نجیبه که هر روز در منطقه‌ی پلسرخ شهر کابل جوراب و دستمال کاغذی می‌فروشد، می‌گوید که برای تأمین نیازهای شوهر بیمار و هفت فرزندش، ناچار است از صبح تا شام این جا کار کند.
نجیبه می‌افزاید: «صبح ساعت ۸:۰۰ از خانه بیرون می‌شوم. هفت فرزند دارم و شوهرم مشکل قلبی دارد و کار کرده نمی‌تواند؛ من مجبورم نان‌آور خانه باشم. روزانه ۲۰۰ افغانی درآمد دارم.»
نجیبه که از سر ناچاری به دست‌فروشی رو آورده است، می‌گوید که در جریان کار با آزارواذیت خیابانی نیز روبه‌رو می‌شود. «همین جا که نشسته‌ام، هزار تا مرد طرفم نگاه می‌کنند و می‌گویند که چه قسم زن است؛ اما من بد نیستم، فقط کار می‌کنم و به فرزندانم نان حلال می‌برم. همین به من همه چیز است.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
در خیابان دیگری حلیمه لباس‌های کودکانه و مواد خوراکی می‌فروشد. این زن افزون بر فروشندگی، کفش‌دوزی نیز می‌کند. شوهر حلیمه فوت کرده و او باید برای پنج فرزند خود نان‌آوری کند.
حلیمه در این باره می‌گوید: «سه سال است که با کراچی کار می‌کنم؛ قبلاً در دفتر سازمان ملل متحد به عنوان خیاط کار می‌کردم. بچه‌ام خرد است و مکتب می‌رود؛ دخترانم جوان هستند و نیاز به پول دارند تا درس بخوانند. صبح بعد از نماز می‌برآیم؛ گاهی ۲۰۰ افغانی و گاهی ۳۰۰ افغانی درآمد می‌کنم که ۳۰۰۰ افغانی را هم کرایه‌ی خانه می‌دهم.»
شماری دیگر از دست‌فروشان زن در کابل، نیز می‌گویند در صورتی که به آن‌ها کارهای مناسبی در نهادها و دفترهای دیگر باشد، آنان مجبور نمی‌شوند در جاده‌ها دست‌فروشی کنند. فریبا و شوهرش برای خانواده‌ی نُه‌نفره‌ی خود باید از طریق دست‌فروشی نان‌آوری کنند.
فریبا می‌گوید: «کاغذفروشی می‌کنیم؛ به خاطری که اقتصاد ما ضعیف است. به مردهای ما کار نیست؛ مجبور شدیم ما از خانه بیرون شوم؛ تعداد ما در خانه نُه نفر است. در این گرمی اگر انرژی هم نداشته باشیم، مجبور هستیم کار کنیم. اگر کدام جای کار برای خانم‌ها باشد و حکومت معاش بدهد، ما حاضر هستیم کار کنیم و از روی بازارها جمع شویم.»
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
از سویی هم، عبدالرحمان حبیب، سخن‌گوی وزارت اقتصاد حکومت سرپرست، نقش زنان را در رشد اقتصاد افغانستان مهم می‌داند و از ایجاد زمینه‌ی کار به زنان سخن می‌زند.
او می‌گوید: «هدف ما به تدریج کاهش فقر، ایجاد زمینه‌ی کار و پیش‌رفت به صورت داوم‌دار است. زنان نقش مهم در رشد اقتصاد بازی می‌کنند که می‌توانند در کاهش فقر، افزایش عایدات ملی و در رشد اقتصاد خانواده سهم بگیرند. برای حمایت از تجارت‌های کوچک، تولیدات خانگی و در قسمت بازاریابی برنامه‌های مختلف زیر کار قرار دارد که از این طریق برای زنان فرصت‌های کاری مختلف را فراهم خواهیم کرد.»
شماری از زنان در پایتخت در حالی به دست‌فروشی رو آورده اند که بر بنیاد آمارهای سازمان ملل متحد، ۲۳.۷ میلیون تن در افغانستان نیازمند کمک‌های انسان‌دوستانه اند.
