گروهی از جوانان در خوست، در کارزار خانهبهخانه در بخشهای درودست این ولایت، خانوادههایی را تشویق میکند که کودکان واجدشرایط شان را به مکتب بفرستند. نقیبالله زلاند، یکی از این جوانان، میگوید که در کنار این کارزار، تا کنون به هزاران کودک عکسهای مورد نیاز شان در هنگام نامنویسی برای مکتب را نیز، به گونهی رایگان چاپ کرده اند.
او میافزاید: «ما خانهبهخانه میرویم؛ هر کودکی که شرایط رفتن به مکتب را داشته باشد، به خانههای آنها میرویم و به آنها رایگان عکسها برای رفتن به مکتب میگیریم. در سال روان در یک هفته از سه هزار کودک عکس گرفتیم.»
به گفتهی جوانانی که کارزار تشویق خانوادهها برای فرستادن کودکان شان به مکتب را راه انداخته، هنوز کودکان زیادی در بخشهای دوردست افغانستان به دلیلهای مختلف مانند ناتوانی اقتصادی خانوادهها، از رفتن به مکتب باز مانده اند.
سلاموطندار را در اکس دنبال کنید
باشندگان منطقهی «جانیخیل» ولسوالی نادرشاهکوت خوست که این گروه رضاکار نیز از آن جا به فعالیت آغاز کرده است، میگویند که در بیشتر بخشهای دوردست این ولایت، به دلیل نبود مکتب، کودکان از آموزش باز میمانند.
شمسالله، جوانی در این منطقه که به دلیل نبود مکتب آموزشش نیمهتمام مانده است، میگوید: «من از صنف هفتم از مکتب باز ماندم؛ چون زیاد به مکتب نرفتم. شاگردان دیگر نیز از مکتبرفتن باز مانده اند که مکتب ندارند. مکتبهای دیگر شش یا هفت کیلومتر دور اند. خواست ما این است که به ما مکتب بسازند.»
ولیزنگ، بزرگ قومی در این منطقه، از مسئولان محلی خوست میخواهد که در محل زندگی شان مکتبی بسازند. او میافزاید:«ما در منطقهی خود پنج هزار خانواده هستیم؛ ولی مکتب نداریم. مکتبهای مرکزی که دور استند، کودکان در بهار و تابستان رفته نمیتوانند؛ به همین خاطر مجبور استند بدون آموزش در خانه باشند.»
سلاموطندار را در تلگرام دنبال کنید
در همین حال، محبوبشاه قانت، معاون والی خوست، با استقبال از کارزار خانهبهخانهی جوانان در این ولایت برای تشویق خانوادهها به فرستادن کودکان شان به مکتب، میگوید با آنهایی که در بخش آموزش نسل امروزی کار میکنند، همکار خواهند شد.
او میافزاید: «ما در بخش معارف که بسیار مهم است، متعهدیم که ما یک جامعهی سالم و با تعلیم بسازیم. این بار هر فردی که در این راستا کوشش کند که نسل آیندهی ما را با سواد تربیه کند، ما از آنها حمایت میکنیم.»
جوانان این گروه رضاکار برای آموزش در خوست، میگویند که امید دارند بتوانند در جریان کارزار شان، خانوادههای بخشهای دوردست را برای فرستادن کودکان شان به مکتب، قناعت بدهند.