گسترش بیماری سرخکان در ولایت بادغیس سبب شده است که شمار بسیاری از خانواده‌ها برای درمان کودکان‌شان به شفاخانۀ ولایتی این ولایت مراجعه کنند. برخی از این خانواده‌ها که حدود یک هفته می‌شود انتظار درمان کودکان‌شان را می‌کشند، می‌گویند که به‌دلیل تطبیق‌نشدن واکسن سرخکان، کودکان‌شان به این بیماری مبتلا شده‌اند.
شماری از باشنده‌گان و آگاهان امور کشاورزی در بادغیس از قطع بی‌رویۀ درختان پسته در این ولایت ابراز نگرانی می‌کنند و می‌گویند که از چند سال به این‌سو شماری از مردم درختان پسته را به‌طور غیرقانونی قطع می‌کنند و به‌عنوان مواد سوخت از آن کار می‌گیرند. آنان از مسئولان امارت اسلامی در بادغیس می‌خواهند که جلو قطع جنگلات پسته در این ولایت را بگیرند.
شماری از زندانیان و خانواده‌های آنان در بادغیس به سلام‌وطندار می‌گویند که به‌دلیل نبود مواد خوراکی در زندان مرکزی این ولایت، هر زندانی مجبور است در جریان یک شبانه‌روز از ۱۲۰ تا ۱۵۰ افغانی را خرج کند. آنان از مسئولان امارت اسلامی می‌خواهند که در این بخش توجه کنند؛ زیرا خانواده‌هایی هم وجود دارند که به‌دلیل فقر و گرسنه‌گی توان پرداخت چنین مصارف را ندارند.
شماری از دانش‌آموزان و خانواده‌های آنان در بادغیس به سلام‌وطندار می‌گویند که از زمان آغاز دوبارۀ مکتب‌ها به‌روی پسران در سراسر کشور، تاکنون حضور دانش‌آموزان پسر در مکتب‌های این ولایت کم‌رنگ است. آنان دلیل حضور کم‌رنگ دانش‌آموزان پسر در مکتب‌های این ولایت را حضورنداشتن بیش‌تر آموزگاران در صنف‌های درسی، فرار بیش‌تر دانش‌آموزان به بیرون از کشور و نیز دل‌سردی خانواده‌ها از آموزش و پرورش کودکان‌شان می‌دانند.
عبدالمجید ۳۲ ساله از صبح تا شام بیل می‌زند تا زباله‌ها و کانال سطح شهر هرات را پاک‌کاری کند. او پیش از این در یکی از اداره‌های دولتی در هرات کار می‌کرد، اما در پی تحولات پسین شغلش را از دست داد و اکنون در برنامۀ آبادی که از سوی سازمان ملل متحد در هرات راه‌اندازی شده است، کار می‌کند.
عبدالغفور ۴۵ ساله، مردی‌ست که بیش از ۱۵ سال می‌شود شغل دام‌داری دارد. او می‌گوید که ام‌سال به‌دلیل خشک‌سالی و نبود علوفه مجبور شده است گوسفندانش را به بهای ارزانی به فروش برساند.
عبدالرووف صابری، مسئول سوءتغذیه در شفاخانۀ ولایتی بادغیس به سلام‌وطندار می‌گوید، آمارهای ثبت‌شده در این شفاخانه نشان می‌دهد که از آغاز ام‌سال تاکنون بیش از ۱۴ هزار کودک که تنها ۵ هزار آن در سه ماه گذشته ثبت شده، با سوءتغذیۀ شدید روبه‌رو اند. به گفتۀ او، از این میان ۵ کودک مبتلا به سوءتغذیه نیز جان داده‌اند.
شاه‌ولی، از کارمندان دولت پیشین در بادغیس است که از افزایش بهای مواد اولیه شاکی‌ست. او که نان‌آور ۲۰ عضو خانواده‌اش است، می‌گوید که به‌دلیل افزایش بهای مواد اولیه، بی‌کاری و نگرفتن معاش ماهانه‌اش هیچ موادی برای خوردن و گرم‌کردن خانه‌اش به زمستان پیش‌رو ندارد.
