شماری از نیازمندان در کابل که برای دریافت زغال چوب گرد آمده اند، می‌گویند که ناداری باعث شده است که شماری از روزهای شان را با سردی و گرسنگی به شب برسانند.
رخسار، بانویی که بار هزینه‌ی خانواده‌ی ۱۰ نفره‌اش را به تنهایی به دوش می‌کشد، می‌گوید که با پاک‌کاری خانه‌های باشندگان کابل، نان شب و روز خانواده‌اش را درمی‌آورد.
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
او می‌‌افزاید: «مشکلات ما بسیار زیاد است، خوراک نیست، پوشاک نیست، آب نیست. در زیرزمینی یک خانه کرایه می‌نشینیم، در خانه‌ها کارگری می‌کنم. شوهرم تکلیف قلبی دارد، خودم کالاشویی می‌کنم، اتوکاری می‌کنم. روز ۱۵۰ تا ۲۰۰ افغانی برایم می‌دهند. از ساعت ۶:۰۰ صبح می‌روم تا ساعت ۴:۰۰ عصر می‌باشم.»
دین‌محمد، نیازمند دیگری که با کراچی تک‌چرخش برای گرفتن زغال آمده است، می‌گوید: «در خانه نه آرد داریم، نه روغن داریم، نه کاروبار است. در کل جا می‌گردم، کار نیست. روزی هم شده که با دست خالی خانه می‌روم.»
در همین حال، شماری از جوانان رضاکار در کابل با شعار «انسانیت مرز ندارد»، می‌گویند که به منظور نجات شماری از خانوداه‌های نیازمند، تلاش دارند به اندازه‌ی توان شان به مردم کمک کنند.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
محمدصمیم غیرت، یک تن از جوانان رضاکار، به سلام‌وطندار می‌گوید: «این دور سوم توزیع زغال است. تقریباً ۲۵۰ تا ۳۰۰ خانواده را ما می‌خواهیم زیر پوشش قرار بدهیم که مجموعاً ۸۰۰ خانواده شده و سبب می‌شود ما بیش از ۵۰۰۰ انسان را گرم نگه کنیم.»
این در حالی است که در زمستان سال روان به دلیل کاهش کم‌پیشینه‌ی هوا، نیاز شهروندان به کمک‌های انسان‌دوستانه افزایش یافته است. همین گونه، بر اساس آمار نهادهای امدادرسان، بیش از ۹۵ درصد شهروندان افغانستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند.
