قراین نشان می‌دهد، الگوهای سنتی مهاجرت که بیشتر مرد گزین بوده و زنان با تبعیت از مردان مهاجرت می‌کنن در حال تغییر است و به تدریج نوعی الگوی زنانهشدن مهاجرت در کشور در حال ظهور و تکوین است.
در حال حاضر دو گونه الگو برای زنانهشدن مهاجرت شناسایی شده است. یک زنان مستقلی که تصور می‌کنند در قالب سنت و الگوهای فرهنگی جامعه نمی‌گنجند و برای نیل به خواست‌های ایده‌آل‌شان به مهاجرت تن می‌دهند
نویسنده: مهاجرت
بخش ویژه مقالات و اخبار مرتبط با مهاجرت. هدف ما اطلاع‌رسانی دقیق درباره چالش‌های مهاجرت غیرقانونی و پراکنده است که در سال‌های اخیر جان صدها شهروند افغانستان را گرفته است.
نگرانی‌ها از گسترش مهاجرت‌های نامنظم در بحبوحۀ همه‌گیری کرونا
شیوع ویروس کرونا که بسیاری کشورهای جهان و از همه بیشتر اروپا و آمریکا را درگیر کرده است، سبب شد که دولت‌ها افزون بر بسته‌کردن مرزهای زمینی، هوایی و دریایی خود تدابیر مختلفی از جمله لغو صدور روادید/ویزا را برای منع رفت‌وآمد برون مرزی در نظر بگیرند.
کرونا شرایط پذیرش پناه‌جوبان در آلمان را سخت کرده است
در ماه مارچ، زمانی که کرونا در اروپا شیوع پیدا کرد، همه اروپاییان نگران و در هراس بودند، اما نگرانی صابره دو برابر شده بود. نگران از ابتلا شدن به ویروس کرونا و اخراج اجباری از آلمان به سویدن، کشوری که برای اولین‌بار درخواست پناهنده‌گی داده بود.
دادگاه سویدن درخواست صابره برای پناهنده‌گی را موجه نداست و او را برای بار دوم رد کرد. صابره در خطر برگشت اجباری به افغانستان قرار داشت، اما از سویدن پنهانی به آلمان رفت و در یکی از ایالت‌های فدرال آلمان درخواست پناهنده‌گی داد. دیری نگذشت که دادگاه ایالت فدرال نیز درخواست صابره را به دلیل میزبان بودن در سویدن رد کرد و حکم داد که خاک آلمان را ترک و دوباره به سویدن برگردد.
صابره با اعتراض به حکم دادگاه، شش ماه را به دور از چشم پولیس در خانه دوستان و نزدیکانش سپری کرد. طبق قانون دابلین، اگر دولت میزبان در جریان شش ماه نتواند پناهجو را به کشور اولیه برگرداند، کشور دومی که پناهجو برای نخستین‌بار در آن درخواست پناهنده‌گی داده است، دیگر مکلف برای پذیرش دوباره پناهجو نیست، مگر اینکه دلایل قانع‌کنندۀ موجود باشد. اما اگر پناهجو بدون کدام مشکل صحی و یا دلیل موجه دیگر از چنگ پولیس فراری باشد و یا خود را پنهان کند، این مهلت به هژده ماه تمدید می‌شود. صابره تنها بند اول این قانون را می‌دانست. او می‌گوید: «من نمی‌دانستم که اگر پس از شش ماه دوباره مراجعه کنم، باز هم من را به سویدن می‌فرستند. وقتی دوباره به کمپ آمدم تا برگۀ اقامتم را تمدید کنم، برگۀ اصلی را گرفتند و جایش یک برگۀ دیگر دادند. روی برگۀ جدید خط سرخ کشیده شده بود و به این معنی بود که باید تا یک ماه دیگر آلمان را به قصد سویس ترک کنم، در غیر صورت جبراً اخراج خواهم شد.
صابره این نگرانی را با ترس دنبال می‌کرد که ناگهان بخت‌اش یاری کرد و وزارت داخله آلمان، قوانین دابلین و اخراج پناهجویان به کشورهای اروپای را به دلیل شیوع کرونا به حالت تعلیق درآورد. خبری که برای صابره و خیلی از پناهجویان دیگر که در معرض اخراج اجباری قرار داشتند، دروازۀ امید بود.
صابره سال‌ها پیش از ولایت فاریاب افغانستان به ایران آمد و پس از چندی به صورت غیرقانونی وراد سویدن شد و درخواست پناهنده‌گی کرد. او برای مدت طولانی در سویدن ماند و منتظر حکم دادگاه بود، اما هیچ وقت موفق به این کار نشد. او بنا بر مشکلات حقوقی، نخواست نام و هویت اصلی‌اش در این گزارش بیاید و ما برای او اسم «صابره» را برگزیدیم.
