محفل عروسی گروهی ۷۲ زوج جوان امروز (سه‌شبنه، ۵ سرطان)، از سوی نهاد خیریه‌ی «پناه عترت» در غرب کابل برگزار شد. برگزارکنندگان این عروسی گروهی، می‌گویند که این محفل به هدف ازمیان‌برداشتن رسم‌های ناپسند از جامعه، فرهنگ‌سازی و کمک به ترویج عروسی گروهی در افغانستان، برگزار شده است.
رضا مظفری، از برگزارکنندگان این عروسی گروهی، می‌گوید که راه‌اندازی این محفل یک میلیون افغانی هزینه برداشته است. او می‌افزاید: «برای فرهنگ‌سازی برنامه‌های سالم برگزار شده؛ چون مصرف‌های اضافه برای مردم ما دردسر‌ساز شده است؛ از سوی هم می‌خواهیم به افرادی که به دلیل مختلف نتوانستند مراسم عروسی شان را برگزار کنند، کمک کنیم.»
شماری از زوج‌هایی که مراسم عروسی شان به گونه‌ی گروهی برگزار شده است، می‌گویند که به دلیل ناتوانی اقتصادی، توان برگزاری محفل عروسی شان را نداشتند.
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
غلام‌سخی، تازه‌داماد، می‌گوید که هشت سال پیش نامزد شده است؛ اما به دلیل مشکلات اقتصادی نتوانسته محفل عروسی‌اش را در این مدت برگزار کند. او می‌افزاید: «می‌خواستم که محفل عروسی‌ام را بگیرم؛ اما شرایط مساعد نبود و اقتصاد ضعیت بود به همین دلیل نتوانستم مراسم عروسی‌ام را برگزار کنم؛ ما از خانواده‌ها می‌خواهیم که از گرفتن تویانه خودداری کنند.»
زینب، تازه‌عروس نیز، می‌گوید که جوانان و خانواده‌های شان باید از پابندی به رسم‌ورواج‌های ناپسند در عروسی‌ها خودداری کنند. او می‌افزاید: «خواست ما این است که خانواده‌ها در مراسم عروسی فرزندان شان از مصرف‌های گزاف خودداری کنند و به گونه‌ی ساده محفل عروسی آنان را جشن بگیرند؛ عروسی گروهی از هر لحاظ برای ما سودمند است.»
هم‌زمان با این، ۳۵ زوج جوان در غزنی نیز محفل عروسی شان را جشن گرفتند.
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
سید‌گل احمد معتمدی، مسئول برگزاری این عروسی گروهی، می‌گوید که هزینه‌ی این محفل از سوی شماری از افراد خیرخواه، پرداخت شده است.
تازه‌دامادان در غزنی اما با استقبال از برگزاری محفل‌های عروسی گروهی، می‌گویند که برای ازمیان‌برداشتن رسم‌رواج‌های ناپسند در عروسی‌ها، این گونه محفل‌ها باید بیشتر شود.
در سال‌های پسین، به دلیل افزایش میزان بی‌کاری، بلند‌بودن هزینه‌های عروسی و تویانه در میان خانواده‌ها، شماری از جوانان محفل عروسی شان را به گونه‌ی گروهی برگزار می‌کنند. نخستن عروسی گروهی در ۱۳۸۷ در شهر مزارشریف، مرکز بلخ، برگزار شد و پس از آن در بسیاری از ولایت‌ها گسترش یافت.
