شماری از باشندگان ولسوالی سنگتختوبندر دایکندی، می‌گویند که این ولسوالی با جمعیت نزدیک به ۹۰ هزار نفر، هیچ شفاخانه‌ای ندارد.
سنگتختوبندر از دوردست‌ترین ولسوالی‌های دایکندی است که نزدیک به یک شبانه‌روز با شهری نیلی، مرکز این ولایت، فاصله دارد و نبود شفاخانه در آن، باشندگان این ولسوالی را با محدودیت جدی دست‌رسی به خدمات بهداشتی روبه‌رو کرده است.
فاطمه، باشنده‌ی سنگتختوبندر، می‌گوید که کلینیک‌های این ولسوالی نیز، امکان‌های جراحی و درمان بیماری‌های پیش‌رفته را ندارد. «یک کلینیک است، چند نفر پرسنل آن جا فعالیت دارد؛ ولی نمی‌تواند مریضی‌هایی که مردم دارد را تداوی کند.» به گفته‌ی فاطمه، در کلینیک‌های ولسوالی سنگتختوبندر، جراح، پزشک متخصص بخش کودکان و متخصص بیماری‌های قلبی وجود ندارد.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
زهرا بشردوست، دیگر باشنده‌ی سنگتختوبندر که از این پیش به عنوان قابله در کلینیک این ولسوالی کار می‌کرده، می‌گوید که به دلیل مسافت طولانی این ولسوالی تا مرکز دایکندی، بیشتر بیماران عاجل در راه رسیدن به شفاخانه می‌میرند. «اکثر مریضا که روان می‌کردیم، بعضی‌ها در شفاخانه‌ی ولایتی می‌رسید و برخی دیگر نه؛ من خودم یک مریض را فرستاده بودم در خدیر رسیده بود، در همان جا از بین رفته بود.» زهرا، می‌افزاید که محدودیت دست‌رسی به خدمات بهداشتی، در زمستان‌ها باشندگان سنگتختوبندر را با دشواری‌های بیش‌تری دست‌وگریبان کرده و گاهی سبب مرگ بعضی از بیماران نیز می‌شود. «بسیار مشکلات زیاد است، خصوصاً در فصل زمستان، مریضان را ما هر طرف که ریفر کنیم، راه‌ها بند می‌شود، رسیده نمی‌تواند و از بین می‌رود.»
رشید شفائی، باشنده‌ی روستای «دهن‌بیدک» سنگتختوبندر، می‌گوید: «در زمستان، مناطق ما برف زیاد می‌بارد. وقتی یک مریض به یک مریضی بسیار ساده مانند اپندکس دچار شود، ما نمی‌توانیم آن را ظرف ۲۴ ساعت به نیلی، مرکز دایکندی، ببریم یا مرکز غور و هزاران مشکلات دیگر.»
به گفته‌ی باشندگان ولسوالی سنگتختوبندر، تنها کلینیک مرکز این ولسوالی برای انتقال بیماران عاجل، آمبولانس هم ندارد. مهدی، باشنده‌ی سنگتختوبندر، می‌گوید: «این ولسوالی دارای بیشتر از ۸۷ هزار جمعیت می‌باشد و بدبختانه مرکز ولسوالی، فقط یک کلینیک CHC دارد که این کلینیک به هیچ وجه، نمی‌تواند خدمات را به مردم به خوبی ارائه نماید. بدبختانه این کلینیک آمبولانس هم ندارد.»
از سویی هم، پزشکان در کلینیک‌های ولسوالی سنگتختوبندر، می‌گویند که امکان درمان بسیاری از بیماری‌ها در کلینیک‌های این ولسوالی وجود ندارد و ایجاد یک شفاخانه‌ی مجهز در سنگتختوبندر، نیازی مبرم است. عبدل حیدری، پزشک در یکی از کلینیک‌های سنگتختوبندر، به سلام‌وطندار می‌گوید: «چون مرکز سنگ‌تخت یک کلینیک جامع داره و شفاخانه نداره، بناً تمام نیازهای مردم را به ویژه در فصل زمستان برآورده نمی‌تواند. به همین خاطر، به یک شفاخانه‌ی ولسوالی ضرورت دارد. این یک ضرورت اساسی مردم می‌باشد.»
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
خواستیم در این گزارش نظر مسئولان صحی دایکندی را داشته باشیم، اما با تلاش‌های پی‌هم موفق نشدیم.
این در حالی است که شرافت‌زمان امرخیل، سخن‌گوی وزارت صحت عامه، در گفت‌وگویی با سلام‌وطندار، گفته بود که امارت اسلامی مصمم است، دست‌کم ۵۰۰ مرکز صحی را در مناطقی ایجاد کند که باشندگان آن، به خدمات صحی دست‌رسی کامل ندارند.
امرخیل هم‌چنان گفته بود: «مشکل بزرگی که از ۲۰ سال گذشته بدینسو در کشور وجود دارد و در نظام های گذشته هم هیچ توجهی به آن صورت نگرفته است. حدود ۴۰ درصد مناطق که در آن جا خدمات صحی ارائه نمی‌شد، با روی‌کارآمدن امارت اسلامی، افغانستان ۱۵۰ مرکز صحی جدید در آن مناطق ساخته شد.»
با این که در بیست سال گذشته، زمینه‌ها و امکان‌های گسترش خدمات بهداشتی و ایجاد مرکزهای درمانی پیش‌رفته در سراسر کشور، فراهم شده بود؛ اما به دلیل‌هایی، هنوز شمار زیادی از ولسوالی‌های دوردست فاقد شفاخانه است.
