با طلوع آفتاب، شماری از کودکان در سرپل به جای مکتبرفتن، به سوی داشهای خشتپزی میروند و برای تأمین نیازهای خانوادههای خود از صبح تا شام خشت میریزند. این کودکان که از نعمت آموزش محروم اند، بازیهای کودکانه را با کارهای شاق عوض کرده اند.
نوید ۱۵ساله که برای تأمین هزینههای خانوادهی هفتنفرهاش در یک داش خشتپزی کار میکند، میگوید که از صبح تا شام در بدل ۲۰۰ افغانی خشت میریزد و با این پول چرخ روزگارش را میچرخاند.
او، از امارت اسلامی و نهادهای امدادرسان میخواهد که کمکهای خود را به محلههای فقیرنشین و بیبضاعت برسانند؛ زیرا بیشتر خانوادهها در این محلهها نان شب ندارند.
سلاموطندار را در تویتر دنبال کنید
این کودک، میافزاید: «من در یک داش خشتپزی کار میکنم، از ۵:۰۰ صبح تا ۶:۰۰ عصر کار میکنم. من هم میخواهم مکتب بخوانم و پیشرفت کنم؛ اما چه کنم؟ نمیشود. در خانواده نانخور زیاد است و خانه نان میبرم و مجبورم کار کنم.»
گلزرین که ۱۴ سال دارد، برای تأمین نیازهای خانواده، با برادر ۱۲سالهاش خشت میریزد. این کودک، میگوید که مجموع مزد روزانهی او با برادرش، ۲۵۰ افغانی میشود که با این پول نیازهای خانوادهی پنجنفرهاش را تأمین میکند.
گلزرین میافزاید که آرزو دارد با برادرش به مکتب برود؛ اما فقر و تنگدستی، آنان را از رسیدن به آرزوهای شان بازداشته است. گلزرین میگوید: «ما این جا کار میکنیم، ۲۵۰ افغانی میدهد. روزانه کار میکنیم. خشتها را میگیریم و میبریم و همین کار ماست.»
در همین حال، مسئولان محلی در سرپل، میگویند که برای کمک به کودکان کار و فراهمکردن زمینههای آموزش به آنان، برنامههایی را روی دست دارند.
فخرالدین عمیر سرپلی، رییس اطلاعاتوفرهنگ سرپل، میگوید که امارت اسلامی تلاش دارد کودکان کار را که در سطح شهر و داشهای خشتپزی کار میکنند، مورد پشتیبانی قرار دهد.
سلاموطندار را در تلگرام دنبال کنید
به گفتهی او، قرار است کودکان کار از سطح شهر و ولسوالیهای این ولایت جمعآوری شوند و پس از بایومتریک، به آنها ماهانه معاش پرداخت شود.
رییس اطلاعاتوفرهنگ سرپل، میافزاید: «کودکان ما که کارهای شاقه میکنند و خشت میریزند، از آموزش محروم مانده اند و رسیدگی کرده نمیتوانند. بزرگان امارت اسلامی آنها را هم جمع میکنند و معاش میدهند.»
بر بنیاد معلومات منابع محلی و بزرگان قومی، در هر داش خشتپزی در سرپل، پنج تا ۲۰ کودک مشغول کار اند که بیشتر آنان از ولسوالیهای این ولایت آمده اند.