پس از گردآوری تکدی‌گران زن از سوی امارت اسلامی، اکنون، زنان با روش‌های تازه‌ای به تکدی‌گری در شهر کابل، رو آورده اند. شماری از این زنان، چند بسته قلم، شماری خریطه‌های پلاستیکی و شماری دیگر هم چند بسته ماسک با خود دارند و به بهانه‌ی فروش آن، از ره‌گذران درخواست کمک می‌کنند.
در چهارراه برکی شهر کابل، بی‌بی آصفه، زنی که یک بسته ماسک با خود دارد، با استفاده از فرصت توقف موترها در هنگام سرخ‌شدن چراغ ترافیک، به شیشه‌ی هر موتری می‌کوبد و می‌خواهد از او ماسک بخرند. او می‌گوید که تنها نان‌آور خانه است و چاره‌ای جز کارکردن ندارد. «مدت سه سال می‌شود که شوهرم گم شده است. کار نیست، آخر نشد به این جا آمدم و گفتم یک مسلمان به ما کمک کند. تنها خودم هستم، پسرم هم بی‌کار در خانه است. همین قدر کمک‌ها مثل آرد و روغن که آمده، مردم گرفتند؛ اما ما هنوز هیچ کمکی از سوی حکومت ندیده‌ایم. ماسک آورده‌ام و می‌فروشم.»
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
همین گونه، زهره‌ی ۱۹ ساله که چند بسته قلم را پیش رویش گذاشته و انتظار ره‌گذری را می‌کشد که از او قلم بخرد، در حالی که جلو اشک‌هایش را گرفته نمی‌تواند، می‌گوید که خانواده‌اش او را مجبور می‌کند که برای درآوردن پول چند قرص نان، به این کار تن بدهد. «ما در خانه هیچ چیزی نداریم، پدرم معیوب است و کسی نیست که کار کند. در این جا می‌نشینم، اگر چیزی شد به خانه می‌برم و اگر نباشد، هیچ. اگر کسی کمک می‌کرد، به این جا نمی‌آمدم. یکی می‌آید و می‌پرسد که چرا در این جا نشسته‌ام؟ من از مجبوری نشسته‌ام، به خانه می‌روم پدر و مادر می‌گویند که چرا آمدی؟»
سلطنت، مادر هفت فرزند که با پوشش فروش ماسک، دست نیاز به دیگران دراز می‌کند، می‌گوید: «۴۰۰۰ افغانی کرایه‌ی خانه می‌پردازم. کودکان خرد دارم و بی‌کارم. شوهرم بیمار است. ماسک‌ها را می‌فروشم؛ اما کسی نمی‌خرد. در خانه نه نفر هستیم. اگر حکومت هم ما را ببرد، معاش تعیین نمی‌کند.»
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
با این حال، عرفان‌الله شرف‌زوی، سخن‌گوی دفتر جمعیت هلال‌احمر افغانی، اما می‌گوید که از آغاز روند گردآوری تکدی‌گران در کابل، به بیش از ۶۰۰ تکدی‌گر زن کمک شده است. او می‌افزاید: «سره‌میاشت/هلال‌احمر از آغاز کمک‌هایش تا کنون، به ۶۳۴ زنی که سرپرست خانواده‌های شان اند، کمک کرده است و آنان شامل زنانی اند که بر اساس نخستین سروی‌های سره‌میاشت، مستحق شمرده شده اند که اعضای خانواده‌های شان سه هزار و ۳۹۵ تن بوده و ماهانه به هر فرد دو هزار افغانی پرداخت می‌شود.»
این در حالی است که پیش از این، روند گردآوری تکدی‌گران از شهر کابل، آغاز شده و بر اساس آمار وزارت کار و امور اجتماعی، تا کنون بیش از ۱۲ هزار تکدی‌گر زن از شهر کابل گردآوری شده است که نزدیک به نه هزار شان، تکدی‌گران حرفه‌ای شناسایی شده اند.