نظر به وضعیت جاری و گزارش‌ها، اگر وضعیت کرونایی همچنان در آلمان دوام کند، این کشور مجبور است به پرونده هزاران پناهجو با شرایط دابلین رسیده‌گی کند. به تازه‌گی کمیسیون اتحادیه اروپا درخواست وزارت داخله آلمان را برگشتانده و پناهجویان تحت شرایط دابلین را رد کرد. کمیسیون اتحادیه اروپا گفته است: اگر انتقال پناهجو در زمان معین آن به کشور میزبان صورت نگیرد، مطابق با بند ۲ ماده ۲۹ قانون دابلین، کشور میزبان مکلف است به پرونده آن رسیده‌گی کند. علاوه بر این، به تازه‌گی هیچ قانون و مقررۀ پاس نشده که بتواند در زمان همه‌گیری ویروس کرونا قانون دابلین را تحت تاثیر قرار دهد. از سوی دیگر، دولت آلمان مقررات مرزی را تشدید کرده و درخواست پناه‌جویی در مرزها را نیز به حالت تعلیق درآورده است.
بربنیاد آمارهای دولت فدرال، تنها در سال گذشته بیش از چهل هزار پناه‌جوی تحت شرایط دابلین به این کشور درخواست پناهنده‌گی داده‌اند که از این میان درخواست بیش از ۲۹ هزار تن آنان پذیرفته شده و متباقی به کشورهای میزبان برگشتانده شده‌اند.
مهاجران افغانستان پیش از غرق‌شدن با «بیل و انبر شکنجه شده بودند
مسئولان محلی ولایت هرات می‌گویند که از مجموع ۵۰ مهاجری که روز گذشته در نتیجۀ بدرفتاری نیروهای مرزی ایران در رودخانۀ هریرود پرت شدند، اجساد ۱۲ تن پیدا شده است. ۳۰ تن جان سالم به در برده‌اند و اجساد ۸ تن دیگر ناپیداست.
عبدالغنی نوری، ولسوال گلران به سلام‌وطندار می‌گوید، این مهاجران از دهانۀ ذولفقار وارد خاک ایران شدند، اما نیروهای مرزی ایران با «بیل و انبر» به جان آنان افتاده و با استفاده از اسلحه آنان را در رودخانۀ هریرود غرق کردند. به گفتۀ آقای نوری، مردم منطقه تا بخش‌هایی از ولایت نیمروز دریا را بررسی کردند، اما هیچ اثری از اجساد باقی‌مانده پیدا نکردند.
هیأتی از سوی ادارۀ محلی هرات برای بررسی این ماجرا به منطقه اعزام شده است.
قربانیان این برخورد وحشتناک مرزبانان ایران، باشنده‌گان ولسوالی‌های کشک و رباط سنگی هرات و ولایت‌های هرات، غور و کابل بوده‌اند.
عارف جلالی، سرطبیب شفاخانۀ حوزه‌یی هرات می‌گوید، دو تنی که در نتیجۀ این رویداد زخمی شده بودند، وضعیت‌شان بهبود یافته است. به گفتۀ او، ۵ جسد و ۲ زخمی ناشی از رویداد به این شفاخانه منتقل شده‌اند.
وکیل‌احمد کروخی، عضو شورای ولایتی هرات با انتقاد از حکومت مرکزی می‌گوید، تا هنوز هیچ هیأتی برای بررسی این فاجعه به این ولایت گماشته نشده است.
مهاجران نجات‌یافته این رویداد به سلام‌وطندار روز گذشته گفتند که شمارشان به ۵۷ تن می‌رسیده که از این میان ۲۳ تن جان باخته‌اند. به گفتۀ آنان، مرزبانان ایرانی به آن‌ها هشدار داده‌اند که «یا خود را به دریا بیاندازید، یا با گلوله کشته خواهند شد.» این مهاجران پیش از غرق‌شدن، یک شبانه‌روز در بند نیروهای مرزی ایران بوده‌اند.
جیلانی فرهاد، سخنگوی والی هرات برخورد مرزبانان با مهاجران افغانستان را تأیید می‌کند و می‌گوید، بررسی‌ها در این زمینه آغاز شده است.
اما کنسولگری ایران در هرات با نشر خبرنامه‌یی بازداشت ۵۷ شهروند افغانستانی و غرق‌شدن آنان را رد می‌کند و می‌گوید که پولیس ایران در این رویداد نقشی نداشته است.
نورستان؛ موسیقی شهر رویایی افغانستان چه‌گونه است؟
نورستان؛ موسیقی شهر رویایی افغانستان چه‌گونه است؟