با گذشت حدود سه هفته از فرار محمداشرف غنی و ورود طالبان به کابل، شمار بسیاری از شهروندان کاروبار خود را از دست داده‌اند و برای گذراندن روزگار با دشواری‌های زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. شماری از کارمندان نهادهای دولتی از بسته‌ماندن اداره‌ها و تعطیلی کارهای‌شان، نگران‌اند و می‌گویند که در بی‌سرنوشتی به‌سر می‌برند و به آینده نیز امیدی ندارند.
این کارمندان شاکی‌اند که دیگر درآمدی ندارند و از همان معاش ماهانه هم که با آن به دشواری مصارف خانواده‌های‌شان را تأمین می‌کردند، محروم‌اند.
جمیل جویا، کارمند یکی از نهادهای دولتی می‌گوید، «من خودم تنها نان‌آور خانه بودم، دیگر کار شخصی هم نداشتم، فقط وظیفۀ دولتی بود خلاص. حالا دیگر بی‌کار هستم و ناامیدی موج می‌زند، هیچ معلوم نیست آیندۀ ما چی خواهد شد. از یک طرف کار نیست، اگر به کار هم بخواهد معاشی نیست، همه‌چیز بی‌نتیجه است وضعیت وخیم است فعلاً.»
سلام‌وطندار فارسی را در تلگرام دنبال کنید
شاه‌محمود اندیشور، دیگر کارمند یکی از نهادهای دولتی نیز می‌گوید، «تعداد زیادی از دوستانم را که احوال گرفتم، به کشور سوم رفته‌اند یا قاچاقی یا قانونی و یک تعدادی که مانده‌اند هم، هیچ تمایلی به کارکردن در ادارات ندارند. بنا ما و کسانی دیگری که در اداره کار می‌کردیم بی‌سرنوشت هستیم، نه کار داریم و نه معاش.»
ستاره، از دیگر کارمندانی‌ست که با آمدن طالبان وظیفۀ خود را از دست داده است. او می‌گوید که برای گذراندن روزگار ناچار شده است به قالین‌بافی و صنایع دستی روی بیاورد. «کاری که می‌توانیم مجبور استیم کار دست‌بافی یا یگان کار دیگر در خانه راه بیندازیم تا حداقل دست ما به کسی دراز نشود و به گرسنه‌گی مبتلا نشویم. با آن‌که من شانزده سال درس خواندم و درس ماستری هم می‌خواندم؛ اما با آمدن طالبان همه‌چیز رفت و خلاص شد.»
سلام‌وطندار را در اینستاگرام دنبال کنید
طالبان اما می‌گویند که آغاز دوبارۀ کارها و بازشدن نهادها ممکن زمان‌گیر باشد و کارمندان باید تا تشکیل حکومت جدید منتظر بمانند.
با آن‌که طالبان به شماری از اداره‌ها سرپرست تعیین کرده‌اند و فعالیت‌ها در بخش‌هایی به حالت عادی برگشته است، اما شمار بسیاری از نهادها هنوز هم به‌دلیل خلای رهبری بسته مانده‌اند و کارمندان اجازۀ ورود به اداره‌ها را ندارند.
