
«امنیتیسازی» حزبالله لبنان؛ خلع سلاح یا تغییر موازنه؟
با افزایش تحولات امنیتی در خاور میانه و نقشآفرینی فزایندهی بازیگران غیردولتی به ویژه پس از «طوفان الاقصی»، روندهای سیاسی و گفتمانهای امنیتی منطقه دچار

با افزایش تحولات امنیتی در خاور میانه و نقشآفرینی فزایندهی بازیگران غیردولتی به ویژه پس از «طوفان الاقصی»، روندهای سیاسی و گفتمانهای امنیتی منطقه دچار

چهارمین سال بهقدرترسیدن امارت اسلامی در حالی به پایان میرسد که این سال از نگاه سیاسی برای حکومت سرپرست، با فرازوفرودهای زیادی همراه بوده است. امارت اسلامی در چهارمین سال رویکارآمدنش، تلاشهایی را برای برقراری روابط نزدیک سیاسی و بهرسمیتشناسی از سوی کشورها انجام داده و در شماری از موردها، به موفقیتهایی نیز دست یافته است.

روزا اوتونبایوا، رییس دفتر هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما)، گفته که سومین نشست دوحه یک «سازوکار حیاتی» برای رسیدگی به مسائل افغانستان است. او، هنگام گزارشدهی از وضعیت افغانستان در نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد گفته که شرکت نمایندگان امارت اسلامی در این نشست مهم است.

پس از یک سلسله ناخوشیها در روابط میان امارت اسلامی و پاکستان و تنش مرزی، کابل میزبان هیئتی از وزارت تجارت پاکستان است. این هیئت که به ریاست محمدخُرم آقا، معین وزارت تجارت پاکستان به کابل آمده، امروز با هیئت امارت اسلامی به ریاست نورالدین عزیزی، سرپرست وزارت صنعت و تجارت، دیدار کرده است.

کمیتهی روابط خارجی مجلس نمایندگان امریکا، اعلام کرده که قرار است یک جلسهی استماعی را با موضوع بررسی سیاست دولت بایدن در برابر افغانستان از زمان خروج ایالات متحده از این کشور، برگزار کند.

با این که ارزش دالر در برابر افغانی، به گونهی چشمگیری کاهش یافته؛ اما بهای مواد خوراکی در کشور تا کنون هیچ تغییری نکرده است.

تصمیمهای سیاسی شکلدهندۀ اصلی رفتار دولت هاست. افغانستان بهعنوان یک دولت، همواره چوب فرد یا افراد سیاستگذارش را خورده است؛ ضربههای سنگینی که بیشتر از همه، به شهروندان این سرزمین آسیب زده و بهانههای بسیاری برای انتقال جنگ از نسلی به نسلهای دیگر ایجاد کرده است. این جنگ زخمش همواره تازه است و ویرانی بهجامانده از بیخانمانی را با مهاجرتهای میلیونی در تمام جهان دهان به دهان پخش میکند.

امیرخان متقی، سرپرست وزارت خارجه گفته که امارت اسلامی خواهان روابط خوب با جامعۀ جهانی بهویژه آمریکاست. او ابراز امیدواری کرده است که ایالات متحدۀ آمریکا با گذشت زمان، سیاست خود را در برابر امارت اسلامی تغییر دهد. او تأکید کرده است که امارت اسلامی با آمریکا هیچ مشکلی ندارد و تحریمهای آن کشور به امارت اسلامی مؤثر نیست.

اواخر سال ۲۰۱۹ طبق معمول شماری از ویبسایتهای خبری و تفریحی، اتفاقهای مهمی که در سال ۲۰۲۰ ممکن است بیفتند را پیشبینی کردهاند. تقریباً تمام این سایتها را بررسی کردم، هر چیز ممکنی که قرار بود در این سال اتفاق بیفتد، پیشبینی شده بود بهجز بحران پاندمی کرونا.

محمدزبیر عالمیار، از جوانان نخبۀ کشور که در بلجیم زندهگی میکند میگوید، پس از گرفتن کارت شهروندی این کشور تحصیلاتش را در رشتۀ «سیاست جهانی» به سطح کارشناسی ارشد/ماستری آغاز کرده و اکنون دانشجوی سال آخر این رشته است.

