شماری از زنان در پکتیا می‌گویند، حق‌شان در بسیاری از خانواده‌ها پای‌مال شده است و حقوقی را که اسلام و قانون برای‌شان در نظر گرفته، به آنان داده نمی‌شود. به گفتۀ آنان، در این ولایت کم‌تر کسی پیدا می‌شود که به خواهران خود حق میراث بدهد. آنان می‌‌افزایند که اگر حق میراث به زنان داده شود، آنان از وابسته‌گی مالی به دیگران رهایی می‌یابند.
انارکلی، از فعالان حقوق زن در پکتیا می‌گوید که اگر حق میراث زنان داده شود، بی‌عدالتی علیه زنان در جامعه کم‌تر می‌شود.
شمار دیگری از زنان در پکتیا می‌گویند که بزرگان قومی و عالمان دین در جامعه بیشتر از دیگران مسئولیت دارند و آنان باید برای حق میراث دختران و خواهران‌شان دادخواهی کنند.
زرمینه، یکی از زنان در پکتیا از ملاامامان می‌خواهد برای تأمین حقوق زنان که در اسلام آمده است، دادخواهی کنند. او می‌گوید: «اسلام و قانون برای ما حق میراث قایل شده؛ اما در جامعۀ ما به آن توجه نشده است. این مشکل در پکتیا خیلی زیاد است. تاکنون یک‌صدم حق زنان نیز داده نشده است. عالمان دین و جامعۀ مدنی باید در این زمینه با دولت همکاری کنند تا مشکل میراث حل شود.»
عالمان دین ارث‌بردن زنان را حق مسلم آنان می‌دانند و می‌گویند که بر تمام خانواده‌ها لازم است تا در کنار پسران‌شان به دختران‌شان نیز حق بدهند. مولوی خواجه‌الدین حق‌بیان، از عالمان دین می‌گوید که در حق ارث، حق دو خواهر برابر با حق یک برادر است.
انتقادها بیشتر متوجه ملاامامان است که چرا در مسجدها و دیگر مرکزهای تبلیغاتی‌شان دربارۀ حقوق زنان دادخواهی نمی‌کنند. اما عالمان دین می‌گویند که آنان هم‌واره دربارۀ حقوق زنان به مردم توصیه کرده‌اند.