«قلعۀ نریمان»، یکی از ده‌ها آبدۀ باستانی‌ست که در ولسوالی آب‌کمری و در فاصلۀ ۳۰ کیلومتری غرب شهر قلعۀنو، مرکز بادغیس در یک تپۀ بلند موقعیت دارد. شماری از فرهنگیان بادغیس می‌گویند که بخش‌های بسیاری از این قلعه پس از گذشت هزاران سال، تخریب و از بین برده شده است. مسعود، از فرهنگیان بادغیس می‌گوید، نه‌تنها قلعۀ نریمان؛ بل مکان‌های باستانی بسیاری در این ولایت‌اند که رو به نابودی کامل قرار دارد.
وارد خانه‌یی شدم که در آن پیرمرد ۷۶ ساله با همسرش زنده‌گی می‌کند. نامش «جمعه‌نیاز» است و به سختی گپ می‌زند. او می‌گوید، یک پسر داشت که تنها نان‌آور خانوادۀ سه نفری‌شان بود و سه سال پیش در جنگ میان نیروهای امنیتی دولت پیشین و طالبان کشته شد.
غلام‌سخی، یکی از مالکان باغ‌های پسته در ولایت باغیس است. او می‌گوید که در ده سال گذشته باغ‌های زیادی را در این ولایت ساخته است، اما به گفتۀ او، ام‌سال به‌دلیل خشک‌سالی و بی‌توجهی مسئولان دولت پیشین نتوانسته است از باغ‌هایش حاصل خوبی بگیرد.
عبدالغنی، یکی از کشاورزان در بادغیس است. او می‌گوید که ام‌سال ده‌ها جریب زمین کشاورزی‌اش را گندم، جو، پالیز و کُنجد کاشته بود؛ اما به‌دلیل خشک‌سالی هیچ حاصلی نگرفته است. عبدالغنی می‌افزاید که بیش از ۳۰ سال است در مربوطات شهر قلعۀنو، مرکز بادغیس سرگرم کشاورزی‌ست و هیچ‌گاهی با چنین وضعیت ناامیدکننده روبه‌رو نشده و زنده‌گی دشواری نداشته است.
علی‌احمد، یکی از صدها بی‌جاشدۀ داخلی در بادغیس است. او که در کمپ/اردوگاه مهاجران این ولایت زنده‌گی می‌کند، می‌گوید که روزانه انتظار لقمه‌نانی را می‌کشد تا شکم فرزندانش را سیر کند. علی‌احمد پنج فرزند خُرد و بزرگ دارد. او می‌گوید که جنگ‌های گذشته، خشک‌سالی و تحولات پسین در کشور، تمام داروندارش را از او گرفته است و هم‌اکنون در وضعیت بدی اقتصادی زنده‌گی می‌کند.
منابع تأیید می‌کنند که طالبان از روز گذشته به این‌سو شهرهای هرات، قلعۀنو و فیروزکوه در حوزۀ غرب، لشکرگاه در جنوب‌غرب و شهر کندهار در حوزۀ جنوب کشور را تصرف کرده‌اند. مقام‌های دولتی هنوز دربارۀ تصرف این شهرها چیزی نگفته‌اند. به گفتۀ منابع، بیش‌تر این شهرها بدون درگیری به تصرف طالبان درآمده یا هم واگذار شده است.
عبداللطیف روستایی، رئیس صحت بادغیس به سلام‌وطندار می‌گوید که این شمار غیرنظامیان در پی درگیری‌های یک هفتۀ پسین میان طالبان و نیروهای امنیتی در شهر قلعۀنو، مرکز این ولایت کشته و زخمی شده‌اند. به گفتۀ او، کشته‌شده‌گان همه مردان هستند که در اثر اصابت گلوله کشته شده‌اند. او می‌افزاید که زخمیان شامل ۹ زن، ۷ کودک و باقی‌مانده مردان میان‌سال و جوانان‌اند.
حسام‌الدین شمس، والی بادغیس به سلام‌وطندار می‌گوید که این آتش‌بس، با پادرمیانی بزرگان و متنفذان قومی انجام شده است. والی بادغیس می‌گوید که ۱۰ تن از بزرگان و متنفذان قومی میانجی‌گری این آتش‌بس را برعهده گرفته‌اند. والی بادغیس از تعهدی که به بزرگان قومی مبنی بر رعایت آتش‌بس داده است، اطمینان می‌دهد.
