مشکلات ناشی از شیوع ویروس کرونا سبب شده تا زنان آمریکای لاتین که قبلاً تن‌فروشی می‌کردند، حالا دو باره به این صنعت رو آورند. این وضعیت به حدی رسیده است که شماری از این زنان برای کسب پول، غذا یا سرپناه برای خود یا فامیل به تن‌فروشی در موتر یا حتا پیاده‌رو‌ها راضی می‌شوند.
کلاودیا، ده سال پیش بعد از این که با یکی از مشتری‌های دایمی خود ازدواج کرده و بعد از آن از تن‌فروشی دست کشیده حالا پس از بی‌کارشدن شوهرش مجبور شده دو باره به تن‌فروشی رو آورد تا بتواند قرضه‌ٔ آپارتمانش که شش ماه عقب افتاده را بپردازد. او می‌گوید که این کار را برای به دست‌آوردن پول، غذا و پرداخت بدهی‌های باقی‌ماندۀ آپارتمانش انجام می‌دهد و برای او بسیار دشوار است دو باره به تن‌فروشی تن دهد و دشوارتر این که با همکاران قدیمی خود روبه‌رو شود.
لاورا، یک زن ترانس ۶۳ ساله که ۴۰ سال پیش به تن‌فروشی در کوچه‌های مکزیک رو آورده بود، حالا برای این که سقفی بالای سر خود داشته باشد باز به این کار رو آورده است. او روزی که مشتری داشته باشد می‌تواند شب را در یکی از هُتل‌های ارزان سپری کند، اما اگر مشتری پیدا نکند، مجبور است شب را در سرک بگذراند.
لاورا می‌گوید که مشتری‌های او نیز بی‌کار شده‌اند و توان پرداخت پول او را ندارند. روزی هم شده که او برای یافتن لقمه‌نانی مجبور شده تلفن خود را که تنها وسیلهٔ تماس با مشتری‌های دایمی‌اش است، گرو بگذارد.
لاورا در مورد پیش‌گیر‌ی‌ها برای ابتلانشدن به ویروس کرونا می‌گوید: «من صحت خود را به خدا و مایع ضدعفونی سپرده‌ام.»
ایلویرا مادرید، مسئول گروه مدنی حامی زنان «ستریت برگید» می‌گوید که این گروه تنها در ماه آگست ۱۵ هزار و ۲۰۰ زن تن‌فروش را مورد حمایت قرار داده است. این رقم دو برابر ارقام قبل از همه‌گیری کرونا است.
خانم مادرید تخمین می‌زند که ۴۰ درصد از زنان تن‌فروش حاضر در شهر، کسانی‌اند که قبلاً از این کار دست کشیده بودند، اما حالا به دلیل مشکلات اقتصادی دو باره به این کار روآورده‌اند. ۴۰ درصد دیگر از این زنان سابقه‌ٔ تن فروشی نداشته‌اند و ۲۰ درصد باقی تن‌فروشی را به عنوان کار جانبی انجام می‌دهند. مسئول گروه مدنی حامی زنان «ستریت برگید» می‌گوید: «بیشتر افرادی که در شامل بخش دوم‌اند پیش از همه‌گیری کرونا، پیش‌خدمتانی بودند که قبلاً هرگز تن‌فروشی نکرده بودند. اما بعد از این که رستورانت‌ها بسته شد، آن‌ها برای یافتن نان و رفع احتیاجات کودکان‌شان مجبور به این کار شدند. این وضعیت به مادران تنهایی که در فروشگاه‌ها، لباس‌فروشی‌ها، بارها و سالون‌های آرایش کار می‌کردند نیز صدق می‌کند.»
خانم مادرید می‌افزاید: «این زنان در حالی که گریه می‌کردند می‌گفتند، نمی‌خواهند تن‌شان را بفروشند، اما باید راهی برای پرکردن شکم کودکان‌شان داشته باشند.»
بر پایۀ محاسبۀ خانم مادرید، تن‌فروشان به دلیل همه‌گیری کووید ۱۹، ۹۵ درصد از عاید خود را از دست داده‌اند.
شرایط همیشه برای زنان تن‌فروش سخت بوده است. آن‌ها با خشونت از سوی مشتریان و گروه‌های خلافکار و باج‌گیری‌های پولیس مواجه بوده‌اند. حالا مشکل همه‌گیری کرونا نیز بر آن افزود شده است.
بعد از همه‌گیری بیشتر هُتل‌ها بسته شدند و آن‌هایی که باز ماندند برای اقامت تن‌فروشان پول زیاد می‌خواستند. این کار سود هر تن‌فروش را از هر مشتری به ۳ تا ۴ دالر آمریکایی کاهش داد.
به گفتهٔ خانم مادرید، بعد از این که هُتل‌ها یا بسته شدند یا هم قیمت اتاق‌ها افزایش یات، بعضی‌ها اتاق‌های خانۀ خود را برای آن‌ها در بدل پول به کرایه می‌دادند و مخفیانه از این اتاق‌ها فلم می‌گرفتند و توسط آن از تن‌فروشان باج‌گیری می‌کردند و این وضعیت در نهایت سبب شده تا حالا تن‌فروشان هر جایی که بتوانند از مشتریان خود پذیرایی کنند.
با وجود کاهش درآمد و شمار مشتریان و افزایش خطر این کار در جریان همه‌گیری ویروس کرونا، هزاران زن چاره‌یی جز ماندن در سرک‌های پایتخت ندارند و ساعت‌ها زیر آفتاب سوزان و گوشه‌های تار شهر در انتظار مشتری می‌نشینند.
منبع: اسوشیتدپرس
