باشندگان ولسوالی‌های گرمسیر، باغران و موساقلعه‌ی ولایت هلمند، با شکایت از کم‌بود مرکزهای صحی، می‌گویند که به خدمات صحی مورد نیاز شان دست‌رسی ندارند.
محمدنبی، باشنده‌ی هلمند، می‌گوید: «همسرم بیمار بود و او را به درمان‌گاه محلی موساقلعه بردم. در مسیر راه رویداد ترافیکی رخ داد و پایم شکست. همسرم اکنون در شفاخانه‌ی ولایتی هلمند بستری است. در موساقلعه، تنها یک مرکز درمانی وجود دارد که آن هم تنها به آشنایان خود خدمات ارائه می‌کند و کسی که آشنا نداشته باشد، از خدمات صحی محروم است.»
بورآغا، دیگر باشنده‌ی هلمند، نیز می‌گوید: «مریضم به اسهال ساده مبتلا است؛ اما در منطقه‌ی ما درمان‌گاه وجود ندارد و مجبور شدیم مریض خود را به شفاخانه‌ی ولایتی بیاوریم. تنها کرایه‌ی موتر از هر طرف، ۵۰۰ افغانی می‌شود.»
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
بشیر، باشنده‌ی ولسوالی دوردست باغران هلمند، می‌گوید که به دلیل نبود مرکز صحی در این ولسوالی، باشندگان آن، مجبور اند ساعت‌ها مسیر خامه و خراب را طی کنند تا به مرکز هلمند برسند.
او می‌‌افزاید: «مریضان را از ولسوالی باغران به شهر لشکرگاه آورده‌ام. در منطقه‌ی ما درمان‌گاه وجود ندارد و این شب چهارمم است که این جا هستم. خیلی به تکلیفم. درمان‌گاه‌های ما به پزشکان مرد و زن نیاز دارند.»
در همین حال، مسئولان ریاست صحت عامه‌ی هلمند، می‌گویند که خدمات صحی در این ولایت بر اساس سرشماری پیشین ارائه می‌شود؛ در حالی که اکنون جمعیت هلمند افزایش یافته و به گسترش خدمات صحی و امکان‌های بیش‌تری نیاز است.
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
سیداحمد سعید، رییس صحت عامه‌ی هلمند، می‌گوید که از ۲۵۶ مرکز صحی در این ولایت، تنها ۴۳ مرکز آن ساختمان دارد. به گفته‌ی او، باشندگان بخش‌های دورافتاده‌ی هلمند، به خدمات صحی دست‌رسی ندارند.
او می‌‌افزاید: «دارو و امتیازات برای هلمند به اندازه‌ی یک میلیون و ۴۰۰ هزار تن داده می‌شود؛ در حالی که جمعیت هلمند بیشتر از چهار میلیون تن است. در تمام هلمند تنها ۴۳ مرکز صحی دارای ساختمان است، باقی در خانه‌های کرایی است یا هم ساختمان شان تخریب شده است.»
این در حالی است که باشندگان هملند، می‌گویند که افزون بر محدودیت در دست‌رسی به خدمات صحی، جنگ‌های سال‌های پسین، بیشتر زیربناهای این ولایت را نابود و دست‌رسی آن‌ها به خدمات اساسی را قطع کرده است.
