جوانی در ولسوالی خاک جبار کابل، بیش از پنج صنف محلی ایجاد و زمینه‌ی آموزش دوره‌ی ابتدایی را به بیش از ۱۰۰۰ دختر و پسر، رایگان فراهم کرده است.
این جوان وزیرخان نام دارد. او که فعال آموزش نیز است، می‌گوید که این صنف‌ها را دو سال پیش به هدف فراهم‌کردن زمینه‌ی آموزش به کودکان محروم از مکتب در ولسوالی خاک جبار، ایجاد کرده است.
او می‌افزاید: «در این ساحه در گذشته مکتب نبود؛ اکنون کودکان به شمول کودکان دارای معلولیت، در این جا درس می‌خوانند. هر پسر و دختر در افغانستان باید درس بخواند.»
وزیرخان، تأکید می‌کند که او با ۳۰ آموزگار دیگر، کودکان را رضاکارانه آموزش می‌دهند.
او می‌گوید که افزون بر این صنف‌ها، یک کتاب‌خانه‌ی سیار را نیز ایجاد و روند گردآوری کتاب را در ولسوالی‌های دیگر کابل به راه انداخته و تا کنون ۱۰۰۰ جلد کتاب را گردآوری کرده است.
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
در سوی دیگر، شماری از دانش‌آموزانی که در این صنف‌های محلی سرگرم آموزش اند، می‌گویند که در گذشته در این ولسوالی مکتب نبود و آن‌ها از رفتن به مکتب محروم بودند.
فواد، دانش‌آموز، می‌گوید از این که زمینه‌ی آموزش به او و هم‌سالانش فراهم شده، خوش‌حال است.
این دانش‌آموز می‌افزاید: «این جا مکتب نبود؛ ما بدون مکتب بودیم؛ چند سال است که مکتب نداریم؛ حالا مکتب به ما ایجاد شده، چندین مضمون در این جا تدریس می‌شود و ما خوش‌حالیم.»
وژمه، دیگر دانش‌آموز، نیز می‌گوید آرزو دارد در مکتبی که ساختمان دارد، درس بخواند. «یک سال می‌شود در این جا درس می‌خوانیم؛ درس‌های خیلی زیاد را یاد گرفته‌ایم؛ خیلی خوش‌حالیم از این که زمینه‌ی درس‌خواندن به ما فراهم شده است. ما می‌خواهیم مکتب داشته باشیم.»
در همین حال، باشندگان ولسوالی خاک جبار، با ابراز خرسندی از فراهم‌شدن زمینه‌ی آموزش به کودکان شان، می‌گویند کودکان آن‌ها در فضای باز درس می‌خوانند و آن‌ها برای ادامه‌ی آموزش به ساختمان و دیگر امکانات آموزشی، نیاز دارند.
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
سید‌الرحمان، باشنده‌ی ولسوالی خاک جبار، می‌گوید: «در یک منطقه‌ی دوردست هستیم که پسران و دختران ما از درس دور مانده اند. مکتب را برادر ما به راه انداخته است؛ ما هم خوش هستیم از این که صنف‌ها دایر شده است. باید از این‌ها بیشتر حمایت شود.»
کریم، دیگر باشنده‌ی ولسوالی خاک جبار، از حکومت سرپرست می‌خواهد که به کودکان این ولسوالی مکتب بسازد.
او می‌افزاید: «مکتب نیست، بسیار خواروزار هستیم، خیمه نیست، خواهش داریم که مکتب بسازند، غم ما را بخورند تا این مردم غریب درس بخوانند.»
همین گونه، نادر، دیگر باشنده‌ی این ولسوالی، نیز می‌گوید: «ما می‌خواهیم که به این کودکان یک مکتب ساخته شود؛ به این‌ها سهولت ایجاد شود. این‌ها در باران و آفتاب در بیرون هستند.»
این جوان در حالی زمینه‌ی آموزش رایگان را به کودکان فراهم کرده است که پیش از این، نیز شماری از فعالان اجتماعی، آموزشی و فرهنگی در ولایت‌های گونا‌گون با ایجاد مکتب‌های سیار و صنف‌های محلی، تلاش کرده اند زمینه‌ی آموزش را برای کودکان فراهم کنند.
