جمهوری اسلامی درتولیدات مشترک با کشور‌های دیگر به خصوص منطقه، ملزم به اجرای قوانین حجاب اجباری به بازیگران زن، اجرای سانسور و رعایت اصول خودش است در غیر آن امکان تصویب ساخت فیلم برای تهیه کننده و نمایش عمومی آن در ایران وجود ندارد. برخی فیلمهای افغانی که در ایران ساخته شده و یا توسط کارگردان افغان در خود افغانستان و با مشارکت تهیه کننده داخل ایران تولید شده، کارگردان ناچار به رعایت حجاب بازیگر حتا در داخل اتاق و ملزم به رعایت خطوط قرمز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران بوده است.

دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا در اوجِ مناقشۀ جاریِ آمریکا با ایران، در توئیتِ خود میراثِ فرهنگیِ بی‌نظیر ایران را تهدید به نابودی کرد که این واکنش‌های وحشت‌آلودی را در سراسر دنیا برانگیخت. او نوشت آمریکا ۵۲ مکانِ فرهنگی، ازجمله بناها و میراث تاریخی ایران را شناسایی کرده است که اگر ایران بخواهد به‌خاطر کشته‌شدن قاسم سلیمانی، فرماندۀ ارشد نظامیِ خود دست به انتقام بزند، آمریکا هم آن اماکن فرهنگی را هدف خواهد گرفت.

استالینیسم. این عبارت چیزهای زیادی را برای ما تداعی می‌کند، ولی معمولا «شوخی» را تداعی نمی‌کند. این واژه امروز مترادف با کنترلِ وحشیانه و مطلقِ حکومتی‌ست که مجالی برای شاد زیستن یا دگراندیشی فراهم نمی‌کند. با این‌حال، براساس دفاترِ خاطرات و یادداشت‌های بی‌شمار و حتی آرشیوهای خودِ حکومت، حتی در زمان حکومت سفاکانۀ استالین و زندگیِ وحشتناک در اردوگاه‌های کار اجباری (موسوم به گولاگ) مردمِ شورویْ به شوخی و جوک‌سازی دربارۀ زندگی خود مشغول بودند.

در طول تاریخ، از عصر حجر تا دوران معاصر، اساسی‌ترین قاعدهٔ سیاست یکی بوده است؛ افراد همهٔ جوامع اندک اندک آموختند که در ساختارهای غیرخانوادگی به کمک هم‌دیگر مسلح شوند تا بتوانند هم برای کسب منفعت خود به تاراج دارایی دیگران روی بیاورند و هم از خود دفاع کنند. به‌همین دلیل، هر جامعه سلسله‌مراتب، تاسیسات اداری و بنگاه‌های قضایی تشکیل  دادند که به‌مرور زمان تکامل یافته و تا امروز باقی مانده‌اند. علاوه بر این، پسایند جنگ برای ملت‌های نوظهور تجربهٔ مهمِ همگانی [برای ملت‌سازی] به‌بار می‌آورد و شکست در جنگ بیش‌تر از پیروزی در میان آن‌ها اتحاد به‌ ارمغان می‌آورد.

این مقاله درباره جنبه‌های مختلف قضیه «پته خزانه» به دو بخش تقسیم شده که به نوبت منتشر خواهد شد. در بخش اول درباره «پته خزانه»، سابقه‌ تاریخی آن و نظرات موافقان و مخالفان بحث خواهد شد. در بخش دوم، نقش رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی در افغانستانِ امروز در مباحثی است که سابقهٔ تاریخی و اغلب «وجههٔ قومی‌» دارند و به عنوان یک مطالعه موردی در این زمینه، عملکرد بی‌بی‌سی افغانستان (بخش فارسیِ دری و پشتو) در پوشش خبری این جنجال و درس‌هایی که از آن می‌توان آموخت، بررسی خواهد شد.  

ژورس مدودف بیولوژیست،‌ نویسنده و ناراضی روس بود که دولت او را به بهانه جنون سال‌ها در یک مرکز نگهداری بیماران روانی محبوس کرد و در سال ۱۹۷۰ شهروندی او را سلب کرد. مدودف در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۸ در خانه‌اش در لندن درگذشت. این مقاله به زندگی این دانشمند و دستاوردهای او پرداخته است.

