محمداسلم تیمور، از فعالان رسانه‌یی افغانستان حدود شش سال پیش به‌دلیل مشکلات امنیتی کشور را ترک کرد. او اکنون در کشور سویس زنده‌گی می‌کند.
محمداسلم تیمور متولد شهر میمنه، مرکز ولایت فاریاب است. او آموزش‌های عالی‌اش را در بخش جیودیزی دانشکدۀ مهندسی دانشگاه جوزجان در سال ۱۳۹۳ به پایان رسانده است. اسلم تیمور بنابر علاقه و تمایل به رسانه، در افغانستان در حوزۀ رسانه فعالیت کرده و اکنون در سویس تصویربرداری را به‌طور تخصصی فرا گرفته است.
اسلم که بیشتر از پنج سال در رسانه‌های مختلف صوتی و تصویری در افغانستان کار کرده است، از ماجرای زنده‌گی پُر خم‌وپیچ مهاجرت خود قصه‌هایی دارد. به گفتۀ این فعال رسانه‌یی، رسیدن به آرزوها در مهاجرت چندان کار آسانی نبوده و تلاش‌های خسته‌گی‌ناپذیر می‌خواهد. از گفته‌های اسلم تیمور چنین برمی‌آید که رسیدن به آرزو در دیار غربت نسبت به وطن چند برابر سنگین بوده، از یک‌سو باید زبان کشور بی‌گانه را فرا گرفت و از سوی دیگر با محیط و فرهنگ مردم آن کشور سازگار شد.
- نگرانی مهاجران افغانستان در ترکیه به افزایش بهای مواد خوراکی
- توجه مقام‌های ترک به جوان‌ترین نقاش مهاجر افغانستان
- سرانجام ۲۰ سال خدمت افسری؛ خانه‌ویرانی و مهاجرت در ترکیه
- هنرمند مهاجر؛ روایتی از بی‌وطنی
اسلم تیمور می‌افزاید که تمام دشواری‌های مهاجرت را به‌خاطر تهدیدها و مشکلات امنیتی پذیرفت و در سال ۱۳۹۴ از مجبوری کشور را ترک کرد. او مدتی در ایران و سپس در ترکیه دورۀ مهاجرت نامنظم را تجربه کرده است.
سلام‌وطندار فارسی را در توییتر دنبال کنید
اسلم هم‌چنان از کارافتادن ماشین قایق‌شان در بین آب‌های ترکیه_یونان نیز قصه‌هایی دارد که حتی تحمل شنیدنش برای بسیاری‌ها سخت است.
اسلم می‌گوید: «در راه مهاجرت واقعاً مشکلات بسیار زیادی را دیدیم. زمانی که از ترکیه به طرف یونان حرکت کردیم، در وسط آب قایق ما خاموش شد، به مدت نیم ساعت در وسط آب باقی ماندیم. همه فکر می‌کردند شاید قایق ما غرق شود و همه‌گی ما غرق شویم. سرانجام یکی از جوانانی که داخل قایق بود، موفق شد ماشین/موتور قایق را جور کند و بعد موفق شدیم تا به یکی از جزیره‌های یونان برسیم.»
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
اسلم تیمور در میان مهاجران خود را بسیار خوش‌شانس می‌داند و می‌گوید، در اردوگاه‌های یونان، اتریش و سویس کسانی را دیده که حتی از پنج تا ده سال است در اردوگاه‌ها با سرنوشت ناروشن و خسته از زنده‌گی در انتظار آینده‌اند. تیمور کسانی را در اردوگاه‌ها دیده است که به‌دلیل بی‌سرنوشتی خودشان حلق‌آویز کرده یا به مشکلات روانی گرفتار شده‌اند.
محمداسلم تیمور می‌افزاید: «به مدت سه سال که اجازۀ کار را نداشتم، باز هم فعالیت‌هایی داشتم. مثلاً با سویس‌ها معرفی شدم و طریقۀ کار رسانه‌یی را یاد گرفتم و همراه‌شان چندین فیلم ساختیم و حداقل توانستم کار با کمره را در مدت سه سال یاد بگیرم و با شماری از مردم معرفی شوم. کارهای فرهنگی‌ام نیز در این مدت ادامه داشت و با تعدادی از افغان‌ها برخی کارهای فرهنگی را انجام می‌دادیم. سرانجام پس از سه سال به‌عنوان پناهنده قبول شدم و پلان گرفتم در سویس یک پرودکشن تصویربرداری بسازم. اکنون بالای پرودکشن خود کار می‌کنم و پلان دارم در روزهای آینده بخیر پرودکشنم را رسمی بسازم و از این طریق کار کنم.»
اسلم تیمور اکنون در سویس قبولی دایمی گرفته و در یک پرودکشن کار می‌کند و نیز در مدت سه سال با فعالان سویس در ساخت چندین فیلم نقش داشته است.
