«اگر مکتب‌های ما بازگشایی نشود، خانواده‌ام را مجبور می‌کنم تا به ولایتی دیگر یا به خارج از کشور مهاجرت کند؛ تا بتوانم درس‌هایم را در آن جا تکمیل کنم.» این حرف‌های نازیه، دانش‌آموز صنف یازدهم در لیسه‌ی ملالی شهر ترینکوت، مرکز ارزگان است که پس از روی‌کارآمدن امارت اسلامی، نتوانسته وارد صنف درسی‌اش شود.
نازیه که اکنون بیشتر از یک سال می‌شود از محبت و قهر آموزگارانش محروم است، می‌گوید که او و گروهی از هم‌صنفانش، بر این شده اند که خانواده‌های شان را به کوچیدن از افغانستان مجبور کنند.
این دانش‌آموزان، به سلام‌وطندار می‌گویند که اگر امارت اسلامی، مکتب‌ها را به روی دختران بالاتر از صنف ششم باز نکند، خانواده‌های شان را ناچار می‌کنند که خانه و زندگی شان را رها کرده و راهی کشور دیگری شوند؛ جایی که دختران، بتوانند بدون هیچ محدودیتی به خدمات آموزشی دست‌رسی داشته باشند.
نازیه با صدای ناخوش و چشمانی گریه‌آلود، می‌گوید که «از زمانی که امارت آمده، ما درس نخواندیم.»
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
امارت اسلامی پس از تسلط بر افغانستان، در کنار دیگر محدودیت‌هایی که فراراه زندگی زنان در این کشور وضع کرده، دروازه‌های مکتب را به روی دختران بالاتر از صنف ششم نیز بسته است.
بسته‌ماندن مکتب دختران برای دوره‌های میانی و عالی، واکنش‌هایی را در سطح درون‌مرزی و برون‌مرزی به هم‌راه داشته است؛ شماری از دانش‌آموزان دختر گرد‌هم‌آیی‌های اعتراضی را برای بازگشایی مکتب‌های دخترانه به راه انداخته و در سوی دیگر، جامعه‌ی جهانی نیز همواره امارت اسلامی را برای بازگشایی مکتب‌های دخترانه، زیر فشار قرار داده است.
با این حال، امارت اسلامی در یک سال گذشته، برای بسته‌ماندن مکتب به روی دختران بالاتر از صنف ششم، دلیل‌های زیادی را؛ مانند تهیه‌نشدن پوشش ویژه‌ی اسلامی برای دانش‌آموزان دختر و بازدارندگی فرهنگی را، به روی شهروندان پیش کشیده و از بازگشایی مکتب‌ها خودداری کرده است.
بسته‌ماندن مکتب به روی دختران بالاتر از صنف ششم، شماری از دانش‌آموزان را بر آن داشته که برای راه‌یافتن به صنف‌های درسی، در فکر کوچیدن از محل زندگی شان بیفتند.
راحله، دانش‌آموز صنف نهم در یکی از مکتب‌های شهر ترینکوت، می‌گوید: «ما مجبوریم که برای آموزش، به خارج از کشور برویم. ما برای ادامه‌ی آموزش خود از تمام توان استفاده می‌کنیم.» او، با حالت پریشان ادامه می‌دهد که «بی‌سوادی مثل نابینایی است و ما نمی‌خواهیم نابینا باشیم.»
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
در صف این دختران، شماری دیگر از باشندگان ارزگان نیز، از امارت اسلامی می‌خواهند که مکتب‌های دختران در دوره‌های میانی و عالی را بازگشایی کند.
احسان‌الله، باشنده‌ی ارزگان، می‌گوید: «دختران به صنف‌های بالاتر آموزشی دست‌رسی ندارند و خواست ما از امارت اسلامی، این است که به این مشکل راهی پیدا کرده و برای دختران زمینه‌ی آموزش را فراهم کند.»
این در حالی است که نورالله منیر، سرپرست پیشین وزارت معارف، در گردهم‌آیی‌ای در ارزگان، گفته بود که امارت اسلامی مکتب‌های دخترانه‌ی دوره‌های میانی و عالی را به دلیل‌های فرهنگی بسته کرده و بیرون از شهر، «خانواده‌ها خود نمی‌خواهند دختران جوان شان را به مکتب بفرستند.»
هرچند آمار دقیقی از شمار دانش‌آموزان دختر بالاتر از صنف ششم در افغانستان در دست نیست؛ اما گفته می‌شود که صدها هزار دانش‌آموز دختر، در یک سال گذشته از آموزش باز مانده اند.