افق‌های سیاست ایران در عرض دو ماه منتهی به کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹، از ابرهای تیره و طوفان‌زا پوشیده شده بود. اوضاع و شواهد و قرائن حاکی از آن بود که این آسمان عبوس و ظلمانی جز با رگباری تند بازشدنی نیست و این رگبار سرانجام در سوم اسفند ۱۲۹۹ بر تهران نازل شد.

باور رایج در مورد نخستین نشریه ایران چنان شکل گرفته که اغلب مردم نشریه «وقایع اتفاقیه» را به‌عنوان «نخستین روزنامه» ایران می‌پندارند؛ حال آنکه این نشریه نه «نخستین» بود و نه «روزنامه».

امروز، دوم فوریه سالگرد پایان «نبرد استالینگراد» است، خونین‌ترین نبرد جنگ جهانی دوم که پنج ماه و یک هفته و سه روز (از ۲۳ آگوست ۱۹۴۲ تا ۲ فوریه ۱۹۴۳) به طول انجامید و طی آن بین یک میلیون هشتصد هزار تا دو میلیون نفر کشته، مجروح و مفقودالاثر شدند.

همه چیز از خرابکاری آمریکایی‌ها شروع شد؛ توطئه آمریکایی در عملیات تروریستی انفجار یک کشتی مملو از مواد منفجره در بندر هاوانا در اوایل مارس ۱۹۶۰، منجر به کشته شدن بیش از ۱۰۰ نفر از شهروندان کوبا شد. فیدل کاسترو فردای روز انفجار را به عنوان روز تشییع جنازه و ادای احترام به قربانیان این عملیات تروریستی اعلام کرد، مراسمی که نوعی تظاهرات علیه سیاست‌های همچنان مداخله‌جویانه ایالات متحده بود.

از سوریه تا یمن، و از جنوب سودان تا ونزوئلا، جنگ و بحران سیاسی موجب ترس و وحشت فراوان یک نسل شده است. در پایان سال ۲۰۱۶ تعداد افرادی که در سراسر جهان بر اثر جنگ و ظلم و ستم آواره شده‌اند به ۶۵.۶ میلیون نفر رسید که از زمان جنگ جهانی دوم بالاترین میزان است.

هیچ کس به طور قطع نمی‌داند که بر اثر حمله ۱۵ سال پیش چه تعداد عراقی کشته شدند. برخی برآوردهای معتبر این تعداد را بیش از یک میلیون نفر تخمین زده‌اند. از حمله به عراق اغلب در ایالات متحده به عنوان یک «اشتباه احمقانه» و یا حتی «یک اشتباه بزرگ» نام برده می‌شود. ولی این یک جنایت بود. کسانی که مرتکب آن شده‌اند هنوز آزادانه زندگی می‌کنند.

زمانی از گروهی از جوانان که کانونی را به نام «جوانان نخبه» ساخته بودند، پرسیدم که برداشت شان از نخبه (Elite) چیست؟ گفتند ما جوانانی استیم که نسبت به دیگران شایستگی بیشتر داریم. گفتم، نخبه بودن مترادف به شایسته بودن نیست ولی خود را نسبت به دیگران شایسته دانستن ابتدای اعتقاد به نخبه‌گرایی (Elitism) است. یعنی وقتی تعدادی از جوانان خود را نسبت به دیگران بهتر و شایسته‌تر می‌دانند، این آغاز طرز دید نخبه‌گرایانه به سیاست و اجتماع است. مشوره دادم که یکبار دیگر فکر کنند که آیا این واقعاً همان چیزی است که آنها می‌خواهند.

بگذارید از این نکته آغاز کنیم که آنچه این جوانان جهادطلب را به سوی سوریه کشانده است، نه سیاست است و نه مذهب. بلکه جستجوی چیزهای کمتر قابل تعریف است: جستجوی هویت، معنا، «وابستگی» و احترام. تا جای­ که موضوع بیگانگی مطرح است، این جوانان افراطی به هیچ وجه مشکل ادغام در جامعۀ[اروپایی] به معنای متعارف آن را نداشتند. برخلاف، در این جا به مراتب شکلی از بیگانگی وجودی مطرح است.