانی غذا، برای زمستان امسال کمکهایش را به هفت میلیون تن در سراسر افغانستان افزایش داده است.
دفتر همآهنگکنندهی کمکهای انساندوستانهی سازمان ملل متحد (اوچا)، اعلام کرده که افغانستان همچنان با میزان بلند گرسنگی و سوءتغذیه روبهرو است. این نهاد، امروز در حساب کاربری اکس خود نوشته که در سال روان میلادی حدود ۱۵.۸ میلیون شهروند افغانستان ناامنی شدید غذایی را تجربه خواهند کرد.
رنگکردن کفشها، دودکردن اسپند، دستفروشی و دیگر کارهای شاق، از جمله فعالیتهایی اند که کودکان در شهر غزنی انجام میدهند. زاهد ۱۱ساله، کودکی است که در منطقهی «پلان سوم» شهر غزنی دکان به دکان و موتر به موتر میگردد و اسپند دود میکند. او به سلاموطندار میگوید که یگانه نانآور خانوادهی هشتنفرهی خود است.
وقتی نماز است، باید یک ملا هم باشد که نماز بدهد. یک مسئلهی شرعی هم پیش میآید، سفر است مسائل است که از اینها باید پرسان کنند و در کنار آن، گفتیم که انجنیران ما در کنار شأن اگر یک عالم باشد، خوب خواهد بود. به گفتهی مردم که بسیار تأکید دارند که اگر تنها کار را به انجنیران بسپاریم، علما کنار گذاشته میشوند و اگر کار را تنها به علما بسپاریم، انجنیران.
شماری از خانوادههای نیازمند و کمدرآمد در غور، با ابراز نگرانی از سرمای زودرس در این ولایت، به سلاموطندار میگویند که اگر پیش از شدتگرفتن سرمای زمستان به آنان کمکرسانی نشود، در وضعیت بدی قرار خواهند گرفت.
