«من یک سیک هستم. من اهل افغانستان هستم. من یک مهاجرم و بالاخره من اولین دانشجو از خانواده‌ام هستم که به دانشگاه هاروارد راه یافته و امروز فارغ شده است.»
این گفته‌های آونیت سینگ، مهاجر افغانستان است که پس از تحمل دشواری‌های بسیار توانست از دانشگاه هاروارد، یکی از معتبرترین دانشگاه‌های دنیا فارغ‌التحصیل شود.
سینگ که از دانشکدۀ مهندسی برق فارغ شده می‌گوید: «خانواده‌ام زمانی که یک ماهه بودم برای گرفتن پناهنده‌گی به نیدرلند مهاجرت کردند. آن‌ها از یک کشور به کشور دیگر و از آن‌جا به کشورهای دیگر مهاجرت کردند تا فرزندان‌شان بتوانند تحصیل کنند؛ هدفی که خودشان هرگز به آن نرسیدند. من به عنوان دانشجوی تازه واردشده به دانشگاه کارهای زیادی انجام دادم تا استقلالیت مالی داشته باشم که بعدها باعث شد سلامت روانی‌ام دچار مشکل شود و بالای معدلم تأثیر بگذارد. من در خشکه‌شویی کار کردم، برگرفروشی کردم و در خوابگاه‌ها مصروف رُفت‌ورو بودم تا برای مناسبت‌ها آماده شوند.»
این در حالی است که زنده‌گی هندوها و اهل سیک در افغانستان خوب نیست. همین ماه مارچ امسال، مهاجمان بر عبادتگاه هندوها در کابل، پایتخت افغانستان حمله کردند که در نتیجه، ۲۶ تن کشته شدند. این حمله پس از حملات دیگر بر این گروه، کافی بود تا تلاش‌ها برای خروج اقلیت هندوها و سیک‌ها از افغانستان تشدید یابد.
خانوادۀ آونیت سینگ، زمانی که او یک ماهه بود، افغانستان را ترک کردند. آن‌ها به نیدرلند مهاجرت کردند و پس از هشت سال نیدرلند را به قصد بریتانیا بدرود گفتند.
به گزارش هاروارد کریمپسون، زمانی که آونیت سینگ قدم به سال دوم دانشجویی گذاشت، به ایجاد هیأت مدیره برای شماری از دانشجویان تلاش کرد تا این گونه با فعالیت‌ها و تلاش بیشتر دانشجویان را فعال نگه دارد.
به گزارش مجلۀ هاروارد کریمپسون، سینک باشگاه بریتانیا هاروارد را احیا کرد و و تا هنوز مسئولیت اجرایی آن را به دوش دارد.
