شماری از کودکانی که پس از اول نومبر اجباری با خانواده‌های شان از پاکستان اخراج شده اند، می‌گویند که اخراج آنان از پاکستان و دورشدن شان از آموزش، سرنوشت شان را دگرگون و آنان را با آینده‌ی ناروشن روبه‌رو کرده است.
احمد ۱۴ساله که در هنگام بازگشت به افغانستان دانش‌آموز صنف ششم بود و اکنون به دلیل نداشتن سرپناه دایمی در خانه‌ی یکی از بستگانش در کندهار زندگی می‌کند، می‌گوید که روشن‌نبودن آینده‌ی درسی‌اش، او را بیش از هر چیز دیگری نگران کرده است.
او که چندین سال در شهر کویته‌ی پاکستان زندگی کرده است، می‌گوید: «ما را از شهر کویته گرفتند. وقتی برگشتیم، درس و تمام زندگی ما آن جا ماند. هرچند این جا به ما آب و نان دادند؛ ولی ما سرپناه نداریم و دیگر درس خوانده نمی‌توانیم.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
کودکانی که در یک هفته‌ی پسین از مسیر تورخم به کشور بازگشته اند و اکنون در اردوگاه‌های موقت زندگی می‌کنند، با نگرانی از آینده‌ی شان می‌گویند که با گذشت یک هفته از بازگشت شان به افغانستان، هنوز سرپناه دایمی در اختیار شان قرار داده نشده است.
شهاب‌الله ۱۴ساله که دانش‌آموز صنف هفتم نیز است، می‌گوید که اخراج‌شدن اجباری خانواده‌اش از پاکستان، سبب دورشدن او و برادرهایش شده است.
او می‌افزاید: «ما نُه برادر هستیم، بیش از پنج روز می‌شود که از پاکستان برگشته‌ایم. این جا رسیدگی خوب است؛ ولی ما در کمپ/اردوگاه زندگی می‌کنیم، ما می‌خواهیم خانه داشته باشیم، درس بخوانیم و به کشور خود خدمت کنیم.»
همین گونه، کامران یازده‌ساله، می‌گوید: «ما در پاکستان درس می‌خواندیم، شش روز شده که برگشته‌ایم، تمام کار و زندگی خود را در پاکستان رها کردیم. پدرم و مادرم در آن جا کار می‌کردند، حالا همه بی‌کار شده‌ایم، ما می‌خواهیم درس بخوانیم و زندگی خود را بسازیم.»
در سوی دیگر، دفتر هم‌آهنگ‌کننده‌ی کمک‌های انسان‌دوستانه‌ی سازمان ملل متحد (اوچا)، سه‌شنبه‌ی هفته‌ی روان با پخش بیانیه‌ای اعلام کرده است بیش از ۶۰ درصد مهاجرانی که از پاکستان اخراج شده، کودکان اند. این نهاد وضعیت کودکان بازگشته از پاکستان را ناامید‌کننده خوانده و خواستار ارسال کمک‌های فوری به آنان و خانواده‌های شان شده است.
بر بنیاد آمار وزارت امور مهاجرین و عودت‌کنند‌گان، از اول تا هفتم نومبر امسال بیش از ۱۷ هزار خانواده که ۱۲۴ هزار تن می‌شود، از گذرگاه‌های مرزی اسپین‌بولدک-چمن و تورخم به کشور برگشته اند.
سلام‌وطندار را در شبکه‌ی «ایکس» دنبال کنید
با این حال، امارت اسلامی، می‌گوید که برنامه‌هایی را برای ایجاد سرپناه دایمی و ارائه‌ی خدمات آموزشی و صحی برای مهاجران روی دست دارد؛ اما برای عملی‌کردن این برنامه‌ها، به همکاری شهروندان و سازمان‌ها نیاز است.
ذبیح‌الله مجاهد، سخن‌گوی امارت اسلامی، می‌گوید: «طبعاً امارت اسلامی اقتصاد بسیار قوی ندارد و مردم ما هم همکاری دارند تا این موضوع حل شود. در این راستا نهادها و بعضی سازمان‌های خیریه هم همکاری دارند که ما قدرانی می‌کنیم و می‌خواهیم که کمک‌های شان را بیشتر کنند.»
با نزدیک‌شدن زمستان، نگرانی‌ها در باره‌ی وضعیت افغان‌های بازگشته به کشور که هم‌اکنون شماری از آن‌ها در اردوگاه‌های موقت به سر می‌برند، افزایش یافته است.