اولین شکل مقاومت سیاهان آمریکا، توسط بردهها شروع شد. آنها از ایالات جنوبی فرار میکردند و به ایالات شمالی میرسیدند. در نتیجۀ این فرارها، برای دستگیری این بردگانِ فراری جایزههای کلانی مقرر میشد. علیرغم اینها، تا سال ۱۸۶۰، چهارصدهزار برده گریختند. بهقولِ دیوید والدسترایکر، «عملِ به فرار، بهخودیخود ایدۀ بردگی را بهچالش میکشید.»

مقاومت مدنی به این دلیل پیروز نمیشود که دل دیکتاتورها و پولیس مخفی را به لرزه میاندزد؛ بل پیروز میشود چون مقاومت مدنی در مقایسه با مبارزه مسلحانه به احتمال زیاد میتواند پایگاه بزرگتر و متنوعتری از شرکت کنندگان را جذب و هزینههای غیر قابل تحمل را بر یک رژیم تحمیل میکند.

عوامگرایی یا پوپولیسم پدیدۀ نسبتا سادهایست. رهبرانِ پوپولیست چیزهایی را که مردم دوست دارند بشنوند، به آنها میگویند، و همیشه هم رأیِ آنها را مالِ خود میکنند. رهبرانِ پوپولیست معمولا قبل از آنکه مردم متوجهِ دروغهایشان شوند، یا میمیرند یا بازنشست میشوند، یا به یک دیکتاتور بدل میشوند. ولی وقتی مصیبتی ناگهانی مثل بحران جاری کووید ۱۹ بروز میکند، نواقصِ پوپولیسم هم بلافاصله آشکار میشود.

ظاهرا بعد از حملاتِ ۱۱ سپتامبرِ ۲۰۰۱ به آمریکا بود که شکوفایی داستانهای ویرانشهری آغاز شد و در سال ۲۰۱۰ سر به فلک کشید؛ دورهای که رمانهای «بازیِ گرسنگی» اثرِ سوزان کالینز به موفقیت فراوانی دست یافت. اما آیا فیلمها و داستانهای ویرانشهری تندروی و رادیکالیسم را در جهان واقعی تقویت میکنند؟

بشر امروز با بحرانی جهانی روبهروست. شاید بزرگترین بحران نسل ما. تصمیماتی که مردم و دولتها طی هفتههای آتی اتخاذ میکنند ممکن است جهان ما را برای سالهای متمادی تغییر دهد. این تصمیماتْ نهفقط نظامهای بهداشتیِ ما که اقتصاد و سیاست و فرهنگ ما را هم تغییر خواهد داد. ما باید سریع و قاطع عمل کنیم. درعینحال باید مراقبِ پیامدهای بلندمدتِ اقداماتمان هم باشیم. وقتی دنبالِ راهحل میگردیم، هم باید از خود بپرسیم که چهطور باید بر این تهدیدِ آنی غلبه کرد، و هم باید بپرسیم که بعد از فروکشکردنِ این طوفان، در چه جهانی زندگی خواهیم کرد. بله، این طوفان خواهد گذشت، انسان به بقای خود ادامه خواهد داد، بیشترِ ماها زنده خواهیم ماند ـــ اما در دنیایی متفاوت سکونت خواهیم داشت.

از قدیم سیاستدانان پذیرفته بودند که موقعِ انتخابات، منافع فرد و منافع جامعه تضاد پیدا میکنند. آنتونی داونز، اقتصاددادن آمریکایی، در کتابِ «نظریۀ اقتصادی دموکراسی» که سال ۱۹۵۷ منتشر شد، نوشته است که آدمِ منطقی، اگر بداند بعید است رایِ او نتیجۀ انتخابات را بهنفع کاندیدای موردنظرش تغییر دهد، نباید وقتش را تلف کند و رای بدهد. در این عقلانیتِ انسانی، یک عملِ مستقل که هیچ ارزشِ ابزاری برای شخص ندارد، اساسا نابخردانه است، و تنها توجیهِ آن، ایجاد حسِ غرور یا مشارکت با دیگران است که از رایدادن بهدست میآید.